Επειτα από δέκα χρόνια πολιτικής δυσλεξίας ο Κώστας Καραμανλής έσπασε τη σιωπή του και δημιούργησε ευφορία στη ΝΔ, η οποία μου θύμισε μια ιστορία από το χωριό μου. Σε αυτή την ιστορία ένας πατέρας μπήκε στο καφενείο του χωριού και έδωσε εντολή να κεραστούν όλοι γιατί επιτέλους ο γιος του μίλησε σε ηλικία δέκα χρόνων.
Οταν οι χωριανοί τον ρώτησαν ποια ήταν η πρώτη του λέξη, ο πατέρας απάντησε «με είπε κερατά». Προφανώς ο γιος γνώριζε όσα γνώριζε όλο το χωριό αλλά αγνοούσε ο πατέρας του, ωστόσο ο ίδιος ο πατέρας θέλησε να σταθεί στο ευτυχές γεγονός και όχι σε όσα αποκαλύπτονταν.
Ας επιστρέψουμε όμως στον Καραμανλή. Η ομιλία του στο Βελλίδειο το βράδυ της Τετάρτης 26 Ιουνίου, με την οποία υπερασπίστηκε μεν τον πατριωτισμό του αλλά επιβεβαίωσε τον κομματικό του πατριωτισμό, είναι ίσως η πιο ακριβοπληρωμένη τοποθέτηση στην πολιτική ιστορία. Μπορεί ο Μπιλ Κλίντον και ο Τόνι Μπλερ να πληρώνονται με πολλές χιλιάδες ευρώ για κάθε τους διάλεξη, αλλά κανένας δεν αγγίζει το μυθικό ποσό στο οποίο αποτιμάται η τοποθέτηση Καραμανλή.
Αν υπολογίσουμε ότι επί δέκα χρόνια ο πρώην πρωθυπουργός έχει πληρωθεί για την κοινοβουλευτική του ιδιότητα επί 7.000 ευρώ τον μήνα, τότε το κοινοβουλευτικό του κόστος ανέρχεται σε (10 χρόνια επί 12 μήνες επί 7.000 ευρώ ) 840.000 ευρώ. Με λίγα λόγια, η δεκαετής πολιτική δράση… σιωπής του Καραμανλή, η οποία αρχίζει και τελειώνει μάλλον σε αυτή την ομιλία, στοίχισε κοντά στο ένα εκατομμύριο ευρώ. Μπορεί η διαπίστωση αυτή να φαντάζει προσβλητική για τον πρώην πρωθυπουργό, όμως πιο προσβλητικό για τους πολίτες αυτής της χώρας είναι το γεγονός ότι ένας άνθρωπος τον οποίο ανέδειξαν σε πρωθυπουργό με την ψήφο τους χάθηκε μέσα στην αφάνεια και επέλεξε τη φλύαρη σιωπή αντί για θέσεις και παρεμβάσεις την εποχή που κλυδωνιζόταν η χώρα.
Τα δέκα χρόνια που πέρασαν δεν άνοιξε το στόμα του για να τοποθετηθεί, την ώρα που ως ηγέτης είχε υποχρέωση να το κάνει. Πολύ περισσότερο όταν η δική του πολιτική (και της ΝΔ, μην το ξεχνάμε) με το 15% του ελλείμματος το 2009 και τα Greek statistics έσπρωξαν την Ελλάδα στο χείλος του γκρεμού. Ο Καραμανλής δεν αισθάνθηκε καμία ευθύνη να τοποθετηθεί, να εξηγήσει ή έστω να εξαφανιστεί από την πολιτική σκηνή. Επέλεξε να διατηρεί την εικόνα της (επίσης σιωπηλής) αντιπαλότητας με τους εσωτερικούς του εχθρούς, να κάνει παρεμβάσεις με διαρροές κύκλων απολαμβάνοντας τρίγωνα Πανοράματος και εδέσματα σε ταβέρνες.
Αρκετές φορές η μετριοπάθειά του και οι δημοκρατικές του πεποιθήσεις, που τον διαφοροποιούσαν από τον Σαμαρά και τον Μητσοτάκη, συναντήθηκαν σε βαθμό παρεξήγησης με τη ραθυμία και την πολιτική οκνηρία δημιουργώντας το μεγάλο ερώτημα ποιο παρήγαγε το άλλο. Το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ο Καραμανλής δημιούργησε την προσμονή στο δημοκρατικό κομμάτι του κόμματός του ότι κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα παρέμβει και θα απελευθερώσει τη ΝΔ από τον ακροδεξιό εναγκαλισμό. Τελικώς δεν παρήγαγε ούτε προοπτική ούτε πολιτική σκέψη, απλώς αναπαρήγαγε τη διάθεσή του να μην παράγει.
