Εν μέσω της καλλιέργειας του προφίλ «παγκόσμιου ηγέτη» και του ροκανίσματος του κομματικού του κύρους λαμβάνει χώρα το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στις Ηνωμένες Πολιτείες με τις εμφανίσεις του στον Λευκό Οίκο και το Κογκρέσο. Έχοντας δέσει τη χώρα πιο σφιχτά από ποτέ στην αμερικανική πολεμική μηχανή και έχοντας ικανοποιήσει κάθε αίτημα των Αμερικανών, η ώρα του ταμείου για την προσωποκεντρική του πολιτική έχει έρθει και ο λογαριασμός είναι πρωτίστως «γαλάζιος». Εξού και οι ριπές του Αντώνη Σαμαρά την περασμένη Κυριακή ήταν μόνο τα προεόρτια.
Η τοποθέτηση του πρώην πρωθυπουργού από το βήμα του 14ου Συνεδρίου επιχειρήθηκε να απαξιωθεί και να υποβαθμιστεί σε «γνωστές απόψεις του Αντώνη Σαμαρά». Η δε… τσολιαδογραβατωμένη σιωπή του Κώστα Καραμανλή πέρασε στον φιλοκυβερνητικό Τύπο ως ενδιαφέρουσα στιλιστική επιλογή. Και αν η σιωπηρή στάση του ανιψιού του «εθνάρχη» έχει δώσει αρκούντως σοβαρά πατήματα για να μην αντιμετωπίζεται –δημοσίως– ως απειλή, η παρέμβαση Σαμαρά κάθε άλλο παρά υποστηρικτική της δεξιάς πτέρυγας του Κυριάκου μπορεί να εκληφθεί, όπως επιχειρούν πλέον όψιμα να την παρουσιάσουν από το Μέγαρο Μαξίμου.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η κόντρα του δημάρχου Αθηναίων και ανιψιού του πρωθυπουργού με τον εκλεκτό του Μαξίμου υπουργό Προστασίας Τάκη Θεοδωρικάκο για να κάνει πολύ χειρότερα τα πράγματα για τον Κυρ. Μητσοτάκη, κάτι που φάνηκε και από την έκταση που πήρε στον φιλοκυβερνητικό Τύπο. Γιατί η επίθεση του Κώστα Μπακογιάννη σε έναν από τους αγαπημένους και εκλεκτούς του Μεγάρου Μαξίμου υπουργούς είναι λογικό να δημιουργεί ευρύτερους προβληματισμούς καθώς δεν είναι σαφές εάν οι διαφορές πολιτικής οφείλονται στην ιδιαίτερη ευαισθησία του δημάρχου για το ζήτημα ή εάν πρόκειται για αρχή ενδοοικογενειακού πολέμου. Εάν δηλαδή ο Κ. Μπακογιάννης θεωρεί ότι ο εκλεκτός του θείου του Τ. Θεοδωρικάκος επιχειρεί να τον εκθέσει στους δημότες του με την όποια πλημμελή αστυνόμευση.
Στο διά ταύτα πάντως οι τελευταίες αποφάσεις του πρωθυπουργού με τα μέτρα των «έως 600 ευρώ» και η επιδότηση της αισχροκέρδειας των εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας από τον κρατικό κορβανά έδειξαν τα όριά τους. Εξυσαν τον πάτο των δυνατοτήτων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που έχει φτάσει την ελληνική οικονομία στο ναδίρ, πλήρως εξαρτημένη από τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τον έφεραν και τον διατηρούν στην εξουσία. Ομως το… γήπεδο όπου τελικά θα μετρηθεί ο Κυρ. Μητσοτάκης δεν θα περιοριστεί στον πόλεμο που υφίστανται νοικοκυριά και επιχειρήσεις κι αυτό καταγράφεται εδώ και καιρό δημοσκοπικά στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας.
