Ο Χατζηδάκης γυρίζει τον κόσμο της εργασίας στον 19ο αιώνα με το έκτρωμά του Η κυβέρνηση Μητσοτάκη μετατρέπει το οκτάωρο σε ελαστικό δεκάωρο, νομιμοποιεί την απλήρωτη εργασία και επαναφέρει την ατομική διαπραγμάτευση σε βάρος της συλλογικής.
Οι αστειότητες Χατζηδάκη λαμβάνουν τέλος καθώς το ζήτημα των αλλαγών στις εργασιακές σχέσεις εισήλθε στο δεύτερο στάδιο, αυτό της εισαγωγής του νομοσχεδίου προς ψήφιση.
Πλέον μπορούμε να πούμε ότι αφήνουμε πίσω τις τοποθετήσεις στα όρια του γελοίου ότι η κατάργηση του οκταώρου και το ελαστικό δεκάωρο ευνοούν τους εργαζόμενους διότι θα μπορούν να μαζεύουν ελιές ή την απάντηση «όχι, απλώς δεν θα παίρνουν λεφτά αλλά άδεια» στο δημοσιογραφικό ερώτημα αν μειώνεται το εισόδημα.
Σύντομα αυτές οι αλλαγές που φέρνουν τις εργασιακές σχέσεις στην ελληνική αγορά εργασίας στον 19ο αιώνα θα αποτελούν νόμο του κράτους. Χωρίς ντροπή η κυβέρνηση Μητσοτάκη καταργεί το οκτάωρο μετατρέποντάς το σε ελαστικό δεκάωρο, νομιμοποιεί την απλήρωτη εργασία, επαναφέρει την ατομική διαπραγμάτευση εις βάρος της συλλογικής καταργώντας στην ουσία το συλλογικό εργατικό δίκαιο και ξεδοντιάζει έτι περαιτέρω τα συνδικάτα στο ζήτημα της λήψης απόφασης για απεργιακές κινητοποιήσεις ως συλλογική αντίδραση και μέσο διεκδίκησης εργασιακών και άλλων δικαιωμάτων.
Όμως δεν μένει εκεί. Εισάγει έμμεση απελευθέρωση των απολύσεων θεσπίζοντας κανόνες που στην ουσία κάνουν την καταχρηστική απόλυση πολύ φτηνή για τον εργοδότη και με τεράστιο κόστος σε χρόνο και χρήμα για τον εργαζόμενο.
Καταστρέφει τη μισθωτή εργασία
Ο ανεπάγγελτος υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, ο οποίος σβήνει κεράκια σε τούρτα που τον απεικονίζει ως Σούπερμαν που καταστρέφει τη ΔΕΗ, την Ολυμπιακή, το ασφαλιστικό και τις εργασιακές σχέσεις, χρησιμοποιώντας ακραία μπουρδολογία έχει επιχειρηματολογήσει ότι νομιμοποιεί τις απλήρωτες υπερωρίες διότι οι εργοδότες καταστρατηγούν τόσο το οκτάωρο όσο και το πενθήμερο, κάτι που χρήζει, όπως ο ίδιος έχει πει, αντιμετώπισης.
Οπότε νομιμοποιεί την παρανομία και έτσι οι εργοδότες κερδίζουν, οι εργαζόμενοι χάνουν εισόδημα και μαζί καταστρέφεται η πραγματική οικονομία! Από την άλλη, προσπαθεί να πείσει ότι η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αφού ο εργοδότης και ο εργαζόμενος θα συμφωνούν σαν δυο καλά συνεταιράκια σε ένα περιβάλλον ισότιμης αντιμετώπισης του ενός από τον άλλο. Αν κάποιος διαβάσει το βιογραφικό του συγκεκριμένου ανθρώπου (ουδεμία ώρα εργασίας περιέχεται), θα καταλάβει ότι το πιστεύει αφού είναι προϊόν του κομματικού σωλήνα της ΝΔ και ουδέποτε δούλεψε για να γνωρίζει τι γίνεται στον ιδιωτικό τομέα.
Φέρνει ως επιχείρημα την ψηφιακή κάρτα
Πώς όμως τα καταφέρνει όλα αυτά; Συμπυκνώνοντάς τα μπορούμε να πούμε τα εξής:
– Διευθετεί τον χρόνο εργασίας θεσπίζοντας αντί του οκταώρου το ελαστικό δεκάωρο κατ’ εντολήν του εργοδότη (ουδείς μπορεί να πιστέψει ότι αν εργοδότης εγχειρίσει αίτημα του εργαζομένου προς αυτόν για δεκάωρο, ο μισθωτός δεν θα το υπογράψει υπό το βάρος της απόλυσης), οι μισθωτοί θα εργάζονται δωρεάν ένα επιπλέον του οκταώρου δίωρο και θα προσδοκούν ρεπό ή εξάωρη ημερήσια απασχόληση.
