O δηµοσιογράφος και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Στέλιος Κούλογλου παραλληλίζει την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο των ΜΜΕ στην Ελλάδα µε όσα διαδραµατίζονται σε χώρες του πρώην σοβιετικού µπλοκ όπου οι ολιγάρχες… µεσουρανούν και µιλάει για τις εξελίξεις σε Ελλάδα, Ευρώπη και Μέση Ανατολή.
Θεωρείτε ότι ο τρόπος που αντιµετωπίζει η Ελλάδα την τουρκική εισβολή σε κουρδικά εδάφη επηρεάζεται από την ανησυχία περαιτέρω αύξησης των προσφυγικών ροών;
Σε σηµαντικό βαθµό ναι. Υπάρχουν δύο παράγοντες. Αφενός το προσφυγικό που παίζει ρόλο και η κυβέρνηση την έχει πατήσει διότι αποδεικνύεται ότι δεν φταίει η κυρία Τασία για τους πρόσφυγες, καθώς οι ίδιοι παραδέχτηκαν ότι πρόκειται για γεωπολιτικό πρόβληµα. Αφετέρου η στάση του κ. Μητσοτάκη που δεν έθεσε µια σειρά από ζητήµατα στον Ερντογάν. Το γεγονός αυτό δεν προέρχεται µόνο από τις υπαρκτές πιέσεις του προσφυγικού αλλά και από µια οικογενειακή παράδοση. Ο κ. Μητσοτάκης κάνει ό,τι είχε µάθει από τον πατέρα του: καλές διαπροσωπικές σχέσεις µε τους ξένους ηγέτες και ιδιαίτερα µε τους Τούρκους. Η εποχή Μητσοτάκη – Ντεµιρέλ είχε µεγάλη αξία. Αυτήν τη στιγµή όµως έχει µικρότερη αξία, δεδοµένου ότι ο κ. Ερντογάν είναι τελείως διαφορετική περίπτωση. ∆εν είναι συστηµικός ο Τούρκος πρόεδρος, είναι απρόβλεπτος και κάνει τον νταή στη γειτονιά κ.λπ. Αλλά ο κ. Μητσοτάκης αυτά έµαθε, αυτά κάνει…
Χρήζει προστασίας ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής;
Είναι ένα αυτογκόλ που έβαλε η κυρία Ούρσουλα από τα αποδυτήρια. Και αποδεικνύει πόσο µικρή γνώση της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχει και πόσο µπερδεύει το Βερολίνο µε τις Βρυξέλλες. Ο ευρωπαϊκός τρόπος ζωής δεν απειλείται από τους πρόσφυγες, όπως άφηναν να εννοηθεί ο τίτλος και η κατανοµή αρµοδιοτήτων του Μαργαρίτη Σχοινά. Απειλείται από την έλλειψη δηµοκρατίας, από τα παραθεσµικά όργανα τύπου Eurogroup και από τις πιέσεις που δέχονται σε όλη την ΕΕ οι δηµοσιογράφοι και τα ανεξάρτητα µέσα ενηµέρωσης. Το βλέπουµε και στην Ελλάδα ότι δεν υπάρχει επαρκής ενηµέρωση των πολιτών.
Αντίθετα, τα τελευταία χρόνια έχουµε δολοφονίες δηµοσιογράφων στην καρδιά της ΕΕ, στη Μάλτα. Γίνεται προσπάθεια µέσω της αξιοποίησης µονοπωλίων να περιοριστούν τα µέσα ενηµέρωσης που εκφέρουν διαφορετικό λόγο, στην Ελλάδα όπως το Documento ή ανεξάρτητοι δηµοσιογράφοι όπως η Γιάννα Παπαδάκου –στοχοποιείται και από εκεί που είχε τηλεοπτική και ραδιοφωνική εκποµπή βρέθηκε µε τίποτε– και µε πιέσεις που ασκούν οικονοµικά συµφέροντα τα οποία δεν δίνουν διαφηµίσεις ή αποσύρουν διαφηµίσεις αλλά και από τις δίκες. Γι’ αυτό έχουµε ξεκινήσει µια διαδικασία µαζί µε κάποιους ευρωβουλευτές που λέγεται anti-SLAPP νοµοθεσία. ∆ηλαδή να µη χρησιµοποιείται η ∆ικαιοσύνη για εκβιασµό και φίµωση των δηµοσιογράφων. Υπάρχει µια περιορισµένη απήχηση αλλά είναι αρχή ακόµη.
Είστε αισιόδοξος ότι θα πάρει τη µορφή νοµοσχεδίου αυτή η πρωτοβουλία;
∆εν είµαι τόσο αισιόδοξος για νοµοσχέδιο, αλλά για πολιτική πίεση και ψήφισµα ναι.
