Αν όπως φημολογείται ο Κυριάκος Μητσοτάκης σκοπεύει να προχωρήσει σε ανασχηματισμό, θα πρέπει να αρχίσει το ξήλωμα από το επικοινωνιακό του επιτελείο. Δεν γίνεται με απειλές και εκβιασμούς να αντιγράφεις τον μακιαβελικό «Ηγεμόνα». Δεν γίνεται να βγαίνεις στις τηλεοράσεις και να γεωμετρείς τον πόνο του κόσμου χασκογελώντας, όταν αχνίζει ακόμη το καρβουνιασμένο τοπίο. Μέχρι και στη μακρινή Αυστραλία τον πήραν χαμπάρι καθώς εμφανίστηκε σε στιγμιότυπο τηλεπαιχνιδιού με την ασύμβατη για τέτοιες στιγμές παρουσία.
Αν το προφίλ του πρωθυπουργού –έστω και βαρύτατα τραυματισμένο– διασώθηκε κατά την πανδημία, έγινε κομμάτια και θρύψαλα με τις φωτιές. Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι το αυθόρμητο ξέσπασμα ενός απελπισμένου πολίτη μετατράπηκε σε σύνθημα που απλώθηκε σαν πυρκαγιά σε εξέδρες γηπέδων, σε λογαριασμούς χρηστών στα social media, σε νεανικά στέκια όπου χορεύεται ρυθμικά. Δεν είναι το θέμα μας η αισθητική του, αν συνάδει με τον πολιτικό πολιτισμό και αν εξανίσταται ο Αδωνης που είχε πάθει αλαλία τις μέρες του ζόφου. Αλλά αφού καμώνεται τον φιλόλογο, θα έπρεπε να ξέρει τους χαρακτηρισμούς που απευθύνει ο μαινόμενος Αχιλλέας στον Αγαμέμνονα: «Μεθύστακα, κοπρόσκυλο, λαγού ψοφίμι, λαοβόρε βασιλιά, κυβερνήτη τιποτένιων» και τα κοσμητικά επίθετα του Αριστοφάνη στους σύγχρονούς του πολιτικούς. Ο θυμός και το παρεπόμενο υβρεολόγιο αποτελούν ανθρωπολογικές σταθερές, μια έστω ακατέργαστη έκφραση απέναντι στη ματαίωση.
Τo ζήτημα είναι τι τροφοδοτεί την οργή. Διανύουμε την εποχή της διαπολιτικής, σύμφωνα με τον όρο του Μποντριγιάρ, όπου ενέργειες και εξαγγελίες στροβιλίζονται γύρω από μια εικόνα με μια ανέξοδη έως προκλητική ρητορεία. Γνήσιος εκπρόσωπός της ο Ελληνας πρωθυπουργός που στη συνέντευξη Τύπου ξεστόμισε και το ανήκουστο: «Σε σχέση με την έκταση της φωτιάς είναι λίγα τα σπίτια και τα στρέμματα που κάηκαν». Και αναρωτιέται ο καλοπροαίρετος πολίτης: Πρόκειται για απύθμενο θράσος, δείγμα πανικού που αποτυπώνεται με φτηνές δικαιολογίες ή για έναν κακοχωνεμένο νεοφιλελευθερισμό που προχωρά ακάθεκτος, αδιαφορώντας αν αφήνει πίσω του συντρίμμια;
Μάλλον το τελευταίο, αν κρίνουμε και από τα νέα μέτρα για τους ανεμβολίαστους. Το χαμηλότερο ποσοστό εμβολιασμών στην ΕΕ που εξουδετέρωσε τον αυτοθαυμασμό πρέπει να αντικατασταθεί από μια επίδειξη ισχύος. Διαχωρισμός σε πατρικίους και πληβείους, αναστολή εργασίας, απολύσεις, παραβίαση της ελεύθερης βούλησης είναι οι ποινές για τους αρνητές, επειδή στέρησαν από την κυβέρνηση την αριστεία. Κρατάει ωστόσο μερικές συμμαχίες για εφεδρεία, όπως θρησκευόμενους, στρατιωτικούς, αστυνομικούς κ.λπ. για τους οποίους δεν θα ισχύουν οι ίδιες διατάξεις. Ιερείς και εκκλησίασμα π.χ. δεν υποχρεούνται σε τεστ, ίσως επειδή ο Κικίλιας και οι συν αυτώ επιστήμονες θεωρούν ότι η σωτηρία του σώματος δεν είναι τόσο σημαντική όσο η σωτηρία της ψυχής.
Κουβέντα για νέες ΜΕΘ και για προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού. Ολο το αφήγημα επικεντρώνεται στο εμβόλιο, σαν να ήταν μια παράσταση διαρκείας του μάγου Χουντίνι που από μόνο της θα εξαφανίσει τον κορονοϊό.
Σαν τα εξαφανισμένα ελικόπτερα που ζητούσαν εναγωνίως οι κάτοικοι. «Σε κάθε φωτιά θέλουν και ένα ελικόπτερο πάνω απ’ το χωριό τους». Οχι, δεν είναι κυνισμός αλλά προνοητικότητα. Θα τα χρειαστεί η κυβέρνηση για να φύγει.
H Χρύσα Κακατσάκη είναι φιλόλογος ιστορικός Τέχνης
