«Λάδι» θα βγουν, όπως φαίνεται, οι πρώην υπουργοί της κυβέρνησης Σαμαρά Ευάγγελος Βενιζέλος και Χαράλαμπος Αθανασίου, ύστερα από μια μηνυτήρια αναφορά με καταγγελίες για εκβιασμούς, εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων και κατάχρηση εξουσίας. Η σχετική δικογραφία έχει διαβιβαστεί στη Βουλή από τις 3 Μαρτίου 2016, όμως κανείς δεν φαίνεται να επιδιώκει να την ανασύρει.
Πρόκειται για μήνυση που κατέθεσε στις 15 Φεβρουαρίου 2016 ο -γνωστός για τις ακροδεξιές –αντισημιτικές θέσεις του– δικηγόρος Κωνσταντίνος Πλεύρης. Στρέφεται εναντίον των δύο υπουργών για εκβίαση, απάτη, παράβαση καθήκοντος κατηγορώντας τους ότι αυτόβουλα για δικό τους όφελος, αλλά και για όφελος τρίτων «έμπλεξαν» ως μεσολαβητές σε οικονομική αντιδικία της τάξης των 16.000.000 ευρώ που είχε ο ίδιος με το λιβυκό δημόσιο από την εποχή του Μουαμάρ Καντάφι.
Φυσικά οι ατομικές οικονομικές διεκδικήσεις του εν λόγω δικηγόρου καμία σχέση δεν έχουν με το δημόσιο συμφέρον. Εχουν όμως οι πολιτικές πρακτικές που καταγγέλλονται και -εφόσον εξεταστούν και αποδειχθούν αληθινοί οι ισχυρισμοί- το σύνολο των σχέσεων που περιγράφονται στη μηνυτήρια αναφορά. Διακρατικές σχέσεις φέρονται να εμπλέκονται με πρακτικές συναλλαγών του υποκόσμου. Οι εσωτερικές ισορροπίες της κυβέρνησης Σαμαρά φέρονται να καθορίζουν την άσκηση της δικαιοσύνης. Το περιβάλλον Σαμαρά να… βλέπει με συμπάθεια έναν δικηγόρο με φασιστικές απόψεις, αλλά να μετράει περισσότερο η σχέση του με τον Ευ. Βενιζέλο.
Ωστόσο, είναι εξαιρετικά απίθανο τα όσα καταγγέλλονται να εξεταστούν, αφού πρέπει να ενεργοποιηθεί ο περίφημος νόμος «περί ευθύνης υπουργών». Αυτό απαιτεί πολιτική πρωτοβουλία δεκάδων βουλευτών. Δύσκολα θα βρεθεί βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που θα συμπράξει σε κάτι τέτοιο, εξαιτίας του φόβου να συνταυτιστεί επικοινωνιακά με τις ακραίες και κοινωνικά απεχθείς απόψεις του Κ. Πλεύρη. Φυσικά ούτε συζήτηση για βουλευτές της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ για… προφανείς λόγους.
Η μηνυτήρια αναφορά
Ο Κ. Πλεύρης υποστηρίζει στη μηνυτήρια αναφορά του πώς το 2013 οι Ευάγγελος Βενιζέλος και Χαράλαμπος Αθανασίου ενεπλάκησαν ως μεσολαβητές, χωρίς να τους το ζητήσει, σε υπόθεσή του εναντίον του λιβυκού δημοσίου. Ισχυρίζεται μάλιστα ότι τον εκβίασαν προκειμένου να δεχθεί εξωδικαστικό συμβιβασμό και να εξυπηρετηθούν ταυτόχρονα συμφέροντα ελληνικής κατασκευαστικής εταιρείας. Τότε ο Χαράλαμπος Αθανασίου ήταν υπουργός Δικαιοσύνης, ο Ευάγγελος Βενιζέλος υπουργός Εξωτερικών και ταυτόχρονα αντιπρόεδρος της κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Στη μηνυτήρια αναφορά περιγράφονται αλλεπάλληλες συναντήσεις, οχλήσεις, τηλεφωνήματα έως και ευθείες απειλές προκειμένου ο δικηγόρος να αποδεχθεί τον προτεινόμενο συμβιβασμό.
