Καλλιεργείται το έδαφος για προσφυγή ως λύση στην ελληνοτουρκική διαφορά
Πολυσχιδή συζήτηση προκάλεσε το άρθρο του πρέσβη ε.τ. και ειδικού συμβούλου του ΕΛΙΑΜΕΠ Γιώργου Κακλίκη στην «Καθημερινή» την εβδομάδα που πέρασε. «Αποψη: Από τις διερευνητικές στη Χάγη» είναι ο τίτλος του δημοσιεύματος που αναμφισβήτητα καταδεικνύει την ανάγκη συγκεκριμένων κύκλων –που εν πολλοίς εφάπτονται με τις κατευθύνσεις του Μεγάρου Μαξίμου– να γειωθεί προπαρασκευαστικά η προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για τη διευθέτηση της μοναδικής ελληνοτουρκικής διαφοράς για υφαλοκρηπίδα/ΑΟΖ.
Ο θόρυβος που προκλήθηκε γύρω από το άρθρο δεν αφορά την κατάληξη των διερευνητικών επαφών με τους γείτονες, αν και εφόσον αυτές αρχίσουν, αλλά την ανάγκη επιστράτευσης μιας υπερκομματικής προσωπικότητας που θα ενσαρκώνει τον Ελευθέριο Βενιζέλο σε ενεστώτα χρόνο. Ετσι άνοιξε ο ασκός της ονοματολογίας για το πρόσωπο που θα φορεθεί ως διπλωματικό «καπέλο» στον ήδη αποψιλωμένο Νίκο Δένδια, ο οποίος είτε… χάνει την αλληλογραφία του υπουργείου του είτε καλείται να υπογράψει συμφωνίες που δεν διαπραγματεύτηκε.
«Ευτύχημα είναι ότι σήμερα η Ελλάδα, επιδιώκοντας τον ουσιαστικό διάλογο για θέματα υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ, ορθά επιλέγει τον διαπραγματευτή που είχε αναλάβει από το 2000 έως το 2016 τη διεξαγωγή των διερευνητικών. Με την επιλογή ενός διαπραγματευτή, τον οποίο η τουρκική πλευρά γνωρίζει και σέβεται για την ψύχραιμη και λογική προσέγγιση του αντικειμένου του, η ελληνική περνάει το μήνυμα ότι οι προθέσεις της είναι σοβαρές και συγκεκριμένες» σημειώνει ο Γ. Κακλίκης σχετικά με την επιλογή του επίσης πρέσβη ε.τ. Γιώργου Αποστολίδη να ηγηθεί των διερευνητικών επαφών με τη γείτονα, καθήκοντα που διατηρούσε έως το 2016. Το βιογραφικό του Γ. Αποστολίδη είναι δηλωτικό όσων παραθέτει στη συνέχεια του άρθρου του ο Γ. Κακλίκης. Πέρα από τα «χιλιόμετρα» στον διπλωματικό στίβο, ο Γ. Αποστολίδης διορίστηκε γενικός γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών το 1998, ενώ διετέλεσε διοικητής της ΕΥΠ από το 1999 έως το 2004.
Η «υπεροχική προσωπικότητα»
Εν συνεχεία ο κ. Κακλίκης περνά στην ουσία, διασαφηνίζοντας τα κίνητρα της αρθρογραφίας του. «Στην κρίσιμη όμως καμπή της σύνταξης του Συνυποσχετικού, βάσει του οποίου θα πραγματοποιηθεί η προσφυγή στη Χάγη, η Αθήνα σκόπιμο είναι να θέσει σε ετοιμότητα μια πολιτική προσωπικότητα διακομματικού κύρους η οποία, με βάση την πολιτική εμπειρία και τις εξειδικευμένες νομικές γνώσεις της, θα έχει τη δυνατότητα να κατευθύνει με τις παρεμβάσεις της την τακτική μας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης» αναφέρει και εξηγεί περαιτέρω: «Είναι απαραίτητη η “εμπλοκή” στη δικαστική εξέλιξη της υπόθεσης της υφαλοκρηπίδας/ ΑΟΖ μιας υπεροχικής προσωπικότητας και όχι ενός αβαθούς πολιτικά τεχνοκράτη που θα στρέφεται στην Αθήνα για οδηγίες σε κάθε βήμα της διαδικασίας».
