Νέο αφήγημα περί σκευωρίας την οποία έχει στήσει το Documento με ορισμένα ρυπαρά κέντρα στις μυστικές υπηρεσίες, επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση, συνεπικουρούμενη και από δημοσιολογούντες που στήνουν μεθοδικά το αφήγημα του «αθώου Μητσοτάκη» και του «ένοχου Documento».
Δείτε επίσης: Σοκ – Η Εισαγγελέας δεν ψάχνει συγκεκριμένα στοιχεία υποκλοπών γιατί δεν γνώριζε όσα δημοσιεύτηκαν για Χατζηδάκη
Στελέχη της κυβερνητικής παράταξης, προεξάρχοντος του κυβερνητικού εκπροσώπου Γιάννη Οικονόμου, μετά την αποτυχημένη προσπάθειά τους να διαψεύσουν τις αποκαλύψεις του Documento για παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ, υπουργών αλλά ακόμη και των αρχηγών των ενόπλων δυνάμεων, επιχειρούν πια να εμφανίσουν τον πρωθυπουργό ως ανίδεο. Ως κάποιον δηλαδή κάτω από τη μύτη του οποίου κάποια παράκεντρα της ΕΥΠ παρακολουθούσαν την κυβέρνησή του.
Η στόχευση είναι προφανής: αφενός να ενοχοποιηθούν αδιακρίτως κύκλοι της ΕΥΠ αλλά βέβαια και το Documento στο οποίο διοχετεύουν υλικό παρακολουθήσεων που αγνοούσε ο πρωθυπουργός και αφετέρου να εμφανιστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως αθώος λόγω βλακείας. Προτιμούν δηλαδή να θεωρείται ο πρωθυπουργός της χώρας βλαξ, παρά ένοχος, αλλά το κυριότερο για εκείνους προτιμούν να είναι στα μάτια της κοινής γνώμης ένοχοι για μια ακόμη φορά το Documento και η ερευνητική δημοσιογραφία.
Οι πρόθυμοι του Κυριάκου Μητσοτάκη
Τον ρόλο των προθύμων έχουν αναλάβει προς το παρόν συγκεκριμένα πρόσωπα. Ο Μπάμπης Παπαδημητρίου που κάποτε υπήρξε και δημοσιογράφος με την ιδιότητα του οποίου καθύβριζε τους ξένους συναδέλφους του ως κάποιους που έγραφαν ρεπορτάζ καπνίζοντας χασίς στο Μέγαρο Μαξίμου, ο Μάκης Βορίδης που προ μόλις δέκα ημερών είχε δηλώσει ότι ή ο Βαξεβάνης είναι συκοφάντης ή ο πρωθυπουργός έχει τελέσει κακούργημα, ο αρθρογράφος των Νέων Ηλία Κανέλλης, ο οποίος αν και δημοσιογράφος στο επάγγελμα, θεωρεί παράνομη τη δημοσιοποίηση στοιχείων που αποκαλύπτουν παρακολουθήσεις υπουργών και βέβαια ο Γιάννης Οικονόμου, ο οποίος έχει αναλάβει ακόμη και με το βαρύ κόστος της πλήρους αυτογελοιοποίησης, την υπεράσπιση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Ο κύριος Παπαδημητρίου, δήλωσε χαρακτηριστικά τη Δευτέρα στο δελτίο ειδήσεων του Kontra Channel με τον Γιώργο Μελιγγώνη, ότι «παρακρατικό είναι το κομμάτι (σ.σ. της ΕΥΠ) που δίνει τις πληροφορίες στον κ. Βαξεβάνη και στον κ. Τσίπρα». Ο Μάκης Βορίδης από την πλευρά του διερωτήθηκε από ποιον γίνονταν οι παρακολουθήσεις, κάνοντας εντυπωσιακή κυβίστηση, δεδομένου ότι πριν από μόλις δέκα ημέρες, όταν ακόμη δεν είχαν δημοσιοποιηθεί οι συνομιλίες του στόχου 5046c Κωστή Χατζηδάκη, έλεγε ότι αν υπάρχουν τέτοια στοιχεία τότε ο πρωθυπουργός έχει τελέσει κακούργημα.
Ο Κανέλλης ενοχοποιεί το Documento
Ο Ηλίας Κανέλλης, με σημερινό άρθρο του στα Νέα, αναφέρει κάτι επίσης εντυπωσιακό, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι δημοσιογράφος: ότι «αν έχουν γίνει εκτός ΕΥΠ παρακολουθήσεις, είναι προφανές ότι αυτές είναι παράνομες, όπως παράνομη είναι η διοχέτευση στη δημοσιότητα υλικού που έχει καταγράψει η ΕΥΠ». Κατά τον Ηλία Κανέλλη, δηλαδή δεν πρέπει να δημοσιοποιούνται στοιχεία που πιστοποιούν ότι υπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν στόχος των μυστικών υπηρεσιών των οποίων προΐσταται ο πρωθυπουργός.
