Αποθέωση της ανικανότητας η οργάνωση του τελικού Κυπέλλου από την ΕΠΟ, τη στιγμή που στο εξωτερικό οι αντίστοιχοι τελικοί αποτελούν ξεχωριστά γεγονότα
Από το κακό στο χειρότερο πηγαίνει η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ). Κάθε χρόνο παραμένει ανίκανη να διοργανώσει τον μοναδικό σημαντικό αγώνα που έχει υπό την επίβλεψή της. Το λες και παγκόσμιο ρεκόρ που αξίζει μια θέση στο Βιβλίο Γκίνες. Και φυσικά αναφερόμαστε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, η διεξαγωγή του οποίου έχει αναδειχθεί από τους Ελληνες παράγοντες και παραγοντίσκους σε άλυτο θεώρημα, λες κι έχουν να κάνουν με ανώτερα μαθηματικά.
Κάθε χρόνο τα ίδια ερωτήματα: Πού θα γίνει ο τελικός; Σε ποιο γήπεδο; Θα γίνει με φιλάθλους κανονικά όπως σε όλο τον κόσμο; Θα γίνει χωρίς θεατές; Θα γίνει με μαθητές; Με 100 ή 300 προσκλήσεις σε κάθε φιναλίστ;
Τι κι αν προτού ξεκινήσει η ποδοσφαιρική σεζόν οι ομάδες υπογράφουν την προκήρυξη της διοργάνωσης, όπως κι εκείνη του πρωταθλήματος; Η οποία προκήρυξη του Κυπέλλου αναφέρει ρητά και κατηγορηματικά πού θα γίνει ο τελικός, σε ποιο γήπεδο θα διεξαχθεί αν φτάσουν σε αυτόν ομάδες από την ίδια πόλη ή αν οι φιναλίστ είναι από Αθήνα ο ένας και Θεσσαλονίκη ο άλλος. Τόσο ξεκάθαρα. Και καταλήγουμε από τα μέσα Μαρτίου στο ίδιο ακριβώς τροπάριο: πού θα γίνει ο τελικός; Θα γίνει με κόσμο ή χωρίς κόσμο;
Τέτοια γελοιότητα πουθενά αλλού
Πουθενά στον ποδοσφαιρικό πλανήτη δεν θα βρείτε τέτοια γελοιότητα.
Ενώ σχεδόν σε όλες τις χώρες ο τελικός Κυπέλλου αποτελεί γιορτή για όλους, στην Ελλάδα ονομάζουμε γιορτή ένα ματς χωρίς κόσμο! Η συγκεκριμένη ομοσπονδία θα μπορούσε να διεξαγάγει και τελικό χωρίς… ομάδες, προκειμένου να βγουν όλοι από τη δύσκολη θέση να πάρουν μέτρα ασφαλείας κ.λπ. Θα ήταν για γέλια, αν τα πράγματα δεν ήταν τόσο σοβαρά.
Η ακόμη πιο κακή συγκυρία για την ΕΠΟ ήταν πως την ίδια μέρα του δικού της τελικού διεξάγονταν τρεις ακόμη τελικοί Κυπέλλου στην Ευρώπη, σε Αγγλία, Σκωτία και Γερμανία, και οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες. Εκεί γιόρτασαν όλοι με την ψυχή τους. Εδώ απλώς γέλασαν και τα τσιμέντα του Πανθεσσαλικού Σταδίου του Βόλου.
Παναθηναϊκός – Αρης στον μίζερο ελληνικό τελικό με κυνηγητό της Γαλλίδας ρέφερι από τον διοικητικό ηγέτη της κιτρινόμαυρης ΠΑΕ Θόδωρο Καρυπίδη στο φινάλε και σκηνές απείρου κάλλους που… απόλαυσαν οι Ευρωπαίοι μέσα από τα διεθνή ΜΜΕ. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που το ελληνικό ποδόσφαιρο γίνεται περίγελος διεθνώς. Συμβαίνει κάθε χρόνο, σε κάθε ευκαιρία.
