Σύμφωνα με τη συνήγορό του Ιωάννα Κούρτοβικ, ο Δημήτρης Κουφοντίνας, της δήλωσε τηλεφωνικά μέσα από τη ΜΕΘ του Νοσοκομείου Λαμίας, ότι διακόπτει την απεργία πείνας, μετά από 65 μέρες.
«Αυτό που γίνεται εκεί έξω είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε. Μπροστά στη δύναμη αυτών των αγώνων, δηλώνω απ’ τη μεριά μου ότι με την καρδιά και το μυαλό είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά σας» είπε για τις μαζικές διαδηλώσεις που έγιναν τις τελευταίες ημέρες, ενώ αναφερόμενος στην οικογένεια Μητσοτάκη είπε:
«Η οικογένεια που κυβερνά απόδειξε πόσο αδίστακτη είναι στον εξευτελισμό των νόμων και του Συντάγματος, στην διαχείριση της δικαιοσύνης. Τους τα χαρίζω. Τους κρίνει ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους».
Ο Δ. Κουφοντίνας, ευχαρίστησε όσους στάθηκαν στο πλευρό του και έδειξαν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα του «Ευχαριστώ όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους για την συμπαράστασή τους, που δεν ήταν συμπαράσταση σε ένα πρόσωπο, αλλά σε μια στιγμή αγώνα, απέναντι σε μια απάνθρωπη εξουσία».
Σύμφωνα με το LamiaReport, το απόγευμα της Παρασκευής στη ΜΕΘ Λαμίας τον επισκέφθηκαν η σύζυγός του και ο γιος του, οι οποίοι όπως λένε οι πληροφορίες μίλησαν αρκετή ώρα με τους γιατρούς και ενημερώθηκαν αναλυτικά για το πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση της υγείας του. Η επίσκεψη τους φαίνεται ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην απόφαση του.
Ολόκληρη η δήλωση του Δ. Κουφοντίνα:
Η Αλληλεγγύη είναι η ζωτική συνθήκη που μας ενώνει στους αγώνες.
Ευχαριστώ τους φίλους και συντρόφους που στάθηκαν αλληλέγγυοι . Ευχαριστώ όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους για την συμπαράστασή τους, που δεν ήταν συμπαράσταση σε ένα πρόσωπο, αλλά σε μια στιγμή αγώνα, απέναντι σε μια απάνθρωπη εξουσία .
Αλληλεγγύη και συμπαράσταση που δείξανε ότι υπάρχουν ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις που αντιστέκονται στην αυθαιρεσία, τη βία και τον αυταρχισμό. Κι αυτό αποτελεί μια νέα ελπίδα.
Η οικογένεια που κυβερνά απόδειξε πόσο αδίστακτη είναι στον εξευτελισμό των νόμων και του Συντάγματος, στην διαχείριση της δικαιοσύνης. Τους τα χαρίζω.
Τους κρίνει ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους. Αυτό που γίνεται εκεί έξω είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε.
Μπροστά στη δύναμη αυτών των αγώνων, δηλώνω απ’ τη μεριά μου ότι με την καρδιά και το μυαλό είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά σας.
«Η Αλληλεγγύη είναι η ζωτική συνθήκη που μας ενώνει στους αγώνες.
Ευχαριστώ τους φίλους και συντρόφους που στάθηκαν αλληλέγγυοι . Ευχαριστώ όλους τους προοδευτικούς ανθρώπους για την συμπαράστασή τους, που δεν ήταν συμπαράσταση σε ένα πρόσωπο, αλλά σε μια στιγμή αγώνα, απέναντι σε μια απάνθρωπη εξουσία .
Αλληλεγγύη και συμπαράσταση που δείξανε ότι υπάρχουν ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις που αντιστέκονται στην αυθαιρεσία, τη βία και τον αυταρχισμό. Κι αυτό αποτελεί μια νέα ελπίδα.
Η οικογένεια που κυβερνά απόδειξε πόσο αδίστακτη είναι στον εξευτελισμό των νόμων και του Συντάγματος, στην διαχείριση της δικαιοσύνης. Τους τα χαρίζω.
Τους κρίνει ο κόσμος που κατεβαίνει στους δρόμους. Αυτό που γίνεται εκεί έξω είναι πολύ πιο σημαντικό από αυτό για το οποίο ξεκίνησε.
Μπροστά στη δύναμη αυτών των αγώνων, δηλώνω απ’ τη μεριά μου ότι με την καρδιά και το μυαλό είμαι κι εγώ εκεί, ανάμεσά σας».
Η ανακοίνωση του νοσοκομείου
Ο ασθενής κ. Δημήτριος Κουφοντίνας νοσηλεύεται στη ΜΕΘ του ΓΝ Λαμίας σε σοβαρή κατάσταση από τις 16/02/2021 συνεπεία επιπλοκών που οφείλονται σε παρατεταμένη απεργία πείνας (από 08/01/2021). Το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό της ΜΕΘ συνεχίζοντας την εντατική παρακολούθηση και φροντίδα, πάντα στο πλαίσιο της ιατρικής δεοντολογίας και του σεβασμού των πεποιθήσεων και της βούλησης του ασθενούς, προχώρησε από σήμερα 14/03/2021 κατόπιν επιθυμίας του, στην σταδιακή έναρξη σίτισης και θρεπτικής υποστήριξης του ασθενούς, με στόχο την αναστροφή κατά το δυνατό εγκατεστημένων διαταραχών και αποτροπή περαιτέρω βλαβών στην υγεία του. Η κατάσταση της υγείας του ασθενούς παραμένει σοβαρή.
