Ενα ερώτημα αναφύεται σε όποιον διαβάζει τη μηνιαία ανακοίνωση της Eurostat που αφορά τον πληθωρισμό στις χώρες της ευρωζώνης. Γιατί στην Ελλάδα ο πληθωρισμός επιμένει και παρουσιάζει αυτό το άνοιγμα σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο; Ο εναρμονισμένος δείκτης τιμών καταναλωτή (πληθωρισμός) στην Ελλάδα για τον Φεβρουάριο μετρήθηκε στο 3%, όταν στις χώρες της ζώνης ευρώ ο μέσος όρος βρίσκεται στο 2,4%. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι και τον Φεβρουάριο του 2024 σε σχέση με τον Φεβρουάριο του 2023 ο πληθωρισμός στην Ελλάδα είχε μετρηθεί στο 3,1% από την Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία. Τον Φεβρουάριο του 2023 σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2022 είχε μετρηθεί στο 6,5%, όταν η σύγκριση Φεβρουαρίου του 2022 με Φεβρουάριο του 2021 έδωσε μια αύξηση 6,3%.
Ούτε λίγο ούτε πολύ συνεπώς και μόνο για τον μήνα Φεβρουάριο η δηλητηριώδης για την οικονομία διακυβέρνηση Μητσοτάκη έχει προσθέσει ένα συνολικό βάρος της τάξης του 18,9%. Αυτό μεταφράζεται σε κρίση κόστους ζωής –δεδομένου ότι την ίδια περίοδο ο μισθός ολισθαίνει σε μονάδες αγοραστικής δύναμης– και είναι αυτό που έχει διαλύσει τα ελληνικά νοικοκυριά που στενάζουν στα ράφια των σουπερμάρκετ. Ομως οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες το αντιμετώπισαν. Δεν έκαναν την κρίση του κόστους ζωής ευκαιρία για αισχροκέρδεια σε βάρος της κοινωνίας. Αρκεί να σημειωθεί ότι τον Φεβρουάριο του 2023 ο μέσος πληθωρισμός των χωρών-μελών της ΕΕ ήταν 9,9% (στην Ελλάδα 6,5%) και το 2025 έχει κατέλθει στο 2,4%.
Το πραγματικό πρόβλημα
Πέρα από τη μεγάλη εικόνα του πληθωρισμού υπάρχει κι ένα υποσύνολο που δείχνει το πραγματικό πρόβλημα του «δηλητηρίου που έχει εγχύσει» ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τη σταθερή ροπή του να καρτελοποιεί την οικονομία. Ονομάζεται δομικός πληθωρισμός. Είναι ο πληθωρισμός εάν αφαιρέσουμε την ενέργεια και τα εποχικά, μη επεξεργασμένα τρόφιμα. Με βάση τα στοιχεία της Eurostat, η μέση αύξηση του δομικού πληθωρισμού για την ευρωζώνη μετρήθηκε για τον Φεβρουάριο στο 2,6%, ενώ για την Ελλάδα ο δομικός πληθωρισμός μετρήθηκε στο 3,3%. Αυτός ο δείκτης δίνει μια καλύτερη εικόνα των βασικών πληθωριστικών πιέσεων στην οικονομία, καθώς αποκλείει τις ταλαντώσεις που προκαλούνται από τις τιμές των καυσίμων και των φρέσκων τροφίμων.
Σύμφωνα λοιπόν με τα επίσημα στοιχεία ανά έτος, ο δομικός πληθωρισμός έχει την εξής διακύμανση:
2021: Μετριέται στο 0,8%. Αυτό το χαμηλό ποσοστό αντικατοπτρίζει τη σταθερότητα των τιμών σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, παρά τις πιέσεις από την ανάκαμψη μετά την πανδημία.
2022: Μετριέται στο 5,2%. Παρά την αφαίρεση των καυσίμων και των εποχικών τροφίμων, οι δομικοί παράγοντες, όπως η αύξηση του κόστους διαβίωσης, συνέβαλαν σημαντικά.
2023: Μετριέται στο 3,8%. Η μείωση οφειλόταν κυρίως στα μέτρα στήριξης. Ο Κυρ. Μητσοτάκης δηλαδή δανείστηκε αυξάνοντας κατακόρυφα το δημόσιο χρέος –σε απόλυτους αριθμούς το 2019 ήταν 356 δισ. ευρώ και η ψαλίδα άνοιξε στα 404 δισ. το 2024– φαλκιδεύοντας το μέλλον της χώρας (τα δάνεια πρέπει να αποπληρωθούν).