Εκτός από το περίγραμμα της υπερκομματικής οντότητας που θα λειτουργεί αυτόνομα λόγω της πολιτικής και νομικής της επάρκειας, ο ειδικός σύμβουλος του ΕΛΙΑΜΕΠ φρόντισε να γίνει πιο συγκεκριμένος. «Ας μην ξεχνάμε ότι πριν από περισσότερα από εκατό χρόνια μια ξεχωριστή προσωπικότητα μεγάλου βεληνεκούς ανέλαβε να διαπραγματευτεί τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης επιτυγχάνοντας τα βέλτιστα για την Ελλάδα. Το παράδειγμα του Ελευθερίου Βενιζέλου μπορεί να το επαναλάβει η σημερινή κυβέρνηση χωρίς αναστολές και αγκυλώσεις και να δώσει μια πραγματικά δυνατή ώθηση προς την κατεύθυνση της εξομάλυνσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων» είναι ο παραλληλισμός που χρησιμοποιεί ο Γ. Κακλίκης, προκαλώντας συνειρμούς για έμμεση υπόδειξη του Κώστα Σημίτη λόγω της πρωθυπουργικής του θητείας.
Είναι ο Σημίτης ο μόνος υποψήφιος;
Πολλοί εικάζουν ότι υποψήφιος «μηχανοδηγός» για το τρένο που οδηγεί στη Χάγη δεν είναι μόνο ο πρώην πρωθυπουργός, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω διετέλεσε τακτικός καθηγητής Εμπορικού και Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Γκίσεν. Ισχυρή υποψηφιότητα θέτει και ο Ευάγγελος Βενιζέλος κι ας μην έχει χρηματίσει πρωθυπουργός. Σε αντίθεση με τον Κ. Σημίτη, στο πρόσωπο του πρώην συγκυβερνήτη του Αντώνη Σαμαρά πολλοί εντοπίζουν εκείνον που δεν θα αποτελέσει αιτία σφοδρών αντιδράσεων από την ακραία πτέρυγα της ΝΔ. Ωστόσο, μπορεί για τη χλαμυδοφόρο τάση της ΝΔ ο Ευάγγ. Βενιζέλος να μη φέρει τα «βαρίδια» του κ. Σημίτη – συγκεκριμένα τα Ιμια, τη Μαδρίτη ή και το Ελσίνκι–, ωστόσο δεν είναι λίγοι όσοι τον κρίνουν φθαρμένο και αντιδημοφιλές πρόσωπο χωρίς έρμα επί των εθνικών θεμάτων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ίδιος τόσο διά της αρθρογραφίας του όσο και διά των συνεντεύξεών του δηλώνει σε κάθε ευκαιρία παρών. Εξάλλου χαρακτηριστική ήταν και η απάντηση που έδωσε σε συνέντευξή του στο Action24 τον περασμένο Ιούνιο: «Θα μπορούσε η χώρα να με χρειαστεί σε μια μεγάλη κρίση».
Αλλοι επισημαίνουν ως αουτσάιντερ και τα ονόματα των Γιώργου Παπανδρέου και Δημήτρη Αβραμόπουλου. Οσοι αναμειγνύουν το όνομα του έτερου πρώην πρωθυπουργού του ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζουν την πρόσφατη παρέμβασή του για τα εθνικά, υπογραμμίζοντας τον τίτλο του άρθρου του «Προτεραιότητα έχει η αποκλιμάκωση, αλλά μετά τι;». Πέρα από τα εσωτερικά ζητήματα, σημείο τριβής για τους «γαλάζιους» μακεδονομάχους θα αποτελούσε ο χειρισμός του σχεδίου Ανάν από τον Γ. Παπανδρέου. Ως προς τον πρώην επίτροπο, το μοναδικό ατού που διαθέτει είναι η καλή σχέση που διατηρεί με τον Τούρκο πρόεδρο. Το μακρινό 1999 ο τότε δήμαρχος Αθηναίων μετέβη στην Αγκυρα προκειμένου να επισκεφτεί τον τότε δήμαρχο Κωνσταντινούπολης Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος κρατούνταν στις φυλακές της πόλης Πιναρχισάρ του Μαρμαρά. Η κίνηση του Δ. Αβραμόπουλου εκτιμήθηκε από τον Ερντογάν και από τότε οι δίαυλοι επικοινωνίας παραμένουν ανοικτοί.
