Μόνο ως προσπάθεια του νέου υπουργού Υγείας Θάνου Πλεύρη να δώσει τα διαπιστευτήριά του στα ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα του φαρμάκου και των υπηρεσιών υγείας θα μπορούσε να εξηγηθεί η ντροπιαστική τροπολογία που την περασμένη εβδομάδα «καλύφθηκε» από τις αντιδράσεις για την επιβολή του υποχρεωτικού εμβολιασμού και τη «σοφιστεία» Μητσοτάκη για τη χαμηλή θνησιμότητα εκτός ΜΕΘ.
Την ώρα λοιπόν που στη Βουλή ο πρωθυπουργός προκαλούσε την αντιπολίτευση, την επιστημονική κοινότητα και τη νοημοσύνη των πολιτών με την πρωτοφανή απαξίωση της εντατικής θεραπείας, ο Θ. Πλεύρης έβαζε τη σφραγίδα του στην επιστροφή της χώρας στις πολιτικές υγείας της κυβέρνησης Σαμαρά.
Αντικοινωνική επιλογή
Συγκεκριμένα, στο νομοσχέδιο για την «Εθνική Κεντρική Αρχή Προμηθειών Υγείας», στο οποίο περιλήφθηκαν τα πενιχρά έκτακτα επιδόματα στους χαμηλοσυνταξιούχους και η διάταξη για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό υπό την απειλή προστίμου, συμπεριέλαβε και την κατάργηση συνταγογράφησης από ιδιώτες ιατρούς για τους ανασφάλιστους πολίτες. Πρόκειται στην ουσία για ένα ξήλωμα των νομοθετημάτων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για την πρόσβαση των ανασφάλιστων στην απαραίτητη διαγνωστική και φαρμακευτική φροντίδα, που για να τη λάβουν πλέον είναι υποχρεωμένοι να απευθύνονται μόνο σε δημόσιες δομές υγείας.
Με απλά λόγια, από την πρώτη ημέρα του προσεχούς Ιανουαρίου οι ανασφάλιστοι πολίτες που θα χρειάζονται συνταγές για φάρμακα, θεραπευτικές και διαγνωστικές πράξεις θα πρέπει να συρρέουν στα δημόσια νοσοκομεία και στις λοιπές δημόσιες δομές υγείας. Μια απόφαση που έρχεται την ώρα που τα δημόσια νοσοκομεία έχουν σχεδόν μεταβληθεί σε μονοθεματικά για την Covid-19, τα εξωτερικά ιατρεία σε πολλές γωνιές της χώρας υπολειτουργούν και κρίσιμες ειδικότητες ιατρών σπανίζουν.
Εχοντας ήδη αφαιρέσει 900 εκατ. ευρώ από την υγεία και περί το 1,7 δισ. ευρώ από τις κοινωνικές δαπάνες, για την απόφασή της αυτή η κυβέρνηση προφασίζεται την ανάγκη «συγκράτησης της δαπάνης που προκαλείται από τη συνταγογράφηση φαρμάκων, θεραπευτικών πράξεων και διαγνωστικών εξετάσεων σε ανασφάλιστους πολίτες». Συγκράτηση που τελικά θα έρθει κυρίως για τις φαρμακευτικές εταιρείες, καθώς θα τις ανακουφίσει από ένα μέρος του clawback που καλούνται να καταβάλλουν.
Ηταν παραμονές των ευρωεκλογών του 2019 όταν ο σημερινός βουλευτής της Βασίλης Οικονόμου κραύγαζε σε τηλεοπτικό πάνελ «το τσάμπα τέλος» και υποστήριζε πως οι μόνοι που απολαμβάνουν την ευεργετική ιατροφαρμακευτική κάλυψη είναι «οι αλλοδαποί». Λίγο καιρό μετά η πρώτη απόφαση του τότε υπουργού Εργασίας Γιάννη Βρούτση απευθυνόταν στα ίδια ρατσιστικά αντανακλαστικά για να μπλοκάρει τις διαδικασίες απόδοσης ΑΜΚΑ σε αιτούντες διεθνή προστασία και ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.
Καθόλου τυχαία, τη σημερινή απόφαση υπερασπίστηκε ο γνωστός για τις σαμαρικές του θέσεις βουλευτής Μίλτος Χρυσομάλλης, ο οποίος σε μια κρίση κυνικότητας δεν δίστασε να δηλώσει ευθαρσώς πως «θα ήταν και πιο δίκαιο αν οι ανασφάλιστοι είχαν ακριβώς την ίδια συμμετοχή με τους ασφαλισμένους. Θα ήταν πιο δίκαιο για όλους και σας καλώ να το εξετάσετε».
Ο εφιάλτης επιστρέφει
Παρότι ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος σιωπά, μικρότερες ιατρικές και άλλες ενώσεις ενώνουν τις φωνές τους καθώς ανακαλύπτουν τι σημαίνει η τροπολογία που ψηφίστηκε. Παράλληλα, σύλλογοι ασθενών ζητούν ανάκληση της ανάλγητης απόφασης, ενώ ακόμη και ο Σύνδεσμος Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδας (ΣΦΕΕ) τη χαρακτηρίζει «περιορισμένης επίδρασης».
Οι πρώτες παρεμβάσεις Πλεύρη δεν σταματούν εκεί, αφού φρόντισε να νομοθετήσει το δικαίωμά του να μεταφέρει φάρμακα από τη θετική στην αρνητική λίστα φαρμάκων, μετακυλίοντας το κόστος στους ασθενείς, αλλά και να αναθεωρεί εκ νέου τις τιμές των φαρμάκων εντός έτους.
Αποφάσεις που ακόμη και σε εποχές «κανονικότητας» θα αποτελούσαν πρόκληση, καθώς ξυπνούν τις μνήμες της πολιτικής του πεντάευρου στα νοσοκομεία και της νομοθέτησης αλά Novartis. Το γεγονός πως αυτό συμβαίνει εν μέσω υγειονομικής και οικονομικής κρίσης είναι απλώς ακόμη μία επιβεβαίωση του ρητού που για την κυβέρνηση θέλει την κρίση ευκαιρία.