Ο Καραμανλής είχε το προνόμιο ότι πολλοί, ανάμεσά τους αναμφίβολα και ο ΣΥΡΙΖΑ, ερμήνευαν τη σιωπή του. Φαινόταν να απολαμβάνει τις προσπάθειες των αναλυτών όταν ο ίδιος ως χειριστής ενός ιδιαίτερου παρασκηνίου έσπαγε πλάκα με τις αναλύσεις. Αυτές οι αναλύσεις τρίτων και όχι η πολιτική του ανάμειξη τον κράτησαν στο προσκήνιο και τελικώς παγίδευσαν τους μετριοπαθείς που περίμεναν κάποιο θαύμα στη ΝΔ.
Στην πρώτη του εμφάνιση έπειτα από δέκα χρόνια ο Καραμανλής είπε ουσιαστικά δύο πράγματα. Οτι το 2015 η ΝΔ και ο Σαμαράς κράτησαν τη χώρα στην Ευρώπη και ότι η ΝΔ ορθώς καταψήφισε τη συμφωνία των Πρεσπών, αφού η κυβέρνηση φαίνεται να λειτούργησε προδοτικά. Για το πρώτο η εμφανής αλήθεια είναι ότι η ΝΔ έσπρωξε από την εποχή Καραμανλή ακόμη την Ελλάδα στη χρεοκοπία με την πιθανότητα να βρεθεί και εκτός ΕΕ ειδικά την εποχή Σαμαρά. Στο δεύτερο απαντά η σημερινή αποκάλυψη του Documento. Από το 2005 ο Καραμανλής είχε διαβεβαιώσει με επιστολή του τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους ότι η Ελλάδα μπορεί να προχωρήσει τις διαπραγματεύσεις δεχόμενη ως βάση λύσης ότι η γειτονική χώρα μπορεί να ονομάζεται Μακεδονία (με βάση την πρόταση Νίμιτς που αποδέχεται), οι κάτοικοί της να λέγονται Μακεδόνες και η γλώσσα μακεδονική.
Για κακή τύχη του Κώστα Καραμανλή, η επιστροφή του στον παραταξιακό πατριωτισμό συνέπεσε με την αποκάλυψη της υποκρισίας για το μακεδονικό. Φυσικά οι επιλογές στήριξης του Κυριάκου Μητσοτάκη στο όνομα της υποστήριξης της παράταξης περιλαμβάνουν και όσα εγγυάται η παράταξη για τον ίδιο. Αδιατάρακτη πολιτική παρουσία, βουλευτικό μισθό, προνόμια και πιθανή μελλοντική επαναφορά σε θεσμικό ρόλο. Ποιος ξέρει, ίσως κάποια στιγμή μας κυβερνήσουν και οι απόγονοί του.
Ο φημολογούμενος νεοκαραμανλισμός που υποσχόταν δυναμική παρεμπόδιση όσων στρέφουν τη ΝΔ στην ακροδεξιά ήταν μια μπουκωμένη πολιτική συναλλαγή. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με τον άλλο πόλο του νεοκαραμανλισμού, τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο. Θα επιλέξει την παραταξιακή εξυπηρέτηση; Ο πρόεδρος πρέπει να υπογράψει τον διορισμό της νέας ηγεσίας του Αρείου Πάγου, η οποία ορίστηκε νόμιμα πριν από έναν μήνα. Θα κάνει το καθήκον του ως θεσμικός παράγοντας ή θα εξυπηρετήσει την «παράταξη» και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, παρανομώντας και αρνούμενος να υπογράψει τα σχετικά προεδρικά διατάγματα, όπως φημολογείται; Αν δεν υπογράψει, ναρκοθετεί τη λειτουργία του συνόλου της Δικαιοσύνης. Οποιος καταδικάζεται θα μπορεί να προσφεύγει για να χαρακτηριστεί παράνομη κάθε απόφαση του Αρείου Πάγου, επειδή όποια άλλη ηγεσία οριστεί στο μέλλον από άλλη κυβέρνηση θα είναι παράνομη.
Ο καραμανλικός Προκόπης Παυλόπουλος δεν απολογείται ούτε στον Καραμανλή ούτε στη ΝΔ αλλά στο σύνταγμα της Ελλάδας. Θα είναι πολύ επικίνδυνο, τώρα που ο Καραμανλής έσπασε τη σιωπή του και την έχουν βάλει στον γύψο, ο πρόεδρος να μην ακολουθήσει κάποιο προηγούμενο… γύψου, βάζοντας εκεί την Ελλάδα.
ΥΓ.: Αρνούμαι να πιστέψω πληροφορίες ότι ο Κώστας Καραμανλής πιέστηκε να πάρει τη θέση που πήρε με εργαλείο την επιστολή που είχε στείλει στον Μπους την οποία δημοσιεύουμε σήμερα. Προτιμώ τον ράθυμο και έντιμο Καραμανλή από τον εκβιαζόμενο Καραμανλή.