Όλα αυτά, σύμφωνα με το έκτρωμα που ονομάζουν νομοσχέδιο για αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, θα πραγματοποιούνται μόνο αν ο εργαζόμενος καταθέσει σχετικό αίτημα. Μάλιστα, αν τον πιέσει ο εργοδότης να υπογράψει, τότε θα μπορεί να ασκήσει αγωγή, με την οποία ενδέχεται να δικαιωθεί ύστερα από μια πενταετία έχοντας καταβάλει σε έξοδα και αμοιβές δικηγόρων πάνω από 5.000 ευρώ!
– Αυξάνει τις υπερωρίες (150 ώρες ετησίως για το σύνολο του ιδιωτικού τομέα), φέρνοντας στα όρια της εξάντλησης όσους εργάζονται κυρίως σε εργοστάσια.
– Απελευθερώνει εμμέσως πλην σαφώς τις απολύσεις. Όπως ανέφερε στο Documento ο εργατολόγος Γρηγόρης Μισκεδάκης: «Επί της ουσίας πρόκειται για έμμεση απελευθέρωση των απολύσεων. Με την υπό ψήφιση διάταξη με μια απλή δήλωση του εργοδότη κατά την εκδίκαση της αγωγής του εργαζομένου γίνεται δυνατό η επιστροφή στην εργασία και η καταβολή των μισθών υπερημερίας να αντικατασταθούν με μια νεοσυσταθείσα αποζημίωση.
Η νέα αυτή ρύθμιση λειτουργεί αποτρεπτικά ως προς τη δικαστική διεκδίκηση της ακύρωσης απόλυσης, αφού το ποσό της αποζημίωσης που πιθανότατα να επιδικαστεί στον εργαζόμενο θα υπολείπεται ακόμη και των δικαστικών εξόδων που θα έχουν καταβληθεί μέχρι την τελεσιδικία της απόφασης».
– Θέτει εμπόδια στις αποφάσεις συνδικάτων για απεργιακές κινητοποιήσεις.
Σε όλα αυτά που περνάει εις βάρος της μισθωτής εργασίας προκαλώντας θυμηδία και υποτιμώντας τη νοημοσύνη των Ελλήνων, ο ανεπάγγελτος «Σούπερμαν» ως υπουργός του Κυριάκου Μητσοτάκη επιχειρηματολογεί αντιτείνοντας ότι όλα αυτά δεν ισχύουν αφού ταυτόχρονα εισάγεται η ψηφιακή κάρτα εργασίας, με την οποία ουδείς μπορεί να παραβιάζει τα ωράρια.
Ουδέν ψευδέστερο τούτου, καθότι η ψηφιακή κάρτα εργασίας αναμένεται να εισέλθει μετά το 2025 στο σύνολο της ιδιωτικής οικονομίας. Στο σήμερα λοιπόν η κυβέρνηση Μητσοτάκη στέλνει σήμα στους εργοδότες να αυθαιρετούν ασύστολα και να αφήσουν το θέμα να σέρνεται στην αργόσυρτη και πανάκριβη ελληνική Δικαιοσύνη!
Επιφέρει μαράζωμα στην οικονομία
Αυτές οι νομοθετικές παρεμβάσεις μειώνουν περίπου 20% τις ετήσιες αποδοχές όσων εργάζονται στη βιομηχανία, όπου εργάζεται περίπου το 40-45% του κόσμου της μισθωτής εργασίας.
Οπότε εύκολα προκύπτει πως θα μαραζώσει κι άλλο η πραγματική οικονομία. Από την άλλη, εκτιμάται ότι η αγορά εργασίας θα απολέσει περί τις 40.000 θέσεις εργασίας από τα καταστροφικά πονήματα του ανεπάγγελτου «Σούπερμαν».
Σύμφωνα με όσα διατύπωσε ο οικονομολόγος Γ. Ιωαννίδης (διδάσκων Οικονομικά της Εργασίας και Πολιτικές Απασχόλησης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο), οι αρνητικές επιπτώσεις από την αύξηση των υπερωριών μετρούμενες σε θέσεις πλήρους απασχόλησης ανέρχονται σε 17.588.
Οι αρνητικές επιπτώσεις από την ανακατανομή του χρόνου εργασίας μετρούμενες σε θέσεις πλήρους απασχόλησης ανέρχονται σε 20.455. Η συνδυαστική αρνητική επίπτωση στην απασχόληση ανέρχεται σε 38.043 θέσεις πλήρους απασχόλησης, δηλαδή στο 2,6% του συνόλου των θέσεων πλήρους απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα.
