Στο «Death wish» –το νέο, όχι το_x000D_
παλιό με τον Τσαρλς Μπρόνσον– ο Μπρους Γουίλις αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο_x000D_
τις δεξιότητες που απέκτησε στην ιατρική, καλύπτοντας ταυτόχρονα το κενό του_x000D_
νόμου με κάποιες στοιχειώδεις ενέργειες που θα μπορούσαν φυσικά να κάνουν και_x000D_
οι μπάτσοι της ταινίας.
Ετσι εκδικείται το κακό που τον βρήκε όταν δολοφόνοι εισέβαλαν στο σπίτι του την ώρα που ήταν μόνες η γυναίκα και η κόρη του, ενώ για τη συνέχιση της αιμοσταγούς δράσης του έχει και το πράσινο φως της ψυχολόγου του («Φαίνεσαι καλύτερα. Ο,τι κι αν είναι αυτό που κάνεις, συνέχισέ το!»). Σε κάποια άλλα φιλμ πάντως το ζήτημα της αυτοδικίας και της προσωπικής εκδίκησης δεν ήταν τόσο βολικά τακτοποιημένο.
Μαντ Μαξ, ο εκδικητής της νύχτας
(Mad Max, 1979)
Σκηνοθεσία: Τζορτζ Μίλερ
Ονομα: Μαξ
Ασε το κακό να μπει: Στο κοντινό μέλλον οι μεγαλουπόλεις αρχίζουν να διαλύονται και στις ανθρώπινες κοινωνίες εμφανίζονται σταδιακά η βία και το χάος. Ενας Αυστραλός αστυνομικός (Μελ Γκίμπσον) που πηγαίνει διακοπές αφήνει για λίγο μόνους τη γυναίκα και το παιδί του. Το παγωτό που θέλει να γευτεί το αγόρι έχει πικρή γεύση καθώς πέφτουν στα χέρια αδίστακτων μοτοσικλετιστών.
Το ξέσπασμα της βίας: Καταπληκτικές σκηνές δράσης και καταδίωξης τετράτροχων και δίτροχων –φυσικά γυρισμένες χωρίς την απατηλή εφετζίδικη λάμψη των «The fast and the furious»–, οι μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι ως αρένες μεταξύ συμμοριών και αστυνομίας που συναγωνίζονται σε κόντρες θανάτου, το βλέμμα της τρέλας που για πρώτη φορά ζωγραφίζεται στα μάτια του 23χρονου τότε Μελ Γκίμπσον. Εκείνη η δυστοπική κοινωνία βρίσκεται πλέον πιο κοντά από ποτέ και ο ελληνικός υπότιτλος του φιλμ («Ο εκδικητής της νύχτας») δηλώνει την οδυνηρή αποξένωση του σύγχρονου αστού και πρώην γραναζιού της γραφειοκρατικής μηχανής που ξυπνά κάποια στιγμή –με τον πιο οδυνηρό τρόπο φυσικά– από τον λήθαργό του για να συνειδητοποιήσει την ολική καταστροφή της ύπαρξης. Η εκδίκηση είναι ο μόνος λόγος ύπαρξης πλέον για τον Τρελό Μαξ.
Ο θάνατος κι η κόρη
(Death and the maiden, 1994)
Σκηνοθεσία: Ρομάν Πολάνσκι
Ονομα: Παουλίνα Εσκομπάρ
Ασε το κακό να μπει: Στη μεταπολιτευτική Χιλή μια γυναίκα-θύμα της δικτατορίας του Πινοσέτ και ο άντρας της προσπαθούν να επουλώσουν τις πληγές του παρελθόντος. Ωσπου εισβάλλει στη ζωή τους ένας άγνωστος που μοιάζει με τον βασανιστή της γυναίκας.