Η ιστορία ξεκινά από μια κερδισμένη δίκη το 2003 και καταλήγει στην εκπνοή του 2013 σε ένα ατέλειωτο κουβάρι επαφών για συμβιβασμό.
Το 2003 ο Κ. Πλεύρης δηλώνει πως επιλέχθηκε από το λιβυκό δημόσιο ως συνήγορος σε δίκη εναντίον της ελληνικής τεχνικής εταιρείας Ηπειρωτική Τεχνοδομή. Το λιβυκό δημόσιο διεκδικούσε το –διόλου ευκαταφρόνητο– ποσό των 378.000.000 δολαρίων. Η δίκη κερδίζεται. Ομως –όπως υποστηρίζει ο δικηγόρος– το λιβυκό δημόσιο δεν του καταβάλει την αμοιβή του. Ετσι, ξεκινά τις νομικές διαδικασίες για τη διεκδίκησή της. Μεταξύ άλλων ζητά –έναντι του οφειλόμενου ποσού– την κατάσχεση ενός λιβυκού δεξαμενόπλοιου. Το όνομα του πλοίου είναι «Alhani» 114.000 τόνων. Για την κατάσχεση χρειάζεται άδεια του υπουργού Δικαιοσύνης, την οποία δίνει στις 25 Ιουλίου του 2009 ο τότε υπουργός Νίκος Δένδιας με την απόφαση 84485/25-6-2009. Η κατάσχεση ολοκληρώνεται 4 χρόνια μετά, στις 18 Ιουλίου του 2013, παρά τις νομικές προσπάθειες του λιβυκού δημοσίου να την ανακόψει.
Οι πιέσεις, οι συναντήσεις με τους Λίβυους και τα τηλέφωνα
Δύο μήνες μετά την κατάσχεση του δεξαμενόπλοιου, τον Σεπτέμβριο του 2013, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει ο Κ. Πλεύρης, δέχθηκε τηλεφώνημα από τον Ευ. Βενιζέλο. Του δηλώνει ότι έχει προσωπικό ενδιαφέρον για την υπόθεση και τον ρωτά αν δέχεται να συνομιλήσει με λιβυκή επιτροπή παρουσία μάλιστα του γγ του ΥΠΕΞ για «φιλικήν ρύθμισιν του ζητήματος». Ο Κ. Πλεύρης απαντά θετικά. Ο Ε. Βενιζέλος τότε φέρεται να προχωρά ακόμη παραπέρα και να ρωτά αν ο δικηγόρος δέχεται μείωση του ποσού των απαιτήσεών του. Ο Κ. Πλεύρης απαντά και σε αυτό θετικά. Ετσι παγώνει τον πλειστηριασμό του πλοίου που είχε οριστεί για τις 16 Οκτωβρίου 2013 έναντι του ποσού των 15.459.000 ευρώ.
Αμέσως μετά, ο Κ. Πλεύρης δηλώνει ότι δέχεται τηλεφώνημα από τον Χαράλαμπο Αθανασίου. Υποστηρίζει πως ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης του υπέδειξε τα εξής: «Να τα βρεις με τους Λίβυους αλλιώς θα ανακαλέσω την άδεια εκτελέσεως. Ξέρω πως έχετε δίκαιο αλλά οι Λίβυοι κάνουν διαβήματα». Ο Πλεύρης του απαντά πως περιμένει τη συνάντηση με το λιβυκό δημόσιο που θα γινόταν στην πρεσβεία της χώρας.