Ο Διοικητής του Γ.Ν. Λαμίας
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΛΟΚΥΘΑΣ
Δήλωση των δικηγόρων Θανάση Καμπαγιάννη και Κώστα Παπαδάκη για τη λήξη της απεργίας πείνας του κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα
Η απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα, που ξεκίνησε την 8η Ιανουαρίου ενάντια στην παραβίαση του φωτογραφικού νόμου που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε, και ολοκληρώθηκε σήμερα 14η Μαρτίου, ήταν ένας δίκαιος αγώνας.
Όταν ένας κρατούμενος, ο οποιοσδήποτε κρατούμενος, φτάνει σε μια τόσο μακρά και οριακή για τη ζωή του κινητοποίηση, σημαίνει ότι η ύπαρξή του έχει συγκλονιστεί από μια σε βάρος του τελεσθείσα αδικία. Η απεργία πείνας, ως μορφή πάλης του κρατούμενου νομοθετημένη στον Σωφρονιστικό Κώδικα, δεν είναι «εκβιασμός». Είναι μια κραυγή με σκοπό να καταδειχτεί η αδικία έξω από τους τοίχους των φυλακών, σε όλη την κοινωνία.
Με αυτό το δεδομένο, ο αγώνας του ΔΚ πέτυχε τον σκοπό του. Δεν υπάρχει καλόπιστος παρατηρητής που να μην παραδέχεται ότι ο νόμος που ψηφίστηκε παραβιάστηκε, καθώς ουδέποτε ο κρατούμενος επαναμετήχθη στον Κορυδαλλό, όπως προβλεπόταν. Γι’ αυτό και υπήρξε τέτοια ομόθυμη αποδοχή και υποστήριξη του αιτήματoς της απεργίας πείνας από δυνάμεις ενός ευρύτατου πολιτικού και κοινωνικού φάσματος: κόμματα και φορείς, ενώσεις δικαιωμάτων, πανεπιστημιακούς, δικαστές, δικηγόρους, καλλιτέχνες, συλλογικότητες. Δεκάδες χιλιάδες κόσμου, στη συντριπτική πλειοψηφία νέες και νέοι, κατέβηκαν στο δρόμο και συντάχτηκαν με το αίτημα του κρατούμενου, θεωρώντας το εύλογο, νόμιμο και δίκαιο.
Όταν μάλιστα φτάσαμε στο τέλος του δικαστικού χειρισμού της υπόθεσης, αποκαλύφθηκε πανηγυρικά το καλά οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης του κρατούμενου. Η κυβέρνηση, αφού μεθόδευσε τη μεταγωγή στον Δομοκό, αρνήθηκε την προσκόμιση των σχετικών εγγράφων για να μην υπάρξει δικαστική προσβολή της και σαμποτάρισε τη συνεδρίαση της ΚΕΜ, εξωθώντας τον ΔΚ στην έναρξη της απεργίας πείνας. Στις 40 μέρες της απεργίας, έδωσε κάποια από τα ζητούμενα έγγραφα, πετώντας το μπαλάκι στη Δικαιοσύνη, κάτι που θα προκαλούσε αναπόφευκτη χρονική καθυστέρηση ενώ η κλεψύδρα άδειαζε. Τα δικαστήρια δήλωσαν αναρμόδια, όπως το έλεγε εξαρχής η συνήγορος υπεράσπισης Ιωάννα Κούρτοβικ. Στις 63 (!) μέρες απεργίας, συνεδρίασε η ΚΕΜ και απέρριψε τα δύο αιτήματα μεταγωγής, μόνο και μόνο για να δημιουργήσει την αυταπάτη ύπαρξης μιας νέας δικαστικής οδού, ενώ στην πραγματικότητα η μεταγωγή στον Δομοκό κατέστη πλεόν αμετάκλητα μη ελέγξιμη δικαστικά.
Μπορούμε, κατόπιν τούτων, να πούμε με βεβαιότητα ότι υπήρξαμε μάρτυρες ενός σχεδίου ανθρωποκτονίας, όπου οι κινήσεις της κυβέρνησης δεν αποτελούσαν τήρηση της νομιμότητας, αλλά κομμάτι ενός βιοπολιτικού πειράματος εξόντωσης, με τον κρατούμενο στον ρόλο του ποντικιού.
Το να συνέχιζαν οι δικηγόροι του κρατούμενου οποιαδήποτε περαιτέρω νομική κίνηση, θα τους καθιστούσε, από συλλειτουργούς της δικαιοσύνης, συνεργούς σε ανθρωποκτονία.
Το να συνέχιζε ο κρατούμενος την απεργία πείνας, θα αποτελούσε ακούσια υλοποίηση από πλευράς του ενός κρατικού σχεδιασμού.
Στις διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαμε, φωνάζαμε το σύνθημα: «Αγώνας για το δίκιο, αγώνας για ζωή, η απεργία πείνας να δικαιωθεί».
Το δίκιο κρίθηκε στη συνείδηση της κοινωνίας. Και νίκησε. Με την απόφαση τερματισμού της απεργίας πείνας από πλευράς ΔΚ, νίκησε και η ζωή. Η κυβέρνηση καταρρακώθηκε ηθικά και πολιτικά. Και η αναμενόμενη στάση μεγαλοσύνης επιδείχτηκε τελικά, όχι από την οργανωμένη πολιτεία, αλλά από τον κρατούμενο, που απέδειξε στην πράξη ότι πάλευε όχι για τον θάνατο, αλλά για τη ζωή.