Προσκλήσεις και ξύλο
Από τη σεζόν 2018-19 μέχρι σήμερα έχουν γίνει έξι τελικοί Κυπέλλου από την ΕΠΟ της «εξυγίανσης»:
• Σεζόν 2018-19, ΠΑΟΚ – ΑΕΚ 1-0 στο ΟΑΚΑ με 500 προσκλήσεις για κάθε ομάδα, με το ξύλο να πέφτει ανελέητο και με αθλητικούς ρεπόρτερ να δίνουν ραντεβού για να λύσουν τις διαφορές τους έξω από το στάδιο! Ηταν τότε που στη σύσκεψη για τα μέτρα ασφαλείας του τελικού έπεσε στο τραπέζι και η πρόταση να υπάρξει «νεκρή ζώνη» και μεταξύ των ανθρώπων του Τύπου! Τέτοια ντροπή…
• Σεζόν 2019-20, Ολυμπιακός – ΑΕΚ 1-0. Η έδρα του τελικού πέρασε από 40 κύματα. Αρχικά είχε οριστεί η Ριζούπολη για τις 26/7. Στη συνέχεια ορίστηκε το ΟΑΚΑ για τις 30 Αυγούστου 2020. Και τελικά ο τελικός έγινε στις 12 Σεπτεμβρίου στον Βόλο. Δηλαδή ο αγώνας της προηγούμενης σεζόν έγινε (χωρίς θεατές λόγω κορονοϊού) την… επόμενη, με παίκτες που ήταν στα περσινά ρόστερ!
• Σεζόν 2020-21, ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός 2-1 στο OAKA, χωρίς κόσμο καθώς βολεύτηκε η ΕΠΟ ξανά λόγω Covid.
• Σεζόν 2021-22, Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ 1-0 στο ΟΑΚΑ με 45.000 θεατές και με το ξύλο να πέφτει σε όλη την Αττική, ακόμη και στα κουλουάρ του σταδίου.
• Σεζόν 2022-23, ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 2-0 στον Βόλο χωρίς κόσμο ξανά για την αποφυγή νέων επεισοδίων.
• Σεζόν 2023-24, Παναθηναϊκός – Αρης 1-0 στον Βόλο χωρίς κόσμο και πάλι χωρίς θεατές για λόγους ασφαλείας.
Την επόμενη σεζόν, 2024-25, είναι βέβαιο ότι από τον Μάρτιο θα ξεκινήσει πάλι ο… έβδομος κύκλος της σειράς «ΕΠΟ και τελικοί Κυπέλλου».
Στο εξωτερικό
Για την ιστορία και για να έχετε ένα μικρό μόνο δείγμα σύγκρισης με όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη με τους τελικούς Κυπέλλου, διαβάστε τα εξής:
• Ο τελικός Μάντσεστερ Σίτι – Μάντσεστερ Γιουν. στην Αγγλία διεξάχθηκε παρουσία 80.000 θεατών στο Γουέμπλεϊ.
• Στην Ισπανία ο τελικός Μπιλμπάο – Μαγιόρκα, στο Λα Καρτούχα της Σεβίλλης, έγινε παρουσία 57.000 θεατών.
• Στην Ιταλία Γιουβέντους – Αταλάντα έπαιξαν στο Ολίμπικο της Ρώμης μπροστά σε 70.000 θεατές.
• Στη Γερμανία Λεβερκούζεν και Καϊζερσλάουτερν έπαιξαν στο Ολυμπιακό Στάδιο του Βερολίνου μπροστά σε 70.000 θεατές.
• Στη Γαλλία στο «Πιερ Μορούα» της Λιλ έπαιξαν Λιόν και Παρί παρουσία 45.000 θεατών.
• Στη Σερβία, στο κατάμεστο στάδιο «Λαγκατόρ» (8.000 θέσεων) στην πόλη Λόζνιτσα, έπαιξαν Ερ. Αστέρας – Βοϊβοντίνα.
• Στην Ολλανδία ο τελικός Φέγενορντ – Ναϊμέγκεν έγινε στο «Ντε Κάιπ» παρουσία 50.000 φιλάθλων.
• Στη Σκωτία ο τελικός Σέλτικ – Ρέιντζερς έγινε στο Χάμπντεν Παρκ μπροστά σε 51.000 φιλάθλους.
• Στο κατάμεστο Βέρτερζεε Στάντιον (29.000 θέσεις) του Κλάγκενφουρτ έπαιξαν στον τελικό Στουρμ Γκρατς – Ραπίντ Βιέννης.
• Στην Πορτογαλία Πόρτο – Σπόρτινγκ έπαιξαν στο Στάδιο Νασιονάλ, όπου δεν έπεφτε καρφίτσα, μπροστά σε 30.000 θεατές.
Διαβάστε ακόμα:
Αυγενάκης: Λευτέρης ο… ντερμπεντέρης
«Αν πέσει η κυβέρνηση, θα πέσει από το Αγροτικής Ανάπτυξης»
Καταγγελία για τον ΟΠΕΚΕΠΕ: «Επιτελικοί σουλατσαδόροι κάνουν βόλτες με δημόσιο χρήμα»
