Η «ατομική τρομοκρατία» θα περάσει και από τον Άρειο Πάγο; Θα βάλει το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της χώρας τη σφραγίδα του στην υπερβατική, από κάποια δικαστήρια, ερμηνεία διάταξης του σχετικού νόμου (187Α) με την αυθαίρετη, όπως έχει καταγγελθεί, θέση περί… ατομικής τρομοκρατίας ως επιβαρυντικής περίστασης;
Θα επιτρέψει να γίνει αυτή η παραδοξότητα το όχημα για την επιβολή εξοντωτικών ποινών ακόμη και στην περίπτωση που οι κατηγορούμενοι έχουν απαλλαγεί από τη βασική προϋπόθεση του νόμου, από την κατηγορία δηλαδή της ένταξης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση;
Κι αυτό μόνο και μόνο προκειμένου κάποιοι νεαροί αναρχικοί που δεν αποκηρύσσουν τις πολιτικές τους απόψεις να φορτωθούν βαριές ποινές κάθειρξης χαρακτηριζόμενοι ως ατομικοί τρομοκράτες;
Την απάντηση στα ερωτήματα καλείται να δώσει σε λιγότερο από έναν μήνα από σήμερα ο Αρειος Πάγος, ενώπιον του οποίου έχει προσφύγει ο Νίκος Ρωμανός ο οποίος, αν και κρίθηκε αθώος, με τελεσίδικη απόφαση, από το αδίκημα του 187Α ΠΚ περί ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση (Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς), εντούτοις καταδικάστηκε σε βαριές ποινές (συνολικά 18 χρόνια) για μεμονωμένα αδικήματα με βάση επιβαρυντικές διατάξεις… του 187Α, με το σκεπτικό περί… ατομικής τρομοκρατίας.
Νομική ακροβασία
Την ίδια μεταχείριση είχε επιφυλάξει το Εφετείο και σε άλλους κατηγορουμένους στην ίδια υπόθεση για τους οποίους, αν και δέχτηκε ότι δεν ήταν τρομοκράτες, εντούτοις, επιδιδόμενο σε νομική ακροβασία ως προς την ερμηνεία του νόμου, απέδωσε στις πράξεις τους τρομοκρατικό χαρακτήρα.
Ο Νίκος Ρωμανός, διά του συνηγόρου του Θεόδωρου Μαντά, υπέβαλε αίτηση αναίρεσης της εν λόγω τελεσίδικης απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Αθήνας, η οποία έχει προσδιοριστεί να συζητηθεί στις 4/12/2018 στο ΣΤ΄ Τμήμα του Αρείου Πάγου.
Στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή, όπως τονίζει στο Documento ο Θεόδωρος Μαντάς, ο Αρειος Πάγος «καλείται να επιλύσει ερμηνευτικά το σοβαρό νομικό ζήτημα που αναφύεται όταν ο κατηγορούμενος έχει αμετακλήτως αθωωθεί για το αδίκημα της ένταξης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση (άρθρο 187Α Ποινικού Κώδικα), ενώ παράλληλα καταδικάζεται για σοβαρά ποινικά αδικήματα με την επιβαρυντική περίσταση ότι αυτά τελέστηκαν στα πλαίσια ατομικής τρομοκρατίας».
«Η αθώωση όμως –επισημαίνει ο κ. Μαντάς– για συμμετοχή και ένταξη σε τρομοκρατική οργάνωση δεν μπορεί να οδηγεί ταυτόχρονα στην καταδίκη για ατομική τρομοκρατία κατά το άρθρο 187Α Ποινικού Κώδικα. Μια τέτοια ερμηνεία, προσανατολισμένη καθαρά σε μια κατασταλτική και τιμωρητικού χαρακτήρα αντίληψη, βρίθει νομικής και ουσιαστικής παραδοξότητας κι έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση με το κράτος δικαίου».
