Πόσες αλλαγές μπορεί να φέρει άραγε ένας χρόνος;
Για τη Βρετανία σίγουρα ήταν πολλές. Τα δύσκολα για την «επαναστάτρια» χώρα που κατάφερε ύστερα από χρόνια να «λυτρωθεί» από τον ζυγό της ΕΕ μόλις άρχισαν.
Τον περασμένο Μάρτιο, στο ξέσπασμα της πανδημίας, ο υπουργός Οικονομικών Ρίσι Σούνακ κατέθεσε προϋπολογισμό έκτακτης ανάγκης, με τη Βρετανία να έχει δαπανήσει μόλις 12 δισ. λίρες. Εναν χρόνο αργότερα η κυβέρνηση έχει ήδη ξοδέψει 280 δισ. λίρες, ενώ μέχρι την άνοιξη του 2022 οι δαπάνες αναμένεται να ξεπεράσουν τα 400 δισ.
Η κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον κατέθεσε τον πρώτο μετά Brexit προϋπολογισμό με την ελπίδα ότι τα νούμερα θα βγουν και ο αντίκτυπος τόσο της πανδημίας όσο και του Brexit θα μειωθεί μόλις η χώρα ανοίξει και πάλι την οικονομία της. Κατά πόσο όμως αυτή η υπέρμετρη αισιοδοξία βασίζεται στην πραγματικότητα; Εκατοντάδες δισεκατομμύρια λίρες έχουν δαπανηθεί ήδη για στήριξη επιχειρήσεων, νοικοκυριών, ανέργων και φυσικά του συστήματος υγείας. Τ
ην ίδια ώρα οι εισπράξεις της έχουν ελαττωθεί αισθητά. Οι άνεργοι πληρώνουν μικρότερο φόρο εισοδήματος και η φορολογία στις πληγείσες επιχειρήσεις έχει μειωθεί. Συνεχίζοντας στην ίδια τακτική ο δανεισμός φαίνεται να αποτελεί μονόδρομο. Παράλληλα έχει δεσμευτεί ότι δεν θα προβεί σε περικοπές στο σύστημα υγείας ούτε στις συντάξεις.
Εχει αφήσει μόνο να εννοηθεί ότι 1,3 εκατομμύριο μισθοί θα παγώσουν στο δημόσιο την περίοδο 2021-22 χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Και τελικά; Θα καταφέρει να αποδείξει ότι μπορεί και μόνη της να σταθεί στα πόδια της;
Με την ανεργία να βρίσκεται σε υψηλά πενταετίας και τη φτώχεια να πλήττει ήδη 14 εκατομμύρια πολίτες φαντάζει δύσκολο.
Η Βρετανία προς το παρόν αρμενίζει στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.