Αντισυνταγματική κρίθηκε η μεταβίβαση της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου των ΕΥΔΑΠ ΑΕ και ΕΥΑΘ ΑΕ στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ (ΕΕΣΥΠ), δυνάμει του νόμου 4389/2016 .
Αξίζει να τονιστεί ότι, ότι το 2020 το Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την πώληση τόσο της ΕΥΔΑΠ, όσο και της ΕΥΑΘ, αλλά έστειλε την υπόθεση για οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, λόγω σπουδαιότητας.
Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με πρόεδρο την επίτιμη πρόεδρο του ΣτΕ, Ειρήνη Σαρπ, έκρινε αντισυνταγματικές τις διατάξεις του προαναφερθέντος νόμου, διότι σύμφωνα με το Σύνταγμα, «η παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στον πληθυσμό της Αττικής δεν συνιστά δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας και, συνεπώς, δύναται να ανατίθεται σε δημόσια επιχείρηση υπό μορφή ανώνυμης εταιρείας, όπως η ΕΥΔΑΠ ΑΕ».
Υπό τις παρούσες, όμως, συνθήκες, δηλαδή υπό συνθήκες παροχής των υπηρεσιών αυτών μονοπωλιακώς, από δίκτυα μοναδικά στην περιοχή και ανήκοντα, ιδιοκτησιακώς, στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ (στον φορέα που παρέχει τις υπηρεσίες δυνάμει σύμβασης παραχώρησης), είναι συνταγματικώς επιβεβλημένος ο έλεγχος της ΕΥΔΑΠ ΑΕ από το Ελληνικό Δημόσιο, όχι απλώς με την άσκηση εποπτείας επ’ αυτής, αλλά και δια του μετοχικού της κεφαλαίου».
Σύμφωνα με το ΣτΕ επομένως, δεν αρκεί μόνον ο έλεγχος του δημοσίου στην ανώνυμη εταιρεία ύδρευσης, αλλά απαιτείται το δημόσιο να έχει τον έλεγχο και των μετοχών αλλά και της διοίκησης της εταιρείας.
Η άποψη που μειοψήφισε,ενός μόνο μέλους του Δικαστηρίου, υποστήριξε ότι από τις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 1, 2, 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος «συνάγεται ότι το κράτος και οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης οφείλουν να μεριμνούν, για τον συνεχή εφοδιασμό όσων κατοικούν ή διαμένουν στη χώρα με επαρκή για τις προσωπικές και οικογενειακές τους ανάγκες ποσότητα πόσιμου ύδατος, το οποίο πληροί τους απαραίτητους όρους υγιεινής και διατίθεται σε προσιτή τιμή.
Η υπό τους ανωτέρω όρους εκπλήρωση της αποστολής αυτής του κράτους και των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, εφόσον το Σύνταγμα δεν διακρίνει σχετικώς, μπορεί να επιδιώκεται είτε με υπηρεσίες που ανήκουν οργανικά στο κράτος και στους ΟΤΑ ή με νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, στα οποία μετέχουν το κράτος ή οι ΟΤΑ, ανεξάρτητα από το ποσοστό συμμετοχής τους, είτε με νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, στα οποία δεν μετέχουν το κράτος ή οι ΟΤΑ.
Στις δύο τελευταίες περιπτώσεις εξακολουθούν να έχουν εφαρμογή οι συνταγματικές επιταγές για συνεχή, επαρκή, υπό όρους υγιεινής και σε προσιτή τιμή παροχή πόσιμου ύδατος· η τήρηση δε των επιταγών αυτών εξασφαλίζεται με την άσκηση κρατικής εποπτείας».