Τα παράδοξα
Στην αίτηση αναπτύσσονται μια σειρά νομικών λόγων προς επίρρωσιν του ισχυρισμού περί εσφαλμένης απόφασης κι όχι μόνο σε ό,τι αφορά την εφαρμογή – ερμηνεία της ουσιαστικής ποινικής διάταξης του 187Α. Γίνεται λόγος και για παραβίαση δεδικασμένου, καθώς και για έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας.
Υπενθυμίζεται ότι η επίμαχη καταδίκη με την επιβαρυντική περίσταση του 187Α αφορά κατασκευή και κατοχή αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, πρόκληση τριών εκρήξεων (εκ των οποίων η μία έξω από το σπίτι του Γιάννου Παπαντωνίου) και διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας.
Οι αυτοτελείς ισχυρισμοί που είχαν επιβληθεί και απορρίφτηκαν κατά την υπεράσπιση χωρίς ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία ήταν:
*Αναγνώριση της ελαφρυντικής περίστασης της ώθησης στην πράξη από μη ταπεινά αίτια (κίνητρα).
*Αναγνώριση του ελαφρυντικού της μεταγενέστερης καλής συμπεριφοράς, καθώς ο Νίκος Ρωμανός, που είναι κρατούμενος από το 2013, από τα είκοσι του χρόνια, πήρε στις φυλακές απολυτήριο λυκείου και εισήχθη στη Σχολή Διοίκησης και Οικονομίας του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων ΤΕΙ Αθήνας. Λαμβάνει σε καθημερινή βάση εκπαιδευτικές άδειες με ηλεκτρονική επιτήρηση για παρακολούθηση των μαθημάτων του. Τηρεί απαρέγκλιτα τους όρους. Εχει περάσει είκοσι μαθήματα.
*Αναγνώριση της συνδρομής του άρθρου 133 ΠΚ για τους «νεαρούς ενήλικες» που ορίζει ελαττωμένη ποινή.
«Ήδη –τονίζεται στην αίτηση αναίρεσης– με απόφαση άλλου δικαστηρίου κηρύχτηκε αθώος του 187Α με το σκεπτικό ότι οι εν λόγω πράξεις δεν έγιναν με τρόπο, σε έκταση και υπό συνθήκες που είναι δυνατό να βλάψουν σοβαρά μια χώρα και με σκοπό να εκφοβίσουν σοβαρά ή να καταστρέψουν τις θεμελιώδεις, συνταγματικές, πολιτικές, οικονομικές, δομές μιας χώρας. Συνεπώς από άποψη δημόσιας τάξης δεν διασαλεύτηκε η ειρηνική συνύπαρξη των πολιτών, ούτε κλονίστηκε η εμπιστοσύνη τους ως προς το αν επιβάλλεται η έννομη τάξη στη χώρα».
Κι ενώ όλοι κηρύχτηκαν αθώοι για την ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση, ταυτόχρονα σύμφωνα με το δικαστήριο «οι λοιπές πράξεις για τις οποίες κατηγορούνται και κηρύχθηκαν ένοχοι δεν απεκδύονται του χαρακτήρα τους ως τρομοκρατικών αφού αυτές μπορούν να τελούνται από ένα και μόνο πρόσωπο».
«Η καινοφανής αυτή παραδοχή –επισημαίνει ο αιτών την αναίρεση της απόφασης– της πρωτόδικης που έκρινε ότι οι επιμέρους πράξεις τελέστηκαν με… τρομοκρατικό χαρακτήρα παρά την απαλλαγή από την ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση επαναλήφθηκε και στο εφετείο.
Μεταβλήθηκε απαράδεκτα η κατηγορία και καταδίκη τελικώς για το αδίκημα της ατομικής τρομοκρατίας κι έτσι η ποινή διαμορφώθηκε τόσο υψηλά λόγω της προσθήκης της επιβαρυντικής περίστασης της συνδρομής της παραγράφου 1 του άρθρου 187Α ΠΚ».