Πέρα από τα οικονοµικά συµφέροντα, η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να στραγγαλίσει οικονοµικά εφηµερίδες. Εχει παρατηρηθεί ξανά αντίστοιχο φαινόµενο;
Με τέτοια ακραία κυνική µορφή δεν έχει παρουσιαστεί και µου θυµίζει περισσότερο πρώην κοµµουνιστική χώρα, από αυτές όπου τα ΜΜΕ ελέγχονται από ολιγάρχες χωρίς ισχυρά δηµοκρατικά εργαλεία. Οταν µίλησα σε ένα συνέδριο δηµοσιογράφων οργανωµένο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και ανέφερα τα προβλήµατα στην Ελλάδα, µετά µε βρήκαν δηµοσιογράφοι από χώρες του πρώην σοβιετικού µπλοκ και µου είπαν ακριβώς τα ίδια. Αρα φοβάµαι ότι αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, βαδίζουµε σε ένα καθεστώς Ορµπάν και όχι σε ένα καθεστώς φιλελεύθερης Ευρώπης.
∆ηλώσατε πρόσφατα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκβίασε τις πολιτικές εξελίξεις το 2014. Ηταν επιτυχηµένη ή αποτυχηµένη η διακυβέρνησή του;
Η διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τα προβλήµατα και τα τεράστια εµπόδια, ήταν επιτυχηµένη. Κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα µνηµόνια και να παραδώσει µια οικονοµία σε πολύ καλύτερη κατάσταση από τα άδεια ταµεία που παρέλαβε. Παρ’ όλα αυτά πρέπει να αξιοποιήσουµε και τα λάθη µας ώστε να µην ξανακάνουµε τα ίδια. Θεωρώ ότι αυτό που έγινε το 2014-15 ιστορικά ήταν αναπόφευκτο διότι είχαµε τη χρεοκοπία της χώρας και συντελέστηκε µια µικρή επανάσταση µε την άνοδο ενός µικρού κόµµατος στην εξουσία. Και οι επαναστάσεις συνήθως δεν είναι πολύ καλά οργανωµένες, γίνονται από µια µικρή µειοψηφία. Σε αντίθεση µε όσα έχουµε πράξει, η Ν∆ και το ΠΑΣΟΚ όχι µόνο δεν ζήτησαν την παραµικρή συγγνώµη αλλά προσπάθησαν και να ενοχοποιήσουν τον ελληνικό λαό λέγοντας ότι µαζί τα φάγανε. Εµείς έχουµε µια κουλτούρα να βλέπουµε τα λάθη µας όχι για να αυτοµαστιγωνόµαστε αλλά για να µην τα επαναλάβουµε.
Το αναπτυξιακό προβλέπει κατάργηση της ονοµαστικοποίησης των µετοχών για ιδιοκτήτες ΜΜΕ και την εξαίρεσή τους από το πόθεν έσχες. Επιστροφή στην αδιαφάνεια ή βελτίωση του επιχειρείν στα µίντια;
Ασφαλώς είναι το πράσινο φως σε αδιαφανή συµφέροντα, από εµπόριο όπλων µέχρι εµπόριο ναρκωτικών, να µπορούν να δρούνε ελεύθερα στην Ελλάδα χωρίς επαρκή έλεγχο. Είναι τραγικό ότι την ίδια ώρα που απλοί δηµοσιογράφοι καλούνται να υποβάλουν πόθεν έσχες οι ιδιοκτήτες µέσων µαζικής ενηµέρωσης απαλλάσσονται από αυτή την υποχρέωση.
Κάποιος που δεν φορολογείται, δεν ασφαλίζεται στην Ελλάδα για δεκαετίες, γιατί να επηρεάζει διά της ψήφου του τη ζωή όσων µένουν στη χώρα;
Αυτό µάλλον θα πρέπει να το ρωτήσετε στη Ν∆ και την ξαφνική της ζέση για την ψήφο των αποδήµων. Κυβέρνησαν επί δεκαετίες η Ν∆ και το ΚΙΝΑΛ και ποτέ δεν έκαναν την παραµικρή κίνηση. Το ΚΙΝΑΛ άλλωστε άλλαξε ριζικά θέση. Προφανώς δεν πρόκειται για ευαισθησία αλλά για προσπάθεια αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσµατος, ώστε να δικαιωθεί ο κ. Βορίδης ο οποίος είπε ότι πρέπει να πάρουµε όλα τα θεσµικά µέτρα ώστε να µην ξαναέρθει η Αριστερά στην εξουσία. Αυτό φοβούνται.
