Η εύφορη κοιλάδα της ΝΔ άρχισε να φαντάζει σαν λύση σωτηρίας από την επερχόμενη εκλογική καταβύθιση. Κι έτσι ο Σταύρος άφησε στην άκρη τις πολλές ντροπές και άρχισε να επενδύει όλο και πιο ανοιχτά στο φλερτ με τον Μητσοτάκη
Ξεκίνησε την πολιτική του περιπέτεια ως δεδηλωμένος ορθολογιστής. Με έμφαση στο δεύτερο συνθετικό – λογιστής. Τα λογιστικά του –ένα κι ένα κάνουν δύο– υπήρξαν από χρόνια ο μαγνήτης για ένα μικρό αλλά υπαρκτό τμήμα του λεγόμενου μεσαίου χώρου, που είδε στις θέσεις του Θεοδωράκη μια πιθανότητα κάτι να αλλάξει αλλά χωρίς μπελάδες. Χωρίς συγκρούσεις. Χωρίς στενοχώριες. Χωρίς αντιπαραθέσεις που στοιχειώνουν τον ύπνο των νοικοκυραίων. Μένουμε Ευρώπη αλλά διαπραγματευόμαστε. Μένουμε κέντρο αλλά έχουμε μια ντροπαλή συμπάθεια στη Δεξιά. Μένουμε δημόσια παιδεία αλλά δεν λέμε όχι και στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Μένουμε Πρέσπες αλλά κρατάμε και τις επιφυλάξεις που μας συνδέουν με το ακροατήριο των «μακεδονομάχων».
Αυτά τα λογιστικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν μακράς πνοής. Οχι μόνο γιατί ήταν λαθεμένα, αφού ένα κι ένα πολύ σπάνια κάνει δύο στην κοινωνία, αλλά και γιατί ο λόγος, το στιλ, το αφόρητο casual του Σταύρου κατάντησαν τελικά βαρετά. Και η βαρεμάρα των ψηφοφόρων άρχισε να καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις. Και το αποτέλεσμα των δημοσκοπήσεων άρχισε να καταγράφεται στη στάση των βουλευτών του. Με την ντροπαλή αγάπη του Σταύρου για τη ΝΔ να εξελίσσεται σε σφοδρό έρωτα του Αμυρά και του ανεκδιήγητου Ψαριανού για τον Κυριάκο. Με τον Δανέλλη να βλέπει αριστερά και άλλους να βλέπουν δεξιά – πολύ δεξιά όμως. Και με ορισμένους να έχουν πιάσει από καιρό όχθη εγκαταλείποντας το Ποτάμι, τον Σταύρο και τη σχεδία του.
Τούτων δοθέντων, φαίνεται ότι το ποτάμι άρχισε να παίρνει και τα λογιστικά. Η εύφορη κοιλάδα της ΝΔ άρχισε να φαντάζει σαν λύση σωτηρίας από την επερχόμενη εκλογική καταβύθιση. Κι έτσι ο Σταύρος άφησε στην άκρη τις πολλές ντροπές και άρχισε να επενδύει όλο και πιο ανοιχτά στο φλερτ με τον Μητσοτάκη. Η πολεμική του απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, η αυριανή του κοινή εμφάνιση με τον Μητσοτάκη, στην παρουσίαση βιβλίου του Χατζηδάκη, οι λοξές ματιές προς τη Δεξιά και τα ήξεις αφήξεις για τη συμφωνία των Πρεσπών βάζουν σε υποψίες και τους πιο ακραιφνείς θιασώτες της ποτάμιας καθαρότητας. Η εντύπωση ότι τα βρήκαν, έναντι ανταλλαγμάτων, και το Ποτάμι θα αρδεύει στο μέλλον τα χωράφια του Κυριάκου ενισχύεται.
Αν οι υποψίες αποδειχτούν βάσιμες, στη θέση του ορθολογιστή –ή του λογιστή– θα δούμε τον Σταύρο ως Χατζηαβάτη. Αν αυτό μάλιστα συνοδευτεί με αλλαγή θέσης απέναντι στη συμφωνία των Πρεσπών –για μια θέση στον ουρανό της ΝΔ!–, τότε το πράγμα δεν θα είναι ούτε καν απεχθές ή λυπηρό. Θα είναι απλώς γελοίο. Το κατάλληλο τέλος ενός πολιτικού που έφτιαξε ένα Ποτάμι για να φουντάρει τελικώς μέσα ο ίδιος…
