Υπάρχει κάποιος που διαφωνεί ότι σκοπός μιας έρευνας είναι να εξακριβώσει τι ακριβώς συμβαίνει; Αν μάλιστα πρόκειται για έρευνα των αρχών και όχι για δημοσιογραφική έρευνα, υποχρέωσή της είναι να «λάμψει η αλήθεια» ή αν θέλετε «να φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο» κατά τρόπο που να πληρώσουν οι υπεύθυνοι. Η αστυνομία και η εισαγγελία με την έρευνά τους δεν έχουν την πολυτέλεια, την οποία πολλές φορές έχει η δημοσιογραφία, να θέτουν ερωτήματα ή να εκφράζουν γνώμες. Πρέπει να καταλήγουν σε απαντήσεις και τεκμηριωμένα συμπεράσματα, τα οποία δεν επιδέχονται παρερμηνείες και δεν αφήνουν γκρίζες, αδιευκρίνιστες ζώνες.
Ενας ένοχος μπορεί ενδεχομένως να αθωωθεί αν δεν υπάρχουν αδιαμφισβήτητα στοιχεία σε βάρος του, αλλά οι αρχές έχουν υποχρέωση να ερευνήσουν όλα τα στοιχεία. Η παράβλεψη της διερεύνησης στοιχείων αποτελεί ποινικό αδίκημα για τον αστυνομικό ή τον εισαγγελέα και μομφή ακόμη και για τον δημοσιογράφο που δεν έχει τις υποχρεώσεις και την πρόσβαση στα στοιχεία που έχουν οι αρχές.
Ολοι κατανοούν –φαντάζομαι– ότι δεν υπάρχει «αδιευκρίνιστο άλλοθι» όταν κάποιος ερευνάται για μια δολοφονία. Οι αρχές πρέπει να εξετάσουν αν την έχει ή δεν την έχει διαπράξει ο ύποπτος. Δεν υπάρχει αδιευκρίνιστη ευθύνη και πολύ περισσότερο δεν υπάρχει αδιευκρίνιστο ποσό σε λογαριασμό που ερευνάται για τη σχέση με εγκληματικές πράξεις.
Ο ύποπτος ή ο εγκληματίας έχει δικαίωμα να μιλήσει και για αδιευκρίνιστες καταστάσεις και για αδιευκρίνιστα ποσά, μπορεί να επικαλεστεί αμνησία ή και παραισθήσεις για να καλυφθεί. Οι αρχές, όμως, έχουν βασική αρχή ότι πρέπει να ερευνήσουν τα αδιευκρίνιστα και να αποφανθούν εάν υπάρχουν ή όχι ευθύνες. Διευκρινίζοντας τα πάντα.
Σκεφτείτε έναν έμπορο ναρκωτικών στου οποίου το σπίτι η αστυνομία βρίσκει πενήντα κιλά ηρωίνη. Ανακρίνεται από τους αστυνομικούς και δηλώνει ότι δεν ξέρει πώς βρέθηκαν τα ναρκωτικά στο σπίτι του. Υπάρχει πιθανότητα κάποιος εισαγγελέας ή δικαστήριο να πουν ότι πρέπει να μπει στο αρχείο η υπόθεση γιατί είναι αδιευκρίνιστη η προέλευση των ναρκωτικών; Και αν δεν του βρουν ναρκωτικά αλλά χρήματα από την πώληση ναρκωτικών, θα κλείσουν την υπόθεση επειδή η προέλευση των χρημάτων είναι αδιευκρίνιστη ή θα ζητήσουν από τον κατηγορούμενο να αποδείξει την προέλευσή τους;
Ας περάσουμε από τον κόσμο του εγκλήματος σε αυτόν της πολιτικής. Αν ο έλεγχος στους λογαριασμούς ενός πολιτικού αποδείξει ότι τα χρήματα δεν έχουν ξεκάθαρη προέλευση, οι αρχές θα ερευνήσουν αυτή την προέλευση ή θα πουν ότι όλα είναι καλά αφού τα ποσά είναι αδιευκρίνιστα;
Γιατί γράφω για τα αυτονόητα; Γιατί βιώνουμε την εποχή της εγκληματικής «αθωότητας». Εκατομμύρια πάνε κι έρχονται στους λογαριασμούς του Αδωνη Γεωργιάδη και του Δημήτρη Αβραμόπουλου και οι εισαγγελείς αντί να θεωρήσουν ύποπτο στοιχείο την αδιευκρίνιστη προέλευση των εκατομμυρίων, αντί να ερευνήσουν την προέλευση και να ζητήσουν εξηγήσεις από τους ίδιους, το θεωρούν στοιχείο αθωότητας. Ζούμε την αντιστροφή της πραγματικότητας με εισαγγελική αλλά ντροπιαστική βούλα.
Οσα συμβαίνουν εδώ και μέρες με την αρχειοθέτηση των δικογραφιών της Novartis για τους δύο πρώην υπουργούς Υγείας αλλά και τον υπουργικό σύμβουλο Νίκο Μανιαδάκη (ήταν σύμβουλος αλλά δεν ήταν κιόλας, κατά τη Δικαιοσύνη) δεν είναι αστοχία ή κατάπτωση των διαδικασιών απονομής δικαιοσύνης. Είναι η απόδειξη ότι η Δικαιοσύνη είναι εργαλειοποιημένη και κατευθυνόμενη. Κάποιος έγραψε στο Twitter με αποκαρδιωτικό σαρκασμό ότι «δεν μπορεί μερικοί έντιμοι Δικαστές και Εισαγγελείς, να χαλάνε την συνολική εικόνα της Δικαιοσύνης». Οι έντιμοι δικαστές και εισαγγελείς είναι ευτυχώς πολύ περισσότεροι από τους «μερικούς», αλλά το αποτέλεσμα είναι και πάλι το ίδιο.
