Το νομοσχέδιο Πέτσα, που ερχόταν να ξηλώσει την πρόβλεψη διατήρησης τουλάχιστον 400 εργαζομένων ανά κανάλι, την καταβολή της φετινής δόσης από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, τη χρηματοδότηση παραγωγών που γυρίζονται και «ξοδεύουν» αποκλειστικά στην Ελλάδα, αποσύρθηκε άρον – άρον.
Αυτό το μάθαμε.
Και ήταν επιτυχία των δημοσιογράφων, των τεχνικών της τηλεόρασης, των εργαζομένων από άλλους κλάδους και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που όλοι μαζί έστησαν ένα πολύ ισχυρό μέτωπο απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Αυτό που δεν συγκρατήσαμε είναι το ποιο πλαίσιο θα ορίζει νομοθετικά την κατάσταση στο τηλεοπτικό πεδίο.
Αυτό που την ορίζει ως τώρα. Ο νόμος Παππά.
Μα, θα αναρωτηθείτε, αυτός δεν είχε βγει, σύμφωνα με τα συστημικά ΜΜΕ, αντισυνταγματικός; Αυτός δεν ήταν που κατέπεσε στο ΣτΕ;
Αυτός είναι. Ομως, όχι μόνο δεν κατέπεσε, αλλά εφαρμόστηκε. Έβαλε -μετά από 30 χρόνια ανομίας- όρους στο τηλεοπτικό τοπίο. Με βάση τις προβλέψεις του ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός για τις άδειες, με υψηλό τίμημα 35 εκατ. ευρώ ανά κανάλι (στη βάση του ποσού που εισπράχθηκε στον πρώτο διαγωνισμό), και διπλασιάστηκαν οι θέσεις εργασίας στα κανάλια (από 2.300 εργαζόμενους το 2015 σε 5.500 εργαζόμενους το 2019 -συμπεριλαμβανομένων των εργαζομένων σε ΝΕΡΙΤ και ΕΡΤ, αντίστοιχα). Με βάση, δε, την πολιτική ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύτηκε και ο αριθμός των τηλεοπτικών σιριαλ από μηδέν το 2015 σε 30 το 2019.
Η πρόθεση των Μητσοτάκη-Πέτσα να μειώσουν τον ελάχιστο αριθμό των εργαζομένων ανά τηλεοπτικό σταθμό από 400, με συμβάσεις εργασίας, σε 280, (και) με μπλοκάκια, ξεσήκωσε αντιδράσεις από δημοσιογράφους, τεχνικούς και άλλους κλάδους που ασχολούνται με την τηλεόραση.
Κινητοποίησε ακόμα και εκείνες τις δυνάμεις, κόμματα και εργαζόμενους, οι οποίες δεν στήριξαν ενεργά τον νόμο Παππά. Σήμερα, όμως, οι ίδιες αυτές δυνάμεις αντιλαμβάνονται πόσο κρίσιμες ήταν οι ρυθμίσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αγώνας δεν τελειώνει, όμως. Η κυβέρνηση εχει πει ότι θα επανέλθει. ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25 ορθώς στέκονται δίπλα στους εργαζόμενους.
Ο αγώνας δεν τελειώνει. Ειδικά όταν ο κ. Μητσοτάκης έχει εκφράσει, ήδη από τον Οκτώβριο του 2015 στη Βουλή, την άποψη ότι δεν μπορούν να μπαίνουν «τόσο αυστηροί περιορισμοί σχετικά με τον αριθμό των απασχολούμενων στα τηλεοπτικά μέσα», λέγοντας ότι «είναι παράξενη έννοια κρατισμού αυτή, όπου ο αρμόδιος υπουργός και η νομοθετική εξουσία προσδιορίζει σε μια ιδιωτική επιχείρηση το πόσους εργαζόμενους θα έχει».