Όμως ο Κανέλλης πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα, επιχειρώντας να ενοχοποιήσει προκαταβολικά το Documento, ακόμη πιο απροκάλυπτα απ’ ό,τι το κάνουν οι βουλευτές και υπουργοί της ΝΔ. Γράφει δηλαδή ότι «μένει να μαθευτεί ποιοι τις έκαναν (σ.σ. τις παρακολουθήσεις) και γιατί». Και συμπληρώνει: «γι’ αυτές, οι μόνες μαρτυρίες έως σήμερα που τις θεωρούν πραγματικές είναι του δημοσιογράφου που τις δημοσιεύει και του πολιτικού αρχηγού που τις επικαλείται. Τουλάχιστον δύο πρόσωπα δηλαδή γνωρίζουν αν και εφόσον υπάρχουν στοιχεία που έχουν προκύψει από παράνομες παρακολουθήσεις εκτός ΕΥΠ και τα πρόσωπα που τα διοχετεύουν. Αν ό,τι δημοσιεύεται δεν είναι προϊόν μυθοπλασίας, ξέρουν ο εκδότης του Documento και ο Τσίπρας. Ή ο δημοσιογράφος έχει στα χέρια του παρανόμως κτηθέν υλικό του οποίου λαμβάνει γνώση και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ή πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ διοχετεύει το υλικό στον δημοσιογράφο για δημοσιοποίηση. Σε κάθε περίπτωση, ο ένας από τους δύο, ή και οι δύο, γνωρίζουν τους δράστες της παράνομης υποκλοπής, τη μέθοδο με την οποία γινόταν και πιθανόν τους λόγους για τους οποίους γινόταν». Ο κύριος Κανέλλης, κλείνει δε το άρθρο με την ελπίδα ότι «η Δικαιοσύνη δεν έχει ταμπού στην Ελλάδα – όπως δεν έχει και στο Βέλγιο».
Ο Ηλίας Κανέλλης έχει καταλήξει δηλαδή στο συμπέρασμα ότι ο πρωθυπουργός είναι αθώος πέραν πάσης αμφιβολίας και ότι ένοχοι είναι κάποια παράκεντρα της ΕΥΠ και η εφημερίδα που κάνει αυτό το οποίο απαιτεί ο ρόλος του δημοσιογράφου: δημοσιοποιεί στοιχεία που πιστοποιούν ότι οι μυστικές υπηρεσίες του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρακολουθούν υπουργούς, ακόμη όμως και τους αρχηγούς του Στρατεύματος.
Εμπνευστής του αφηγήματος ο Οικονόμου
Υπενθυμίζεται ότι το περασμένο Σάββατο, πρώτος επιχείρησε να ενοχοποιήσει το Documento ο πορτ παρόλ της κυβέρνησης Γιάννης Οικονόμου. Αφού σταμάτησε να ισχυρίζεται ψευδώς ότι όσα έχει δημοσιοποιήσει η εφημερίδα, είναι αισώπιοι μύθοι, αποφάσισε να χτίσει το αφήγημα της σκευωρίας. «Κομβικό σκέλος της υπόθεσης αυτής» είπε, «είναι και η ύπαρξη ρυπαρών δικτύων, τα οποία συνεργάζονται με συγκεκριμένα ΜΜΕ, διοχετεύοντάς τους υλικό που μένει να αποδειχθεί ο βαθμός αληθείας του. Ο σκοπός αυτών των κυκλωμάτων είναι η μετατροπή της δημόσιας ζωής σε βούρκο και η επιστροφή σε αλήστου μνήμης εποχές, όταν η πολιτική στην Ελλάδα κινούνταν στο ρυθμό κασετών».
Φυσικά, όσο κι αν προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν από τη δημοσιογραφική έρευνα, δεν θα τα καταφέρουν. Εκείνος που ως βασικός υπεύθυνος πρέπει να ελεγχθεί και να λογοδοτήσει, είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είτε ο ίδιος έδωσε τις εντολές παρακολούθησης ως προϊστάμενος των μυστικών υπηρεσιών, είτε, όπως ισχυρίζονται διάφοροι πρόθυμοι σήμερα, κάποιο σκοτεινό δίκτυο λειτουργούσε εν αγνοία του στην ΕΥΠ. Το Documento, δεν έχει ν’ απολογηθεί για τίποτα. Μόνο να δεσμευθεί ότι θα συνεχίσει την έρευνα που κάποιοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποπροσανατολίσουν. Ας θυμούνται αυτές τις ώρες τα λόγια του Ανώτατου Δικαστή των ΗΠΑ Χιούγκο Μπλάκ: «ο Τύπος πρέπει να υπηρετεί τους κυβερνώμενους. Όχι τους κυβερνώντες».
Και μια διδακτική ιστορία
Όταν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ξέσπασε το σκάνδαλο παρακολουθήσεων στις ΗΠΑ που έμεινε στην ιστορία Watergate, ο Λευκός Οίκος έκανε τα αδύνατα δυνατά ώστε να μην αποκαλυφθούν στοιχεία. Συγκεκριμένα, όπως αποδείχθηκε, ζητούσε ακόμη από το FBI να περιορίσει τις έρευνες αν δεν μπορούσε να τις σταματήσει, ενώ στη μάχη είχε ριχτεί και η CIA παρότι αναρμόδια. Ταυτόχρονα, οι διάφοροι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, κατέκριναν τα δημοσιεύματα της Washington Post που για καιρό πάλευε μόνη της και αποκάλυπτε λεπτομέρειες για το σκάνδαλο, χωρίς όμως να τα διαψεύδουν. Οποιαδήποτε ομοιότητα παρατηρείται με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι συμπτωματική.
