Η παράδοση ενός οχήματος στο διαλυτήριο δεν κοστίζει κάτι, αν όμως απουσιάζουν κάποια μέρη, τότε υπάρχουν χρεώσεις.
Η εικόνα του αυτοκινήτου με το ξεθωριασμένο χρώμα, τα ξεφούσκωτα λάστιχα και καμιά φορά τα σπασμένα τζάμια και φανάρια, που όλα δείχνουν ότι έχει να κινηθεί μήνες ή χρόνια, δεν είναι ούτε ό,τι πιο όμορφο ούτε –κυρίως– ό,τι πιο φιλικό για τη δημόσια υγεία στους δρόμους. Τέτοια αυτοκίνητα αποτελούν εστία μόλυνσης συσσωρεύοντας σκουπίδια και γεμίζοντας τον χώρο γύρω τους με επικίνδυνα απόβλητα (λάδια, υγρά φρένων κ.ά.), ενώ ταυτοχρόνως εμποδίζουν την κυκλοφορία πεζών και οχημάτων. Αυτή την εικόνα –και ορθώς– προσπαθεί να εξαλείψει ο νόμος για τα Οχήματα Τέλους Κύκλου Ζωής (ΟΤΚΖ), τα αυτοκίνητα δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν είτε γιατί δεν υπάρχει τρόπος να επισκευαστούν είτε γιατί η όποια επισκευή είναι ασύμφορη. Ο ιδιοκτήτης ενός τέτοιου οχήματος είναι υποχρεωμένος από τον νόμο (ΠΔ 116/2004) να το αποσύρει από την κυκλοφορία παραδίδοντάς το προς διάλυση – ανακύκλωση και στη συνέχεια να πάει με το πιστοποιητικό καταστροφής στο υπουργείο Μεταφορών και την εφορία για την οριστική διαγραφή του. Ενα όχημα τέλους κύκλου ζωής μπορεί να παραδοθεί σε κάποιο από τα ειδικά κέντρα παραλαβής του δικτύου της ΕΔΟΕ, οποιαδήποτε στιγμή του χρόνου, οπωσδήποτε όμως μέχρι τις 20 Δεκεμβρίου, προκειμένου να μη χρειαστεί να πληρώσει ο ιδιοκτήτης του τα τέλη κυκλοφορίας της επόμενης χρονιάς. Πρέπει δε να έχει μαζί του την άδεια κυκλοφορίας και τις πινακίδες του οχήματος, καθώς και την αστυνομική ταυτότητα ή το διαβατήριό του, ενώ σε περίπτωση που το όχημα παραδίδεται από εκπρόσωπο του ιδιοκτήτη απαιτείται και θεωρημένη εξουσιοδότηση. Στην ιστοσελίδα της ΕΔΟΕ (www.edoe.gr) υπάρχει ενημέρωση για επιμέρους περιπτώσεις (π.χ. τι γίνεται αν το αυτοκίνητό έχει κλαπεί ή αν λείπουν οι πινακίδες ή αν το αυτοκίνητο είναι κληρονομικό και οι κληρονόμοι πολλοί), καθώς επίσης και το δίκτυο των κέντρων ανακύκλωσης.
Η παράδοση ενός αυτοκινήτου στον τελευταίο του προορισμό, στο διαλυτήριο, δεν κοστίζει κάτι, εφόσον αυτό είναι ακέραιο. Ωστόσο, σύμφωνα με τον νόμο, σε περίπτωση που έχουν αφαιρεθεί από αυτό σημαντικά εξαρτήματά του μπορεί να υπάρξουν χρεώσεις (π.χ. 10 ευρώ για το καπό ή τις ζάντες, 50-150 για τον κινητήρα). Αυτό γίνεται στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος, καθώς είναι γεγονός ότι ένας πεταμένος στο έδαφος κινητήρας αποτελεί εστία μόλυνσης. Σημειώνουμε ότι αν το όχημα δεν κινείται, θα χρειαστεί ο ιδιοκτήτης να πληρώσει γερανό, ωστόσο με μια μικρή έρευνα είναι βέβαιο ότι θα βρεθεί κάποιο κέντρο που θα αναλάβει δωρεάν τη μεταφορά του. Παραδίδοντάς το, σε πρώτη φάση, θα πάρει τη βεβαίωση παραλαβής, ενώ οχτώ μέρες μετά θα λάβει ταχυδρομικά το πιστοποιητικό καταστροφής, το οποίο αποτελεί το μόνο νόμιμο έγγραφο για την αποταξινόμησή του.