Η συνάντηση τελικά πραγματοποιείται τον Σεπτέμβριο του 2013. Σύμφωνα με τη μηνυτήρια αναφορά, ο Λίβυος πρέσβης, σε συνάντηση όπου βρίσκονταν μόνον οι δυο τους στο δωμάτιο, του προσφέρει 2.500.000 ευρώ. Μάλιστα, του δηλώνει ότι το ποσό θα καταβληθεί κατόπιν δικών του ενεργειών, οπότε ο δικηγόρος πρέπει να τον ευχαριστήσει, όχι μόνο με λόγια. Ο Κ. Πλεύρης –υποστηρίζει– ότι έφυγε από το γραφείο λέγοντας πως «δεν του ταιριάζει στον χαρακτήρα του να δίνει μίζες». Σύμφωνα με την εξιστόρηση, ο δικηγόρος δέχεται νέο τηλεφώνημα από τον Χ. Αθανασίου, προκειμένου να υπάρξει κι άλλη συνάντηση με τον Λίβυο πρέσβη. Σε αυτήν τη συνάντηση η προσφορά που γίνεται είναι μειωμένη: 1.000.000 ευρώ. Ο δικηγόρος δεν την αποδέχεται και φεύγει –όπως λέει– έκπληκτος.
Μία ώρα αργότερα δέχεται κι άλλο τηλεφώνημα από τον Χαράλαμπο Αθανασίου. Σε αυτό ο υπουργός Δικαιοσύνης αναφέρει πώς «κατάφερα να πάρετε 1.300.000 ευρώ, δεχθείτε διότι είναι πολλά τα λεφτά». Ο Κ. Πλεύρης υποστηρίζει ότι το ποσό αυτό μετά την αφαίρεση των φόρων είναι περίπου 100.000 ευρώ και πώς δεν υπάρχει λόγος να συμβιβαστεί. Σε αυτό το σημείο, η μηνυτήρια αναφορά υποστηρίζει πως η απάντηση του Χ. Αθανασίου μετατράπηκε σε απειλή, αφού του δηλώνει πως αν δεν δεχθεί την προσφορά, «θα ανακαλέσω την άδειαν». Ο Κ. Πλεύρης διαμαρτύρεται και η απάντηση που παίρνει είναι «έχετε δίκαιον, αλλά με πιέζει ο Βενιζέλος».
Οπως σημειώνεται στη μηνυτήρια αναφορά, ο Χ. Αθανασίου συνέχισε τα τηλεφωνήματα. Σε νέα επικοινωνία την ίδια μέρα συνέστησε στον Κ. Πλεύρη να δεχθεί το 1.300.000 ευρώ. Ακολούθησε μάλιστα διάλογος, όπου ο δικηγόρος υποστήριξε πως «επερίμενα από εσάς να ερωτήσετε τον πρέσβυν: Αφού ο Πλεύρης σας εκέρδισε 378.000.000 δολάρια ΗΠΑ, διατί δεν του δίδετε την νόμιμον αμοιβήν του;». Η απάντηση του Χ. Αθανασίου ήταν ότι αν δεν υπάρξει συμβιβασμός θα ανακληθεί η άδεια «διότι το απαιτεί ο Βενιζέλος». Μάλιστα –σύμφωνα πάντα με το κείμενο της μήνυσης – υπήρξε η διευκρίνιση ότι «πρόκειται για πολιτική απόφαση διότι διαταράσσονται οι σχέσεις Ελλάδος – Λιβύης». «Με συγχωρείτε επί τέσσερα χρόνια δεν διεταράσσοντο αι σχέσεις και αίφνης διαταράσσονται τώρα;» ισχυρίζεται ότι ρώτησε ο Κ. Πλεύρης. Ο Χ. Αθανασίου ανταπαντά: «Εχετε δίκαιον αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Την Δευτέρα επιστρέφω από την Μυτιλήνη και θα ανακαλέσω την άδειαν».
