Στα παλιά της τα υποδήματα της Σούπερ Λίγκας αν οι διαιτητές δέχονται μπούλινγκ κάθε αγωνιστική από την ημέρα που θα οριστούν σε ένα ματς μέχρι το επόμενο.
Στα παλιά της τα υποδήματα αν κάνουν λάθη στους αγώνες και μετά πηγαίνουν σπίτι τους και κοιτούν πίσω μην τυχόν και δεχτούν επίθεση από μπράβους προς… γνώση και συμμόρφωση. Το πρωτάθλημα να γίνεται κάθε Κυριακή με κάθε τίμημα, με κάθε τρόπο και μέσο. Από κοντά και το συνδρομητικό κανάλι και η ΕΡΤ που έχουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα. Αγώνες να δείχνουν και δεν τους αφορά αν τελικά σκοτωθεί άνθρωπος. Είναι πολλά τα λεφτά, βλέπετε. Οχι όπως παλιά, αλλά για τις περισσότερες ΠΑΕ που δεν έχουν μαντίλι να κλάψουν πώς να πληρώσεις ρήτρες και πρόστιμα; Για τις μεγάλες ομάδες οι διαιτητές είναι ο σάκος του μποξ. Αλλοθι για να καλύπτουν τα λάθη τους και παράλληλα το ιδανικό μέσο για να κάνουν επίδειξη δύναμης η μία στην άλλη…
Πολλοί θα αναρωτηθούν «και τι να κάνουν οι ομάδες για να αντιμετωπίσουν τα πολλά και σοβαρά λάθη των διαιτητών;». Να τους αφήσουν ήσυχους, είναι η απάντηση! Οταν οι βαρόνοι της μπάλας καθορίζουν ποιοι θα μπουν στους πίνακες και ποιοι όχι, ποιοι θα είναι βοηθοί στη λίγκα και ποιοι θα ανεβοκατεβαίνουν κατηγορίες από τα τοπικά πρωταθλήματα των ενώσεων μέχρι τα σαλόνια της λίγκας, όταν υπάρχει πολύ στενή σχέση διαπλοκής μεταξύ παραγόντων και διαιτητών/ βοηθών, δεν υπάρχει σωτηρία. Μπορούν οι παράγοντες να μην εμπλέκονται με τους διαιτητές; Οχι! Μπορούν οι διαιτητές να μην αναζητούν «προστάτες» που θα τους προωθήσουν γρήγορα από το τοπικό πρωτάθλημα στη Σούπερ Λίγκα; Οχι! Αρα;
Τη λύση μόνο FIFA και UEFA μπορούν να δώσουν, αν θέλουν. Ομως εδώ ισχύει ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί…