Το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, με περιοριστικές διατάξεις για συγκεντρώσεις και πορείες, κατατέθηκε στη Βουλή το απόγευμα της Δευτέρας (29.6.2020).
Έχει 22 άρθρα, με το πρώτο να αναφέρει ότι σκοπός του νόμου είναι «η διασφάλιση της άσκησης του δικαιώματος του συνέρχεσθαι δημοσίως σε υπαίθριο χώρο, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Συντάγματος και το άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), κατά τρόπο ώστε να μην εκτίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η δημόσια ασφάλεια και να μην διαταράσσεται υπέρμετρα η κοινωνικοοικονομική ζωή ορισμένης περιοχής».
Δημιουργούνται ακόμα και… νεκρές-ζώνες για έκφραση διαμαρτυριών με συγκεντρώσεις, καθώς δίνεται η δυνατότητα στις Αρχές να περιορίσουν διαδηλώσεις σε συγκεκριμένες περιοχές, εφόσον κριθεί ότι πιθανόν να οδηγήσουν σε διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής! Σημειώνεται ότι για όλους τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις λαμβάνεται υπ΄ όψιν ιδίως ο εκτιμώμενος αριθμός συμμετεχόντων, η περιοχή πραγματοποίησής της, «ο βαθμός επικινδυνότητας αυτής ως προς την πιθανότητα διάπραξης σοβαρών εγκλημάτων και διατάραξης της κοινωνικοοικονομικής ζωής».
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο άρθρο 8 ορίζονται τα εξής ως προς τους περιορισμούς: «1. Επιτρέπεται η επιβολή περιορισμών σε σχέση με επικείμενη δημόσια υπαίθρια συνάθροιση, εάν πιθανολογείται ότι η διεξαγωγή της θα διαταράξει δυσανάλογα την κοινωνικοοικονομική ζωή της συγκεκριμένης περιοχής, λόγω ιδίως των ειδικότερων κυκλοφοριακών και άλλων ιδιαίτερων τοπικών συνθηκών.
2. Επιτρέπεται η επιβολή περιορισμών σε σχέση με δημόσια υπαίθρια συνάθροιση που βρίσκεται σε εξέλιξη, εάν η διεξαγωγή της προκαλεί δυσανάλογα μεγάλη διατάραξη στην κοινωνικοοικονομική ζωή της περιοχής, λόγω ιδίως του αριθμού των συμμετεχόντων και λαμβάνοντας υπόψη ιδίως τις ειδικότερες κυκλοφοριακές και άλλες ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες. 3. Η απόφαση για την επιβολή περιορισμών σε γνωστοποιηθείσα συνάθροιση κοινοποιείται στον οργανωτή εγκαίρως πριν από τον αιτηθέντα για την πραγματοποίησή της χρόνο».
Παράλληλα, το γενικότερο πλαίσιο απαγόρευσης επικείμενων διαδηλώσεων περιγράφεται στο άρθρο 7 με τρία «αν». Ορίζεται ότι δημόσια επικείμενη συνάθροιση μπορεί να απαγορευθεί αν:
– επαπειλείται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, λόγω ιδιαιτέρως πιθανής διάπραξης σοβαρών εγκλημάτων, ιδίως, κατά της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της ιδιοκτησίας και της πολιτειακής εξουσίας ή
– απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής σε ορισμένη περιοχή ή
– πρόκειται για δημόσια υπαίθρια συνάθροιση ο σκοπός της οποίας αντιτίθεται προς τον σκοπό ήδη προγραμματισμένης γνωστοποιηθείσας και μη απαγορευθείσας συνάθροισης που πραγματοποιείται ή βρίσκεται σε εξέλιξη στην ίδια περιοχή ή εγγύς της ίδιας περιοχής και κατά το αυτό χρονικό διάστημα.
Η αρμόδια αστυνομική ή λιμενική αρχή δύναται να υποδεικνύει ενδεικτικά, ως εναλλακτικές επιλογές, άλλες περιοχές, κατάλληλες για την πραγματοποίηση της συνάθροισης. Προβλέπεται ότι η απόφαση για την απαγόρευση δημόσιας υπαίθριας συνάθροισης κοινοποιείται στον οργανωτή εγκαίρως «πριν από τον αιτηθέντα για την πραγματοποίησή της χρόνο».
https://www.documentonews.gr/filegrid/2020/06/29/5ef9f80b825e63265f0c0ab4.pdf
«Στην Ελλάδα, τελευταία φορά που υπήρξε νόμος για τις συγκεντρώσεις και τις πορείες ήταν επί Χούντας το 1971. Ένας νόμος που παρέμεινε νεκρός σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης αλλά αναβιώνει τώρα η Κυβέρνηση Μητσοτάκη – Χρυσοχοΐδη», δήλωσε για το θέμα ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Ραγκούσης.