Ο επιχειρηματίας Θεοχάρης και ο ρόλος Σαμαρά
Ο Κ. Πλεύρης διατείνεται επίσης ότι δέχθηκε και επίσκεψη στο γραφείο του από τον επιχειρηματία Νικόλαο Θεοχάρη ο οποίος είχε επαγγελματική δραστηριότητα στη Λιβύη, προκειμένου να βρεθεί μια λύση στη διαφορά. Ο επιχειρηματίας δήλωσε στον Κ. Πλεύρη πως δεν μπορεί να συμβάλει εξαιτίας του ενδιαφέροντος του Ε. Βενιζέλου. Οταν ο Κ. Πλεύρης ζήτησε περαιτέρω εξηγήσεις, ο επιχειρηματίας Ν. Θεοχάρης του είπε –όπως αναφέρεται στην μηνυτήρια αναφορά– ότι είχε συνεννοηθεί με τους Λίβυους συνεργάτες του να πληρώσει αυτός μέρος της δικηγορικής αμοιβής του Κ. Πλεύρη προκειμένου να κλείσει η υπόθεση και ο Ν. Θεοχάρης να ναυλώσει λιβυκό πλοίο έναντι των χρημάτων που θα έχει πληρώσει. Οταν το σχέδιο αυτό πήγε για έγκριση στο υπουργείο Μεταφορών, στη μηνυτήρια αναφορά σημειώνεται πως «εκείνος τους είπεν, ότι δεν χρειάζεται συμβιβασμός, διότι ό Ελλην υπουργός Εξωτερικών Βενιζέλος συνεννοήθη στην Ν. Υόρκην με τον Λίβυον υπουργόν Εξωτερικών και συναπεφάσισαν ο μεν Βενιζέλος να ανακαλέση την άδειαν εκτελέσεως που μου είχε χορηγηθή ο δε Λίβυος υπουργός να δώση ένα δημόσιον έργον εις εταιρία που θα υποδείξη ο Βενιζέλος».
Ο Κ. Πλεύρης τότε τηλεφώνησε στον Θ. Βάρδα, «στενό φίλο του τότε πρωθυπουργού Α. Σαμαρά», όπως τον χαρακτηρίζει. Ο Θ. Βάρδας –υποστηρίζεται– ότι έστειλε για το θέμα μήνυμα στο κινητό του Α. Σαμαρά. Η παρέμβαση όμως δεν τελεσφόρησε, αφού «προφανώς ο κ. Σαμαράς δεν διακινδύνευε τας σχέσεις του με τον Αντιπρόεδρον του κ. Βενιζέλον». Η ιστορία που περιγράφει η μηνυτήρια αναφορά κλείνει με την επίδοση στον Κ. Πλεύρη στις 14 Οκτωβρίου 2013 της απόφασης ανακλήσεως της κατάσχεσης του λιβυκού πλοίου. Οι διαδικασίες αποδέσμευσης του πλοίου ξεκινούν και κατά την διάρκειά τους ο Κ. Πλεύρης υποστηρίζει ότι δέχθηκε νέο τηλεφώνημα από τον Ευ. Βενιζέλο, όπου του ζήτησε συνάντηση καλώντας τον να διευκολύνει την αποδέσμευση. Η συνάντηση δεν πραγματοποιήθηκε και το πλοίο τελικά αποδεσμεύθηκε με δικαστική απόφαση.
Ευάγγελος Βενιζέλος: Καλύπτεται πίσω από τον νόμο του
Σε άρθρο στην ιστοσελίδα του για τον βενιζέλειο νόμο περί ευθύνης υπουργών, ο Ευ. Βενιζέλος προεξοφλεί: «Γιατί άραγε όλα τα σύγχρονα δυτικά κράτη έχουν ειδικές διατάξεις περί ευθύνης υπουργών; Για να προστατεύσουν τους εγκληματούντες πολιτικούς; Ή μήπως γιατί χωρίς τέτοιου είδους διατάξεις δεν είναι δυνατόν να κυβερνηθεί μια χώρα και να ληφθούν οι αναγκαίες πολιτικές αποφάσεις που διαφορετικά θα μετατρεπόντουσαν όλες σε ποινικές δικογραφίες, τουλάχιστον για παράβαση καθήκοντος;».