«Πρέπει να είμαστε εξαιρετικά προσεκτικοί… Αν αποφασιστεί άνοιγμα των σχολείων, αυτό θα έπρεπε να γίνει για την τελευταία τάξη και με μοντέλο “ζωνών διδασκαλίας”. Να μη γυρίσουν όλοι οι μαθητές».
Αυτά έλεγε στις 4 Απριλίου ο εκπρόσωπος της χώρας μας στο εξωτερικό Ηλίας Μόσιαλος για την Covid-19.
Το γιατί τρεις εβδομάδες μετά η κυβέρνηση αποφάσισε να μην είμαστε προσεκτικοί είναι θέμα του ρεπορτάζ, το οποίο λέει ότι τα νούμερα από το οικονομικό επιτελείο (όπως γράφαμε εδώ και καιρό και κρύβουν τα περισσότερα ΜΜΕ) είναι τέτοια που δεν αφήνουν καμία χαραμάδα για συνέχιση του lockdown.
Ομως εδώ ανοίγει εκ των πραγμάτων μια μεγάλη συζήτηση για το τι οικονομικά μέτρα έχουν παρθεί μέχρι τώρα. Η απάντηση είναι ότι η κυβέρνηση έδωσε ασπιρίνη στον καρκινοπαθή. Κάτι που φαίνεται άλλωστε κι από μια απλή αντιπαραβολή με όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έφτασε έως εδώ και έδωσε όσα και σε όποιους έδωσε λόγω των 6 δισ. ευρώ του «μαξιλαριού ασφαλείας» που χρησιμοποίησε. Πέραν τούτου ουδέν. Και σε αυτό το «ουδέν» έρχεται και κολλάει γάντι και η δημιουργική ασάφεια των όποιων αποφάσεων σε επίπεδο ΕΕ.
Μια οικονομία χωρίς πρωτογενή τομέα, βασισμένη στις μικρές οικογενειακές επιχειρήσεις, με το 10% του ΑΕΠ της να προέρχεται από τον τουρισμό άμεσα και άλλο τόσο και περισσότερο έμμεσα, καθημαγμένη από τα μνημόνια και την τερατώδη ανεργία, με μαύρη εργασία και μισθούς πείνας και χωρίς οργανωμένο σχέδιο ή κονδύλια για το πώς πάμε παρακάτω δεν μπορεί να ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον της.
Συνεπώς το πραγματικό ερώτημα δεν είναι αν ο πρωθυπουργός εμπιστεύεται στα δύσκολα τους πολίτες, όπως μας είπε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο διάγγελμά του, αλλά αν οι πολίτες εμπιστεύονται την οικονομική πολιτική του Κυριάκου Μητσοτάκη.