Στον λογαριασμό του Δημήτρη Αβραμόπουλου βρέθηκε περίπου 1 εκατομμύριο ευρώ, το οποίο χαρακτηρίζεται αδιευκρίνιστο από τους εισαγγελείς. Eχει σημασία ότι αυτοί οι εισαγγελείς έχουν κάνει πριν τις παραδοχές ότι ο πρώην υπουργός έχει ευθύνη γιατί μας φόρτωσε τα εμβόλια για την Η1Ν1 χωρίς να χρειάζονται, έχουν κάνει την παραδοχή ότι ευθύνεται γιατί έδωσε σε δύο εταιρείες (τη Novartis και τη Roche, στην οποία είναι μέτοχος η Νovartis) τον μοριακό έλεγχο του αίματος, αφού συνεννοήθηκε μαζί τους να δώσουν τις ανώτερες τιμές, έχουν κάνει ακόμη και την παραδοχή ότι ένας άνθρωπος της Novartis μοίρασε μίζες μέσω offshore εταιρειών, αλλά αθωώνουν τον Αβραμόπουλο γιατί δεν βρήκαν χρήματα που να προέρχονται από λογαριασμό της Novartis. Δεν βρήκαν δηλαδή έμβασμα με υπογραφή Φρουζή και την ένδειξη «για μίζα τάδε έτους».
Ποιον κοροϊδεύετε, κύριοι και κυρίες εισαγγελείς, που βάλατε την υπογραφή σας σε αυτά τα νομικά κείμενα που εξευτελίζουν τη Δικαιοσύνη; Η πεθερά του Αβραμόπουλου, μια κυρία χαμηλών εισοδημάτων και χωρίς την οικονομική δυνατότητα (σύμφωνα με όσα γράφετε), κατέθεσε στον αγαπημένο της γαμπρό 200 πεντακοσάευρα σαν να ήταν πετσετάκια. Ενας άγνωστος κύριος του κατέθετε κάθε μήνα ποσό ίσο με τη δόση του δανείου του. Ενας άλλος άγνωστος πλήρωσε στην κατασκευάστρια εταιρεία του εξοχικού σπιτιού του Αβραμόπουλου στην Πάρο 162.000 ευρώ με την ένδειξη ότι είναι για «εξόφληση δανείου Κ1» (έτσι ήταν στα τοπογραφικά το εξοχικό του υπουργού). Η καλή πεθερά κάνει συχνά πυκνά και άλλες καταθέσεις στον αγαπημένο της γαμπρούλη, σχεδόν πάντα μετρητά. Και τι λένε οι εισαγγελείς; Οτι αυτά τα ποσά είναι αδιευκρίνιστα. Οτι τα πεντακοσάευρα, για τα οποία μπορούν να καλέσουν την πεθερά του Αβραμόπουλου να εξηγήσει πού τα βρήκε, δεν έχουν τη δυνατότητα να βρουν από πού προέρχονται. Ούτε η κατασκευάστρια εταιρεία του εξοχικού μπορεί να εξηγήσει ποιος είναι ο γαλαντόμος που πλήρωσε και γιατί, για ένα ακίνητο που έχει ήδη πληρωθεί;
Η περίπτωση του Αδωνη Γεωργιάδη είναι καρμπόν. Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ βρίσκονται να έχουν κατατεθεί στον λογαριασμό του από αυτούς τους οποίους οι μάρτυρες έχουν περιγράψει ως ενδιάμεσους στον χρηματισμό. Αλλά οι εισαγγελείς προφανώς είναι της θεωρίας ότι κάπου υπάρχει ένα λεφτόδεντρο, το οποίο τρυγούν μόνο υπουργοί Υγείας και την περίοδο μάλιστα που ανθίζει το σκάνδαλο. Ο εισαγγελέας εφετών που υπογράφει τη διάταξη αρχειοθέτησης της υπόθεσης Αδωνη – Novartis, ενώ παραδέχεται ότι επί υπουργίας Αδωνη εξυπηρετήθηκε η Novartis αφού μπήκαν όσα φάρμακα ήθελε σε κυκλοφορία, καταλήγει ότι τα φάρμακα αυτά δεν τα έβαλε ο Αδωνης αλλά ο υφυπουργός του Αντώνης Μπέζας. Τι και αν ο ίδιος ο Αδωνης Γεωργιάδης έχει δηλώσει στις 7 Μαρτίου του 2018 στο Βήμα της Ηπείρου ότι στον ίδιο ανήκε η ουσιαστική ευθύνη τιμολόγησης φαρμάκων και όχι στον Μπέζα;
Η Δικαιοσύνη μέσα από τους χειρισμούς των συγκεκριμένων εισαγγελέων εκτίθεται κραυγαλέα σε τεράστιο βαθμό. Αν η ηγεσία της δεν αντιδράσει, τότε φέρει ακέραια την ευθύνη για τη συγκάλυψη του σκανδάλου της Novartis, αλλά και για τον κατήφορο στον οποίο οδηγούνται οι θεσμοί συμπαρασύροντας κάθε τίμιο λειτουργό της. Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου ούτε ζει ούτε λειτουργεί σε γυάλα. Γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει και οφείλει να παρέμβει. Διαβάζει έστω και ακούει τι λέει η αντιπολίτευση, αντιπροσωπεία της οποίας μάλιστα τον επισκέφτηκε. Τα επιχειρήματα περί «κρίσης του δικαστή ή του εισαγγελέα» όταν επιστρατεύονται κάνουν απλώς ακόμη πιο προκλητική την κατάσταση.