Το ξέσπασμα της βίας: Η Σιγκούρνι Γουίβερ είναι ιδανική ηρωίδα του Ντόρφμαν (στο βιβλίο του οποίου βασίστηκε ο Πολάνσκι), σε μια ιστορία που ζωντανεύει το φρικιαστικό παρελθόν. Η Παουλίνα στα φοιτητικά της χρόνια υπέστη βασανιστήρια και βιασμούς (υπό τον ήχο του «Θανάτου και της κόρης» του Σούμπερτ) από τους βασανιστές της για να αποκαλύψει τους συνεργάτες της. Ετσι, όταν ακούει τη φωνή που στοίχειωσε τη ζωή της αποφασίζει να εκδικηθεί με τον σκληρότερο τρόπο. Είναι όμως όντως ο καλοσυνάτος άγνωστος –ο ορισμός της γεμάτης εσωτερικότητα ερμηνείας από τον εξαίσιο Μπεν Κίνγκσλεϊ–, που βοήθησε τον άντρα της στον δρόμο, εκείνος ο γιατρός-σύμβουλος ο οποίος βοηθούσε στα βασανιστήρια της μυστικής αστυνομίας της χούντας;
Εκτός εαυτού
(The brave one, 2007)
Σκηνοθεσία: Νιλ Τζόρνταν
Ονομα: Ερικα Μπέιν
Ασε το κακό να μπει: Μια ραδιοφωνική παραγωγός δέχεται επίθεση από επίδοξο κλέφτη ο οποίος δολοφονεί τον σύντροφό της, ενώ η ίδια τραυματίζεται σοβαρά. Οταν συνέρχεται αποφασίζει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της.
Το ξέσπασμα της βίας: Η αυτοδικία εδώ δεν δηλώνεται τόσο από την ανάγκη της εκδίκησης όσο ως απόρροια ενός τραυματικού συμβάντος που οδηγεί σε ψυχοπαθολογική κατάσταση. Ενδιαφέρον έχει και ο κοινωνιολογικός χαρακτήρας της μεταμόρφωσης της Ερικα (η Τζόντι Φόστερ παίζει τέτοιους ρόλους τους στα δαχτυλάκια της), που κάποια στιγμή ακούγεται να λέει: «Κοινωνία, σου μοιάζω επειδή είμαι παιδί σου»…
Περιπλανώμενος πιστολέρο
(High plains drifter, 1973)
Σκηνοθεσία: Κλιντ Ιστγουντ
Ονομα: Ο ξένος
Ασε το κακό να μπει: Ενας μυστηριώδης ξένος φτάνει στη μικρή πόλη Λάγκο, όπου τρεις άντρες προσπαθούν ανεπιτυχώς να τον σκοτώσουν. Οι κάτοικοι εντυπωσιάζονται και προτείνουν στον πιστολέρο να αναλάβει την υπεράσπισή τους απέναντι σε μια πανίσχυρη συμμορία…
Το ξέσπασμα της βίας: Το καλά κρυμμένο μυστικό από το παρελθόν του «ξένου» αλλά και της ίδιας «αμαρτωλής» πόλης ορίζει το ιδεολογικό κομμάτι της δράσης. Η εκδίκηση είναι το λιγότερο που επιθυμεί ο πιστολέρο. Κυρίως επιθυμεί να ανοίξει τις πύλες της κόλασης για τους κατοίκους της, που όλο αναρωτιούνται τι κάτι τους θυμίζει ο «ξένος». Το πρώτο γουέστερν που σκηνοθετεί ο Ιστγουντ είναι μαζί και το πρώτο κομμάτι απομυθοποίησης της Αγριας Δύσης που χτίστηκε σε απάνθρωπες ιστορίες σαν αυτήν που συνδέει τον Λάγκο με το παρελθόν του «ξένου».
Ο εκτελεστής της νύχτας
(Death wish, 1974)
Σκηνοθεσία: Μάικλ Γουίνερ
Ονομα: Πολ Κέρσι
Ασε το κακό να μπει: Ο αρχιτέκτονας που υποδύεται ο Τσαρλς Μπρόνσον θα μετατραπεί σε στυγνό εκτελεστή από τη στιγμή που θα χάσει τη γυναίκα του και η κόρη του θα πέσει σε κώμα ύστερα από ομαδικό βιασμό.
Το ξέσπασμα της βίας: Ενας φιλήσυχος πολίτης μπορεί να μετατραπεί σε φονική μηχανή, αρκεί να γίνει αυτό το κλικ που σηματοδοτεί τον δρόμο χωρίς επιστροφή. Η εκδίκησή του απέναντι στην κοινωνία που γέννησε αυτά τα «τέρατα» (οι δράστες είναι άνεργοι) θα γίνει χωρίς καμιά διάκριση: πρεζόνια, ληστές, νταβατζήδες θα μπουν στο στόχαστρό του. Ενώ η κοινή γνώμη υμνεί τον άγνωστο σωτήρα, η αστυνομία βρίσκεται στο κατώφλι του «ήρωα» που καθαρίζει τους δρόμους. Πονηρές εποχές, ακόμη πιο βρόμικες σκέψεις και το ζήτημα της αυτοδικίας λαμβάνει ηθικολογικές διαστάσεις.