2024: Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις (προσωρινά στοιχεία) θα κλείσει στο περίπου 3%, που σημαίνει ότι οι δομικές πιέσεις παραμένουν.
Ο κίνδυνος
Οπως προκύπτει από τα μεγέθη του δομικού πληθωρισμού, αργά και σταθερά η ελληνική οικονομία ολισθαίνει προς το καρκίνωμα του στασιμοπληθωρισμού. Είναι η κατάσταση στην οποία μια οικονομία δεν αναπτύσσεται (δεν υπάρχουν επενδύσεις, δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας) την ίδια ώρα που η ακρίβεια καλπάζει. Στην Ελλάδα οι επενδύσεις πάγιου κεφαλαίου είναι ισχνές και όλα καλύπτονται από τα λογιστικά παιχνίδια με τα έσοδα από το Ταμείο Ανάκαμψης, ενώ το κράτος για να συνεχίσει να υπάρχει πρέπει κάθε χρόνο να δανείζεται κοντά στα 15 δισ. ευρώ. Συνεπώς, αν δεν υπάρξει ένα νέο Ταμείο Ανάκαμψης μετά το 2027, ο στασιμοπληθωρισμός θα πνίξει την κοινωνία…
Πώς πνίγει την οικονομία
Ο δομικός πληθωρισμός είναι ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει την οικονομία όταν οι αυξήσεις των τιμών προκαλούνται από βαθιές αλλαγές στη δομή της αγοράς ή της παραγωγής και όχι μόνο από προσφορά και ζήτηση. Σε αντίθεση με τον κλασικό πληθωρισμό, που μπορεί να προκύψει από την υπερβολική προσφορά χρήματος ή την αύξηση της ζήτησης, ο δομικός πληθωρισμός συνδέεται με μεταβολές που επηρεάζουν τις βασικές πτυχές της οικονομίας, όπως η τεχνολογική ανάπτυξη, οι αλλαγές στις πρακτικές εργασίας ή οι μετασχηματισμοί στις αλυσίδες εφοδιασμού.
Η αντιμετώπιση του δομικού πληθωρισμού απαιτεί διαφορετικές πολιτικές από αυτές που χρησιμοποιούνται για τον κλασικό πληθωρισμό. Οι κυβερνήσεις και οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να εστιάσουν σε μακροπρόθεσμες στρατηγικές, όπως η ενίσχυση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης των εργαζομένων, η υποστήριξη της καινοτομίας και η προώθηση της βιωσιμότητας. Ολα αυτά βέβαια είναι κενό γράμμα στην Ελλάδα που έχει πρωθυπουργό τον Κυρ. Μητσοτάκη. Η κατάρτιση έχει μεταβληθεί σε εργαλείο ασύγχρονης καρτελοποίησης, με πέντε εκπαιδευτικούς ομίλους να μοιράζονται τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Η δημόσια παιδεία, προκειμένου να περάσει στα ολιγοπώλια της ιδιωτικής εκπαίδευσης, έχει κατ’ ουσίαν καταστραφεί. Από την άλλη οι επενδύσεις στρέφονται σε αστικά ακίνητα και ξενοδοχεία, με την πρωτογενή (αγροτικός τομέας) και δευτερογενή (μεταποίηση) παραγωγή να ολισθαίνουν υπό το βάρος του target model των Μητσοτάκη και Χατζηδάκη στην παραγωγή ρεύματος, που γεννά αισχρά κέρδη για το καρτέλ του φυσικού αερίου, και ας μην ξεχνάμε και τις πλημμύρες και τις φωτιές που έχουν καταστρέψει μεγάλο μέρος της αγροτικής γης.
Διαβάστε επίσης:
Προανακριτική Τριαντόπουλου: Αυτά είναι τα μέλη της Επιτροπής – Με… άγνωστους βουλευτές η ΝΔ
Πολάκης αδειάζει Άδωνη: Τα 52 ασθενοφόρα είναι δική μου παραγγελία και της Δούρου
Τέμπη: Έως και 19 τόνους υδρογονάνθρακες μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία – Το πόρισμα Μιχόπουλου
Αντισυνταγματικές οι προληπτικές προσαγωγές – Αυθαίρετο και παράνομο τονίζουν νομικοί στο Documento
Το «μπαλάκι» στον Πούτιν για κατάπαυση πυρός στην Ουκρανία – Το περίγραμμα της αμερικανικής πρότασης
ΠΟΕΣ σε Δένδια: Δώστε τώρα στη δημοσιότητα το πόρισμα για τη Λιβύη