Θηλιά για την κυβέρνηση τα εθνικά
Ηδη, παρά τις επίμονες προσπάθειες της κυβέρνησης να ενισχύσει το ηγετικό προφίλ του πρωθυπουργού με αφορμή την αυριανή του επίσκεψη στις ΗΠΑ, ήρθαν οι πληροφορίες για πιθανή έγκριση από το Κογκρέσο του εξοπλισμού της Τουρκίας με νέα όπλα. Μια εξέλιξη που επισκιάζει ακόμη και τους πανηγυρισμούς για τον «πρώτο Ελληνα ηγέτη που θα απευθυνθεί στο Κογκρέσο». Στο βάθος το αίτημα των Τούρκων για αφοπλισμό των νησιών και οι αμερικανικές πιέσεις για αποστολή αυτών των όπλων στην Ουκρανία, που συνεπάγεται και νέους εξοπλισμούς. Το πλαίσιο για τον Κυρ. Μητσοτάκη είναι πλέον ασφυκτικό.
Τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στην «απάντηση Μητσοτάκη» στον προκάτοχό του, με αφορμή την αποστροφή για την καταβαράθρωση της Νέας Δημοκρατίας στο 18% προτού επανέλθει σε ποσοστά αυτοδυναμίας επί των ημερών του. Ομως αυτή δεν ήταν η βαρύτερη κατηγορία που του απηύθυνε ο Αντ. Σαμαράς, αφού το «λόμπι του κατευνασμού» –που κατήγγειλε ο Μεσσήνιος– βρίσκεται στις ημέρες μας μες στο Μέγαρο Μαξίμου και δίπλα στον Κυρ. Μητσοτάκη. Αλλωστε και η προ διμήνου αιφνιδιαστική επίσκεψή του στην Κωνσταντινούπολη για να δώσει τις «ευλογίες» του στον διαπραγματευτή του ουκρανικού Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ήταν απότοκη αυτής ακριβώς της στρατηγικής προσέγγισης με την Τουρκία.
Η μομφή λοιπόν ήταν ευθεία στο πρόσωπο του Κυρ. Μητσοτάκη και, σε αντίθεση με τα εύκολα ευφυολογήματα, ουδέποτε απαντήθηκε. Τουναντίον έμεινε βαριά η σκιά της στον αέρα να χαράσσει τις κόκκινες γραμμές της επίσκεψής του στις ΗΠΑ.
Οι σκελετοί του Σαμαρά
Αν το «μανιφέστο Σαμαρά» φαντάζει απειλητικό για τον πρωθυπουργό, τότε το παρασκήνιο της συμβολής του πρώην πρωθυπουργού στην εκλογή του Κυρ. Μητσοτάκη στο τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας αναμφίβολα τον στοιχειώνει. Τα συνεχόμενα δημοσιεύματα του δεξιού αντιπολιτευόμενου Τύπου, όπως της «Εστίας», θα μπορούσαν να εκληφθούν ως σκληρή αντιπολίτευση. Η υπογραφή όμως του –καραμανλικών καταβολών– Μανώλη Κοττάκη κάτω από τις πληροφορίες για το έντονο παρασκήνιο και τα χρέη του πρωθυπουργού στον Μεσσήνιο είναι αρκετή για να πείσει τους πάντες ότι και καπνός υπάρχει και φωτιά.
Ουσιαστικά, όπως συμβαίνει και με τα επιχειρηματικά συμφέροντα που εξυπηρετεί εδώ και σχεδόν τρία χρόνια στη διακυβέρνηση της χώρας, πρόκειται για τα χρέη του Κυρ. Μητσοτάκη στην πορεία του προς την ηγεσία των «γαλάζιων» και την εξουσία της χώρας. Σε αντίθεση όμως με τα χρέη του πρωθυπουργού από τον «Κήρυκα Χανίων», τα χρέη αυτά είναι αδύνατο να διακανονιστούν, να παγώσουν ή να διαγραφούν.
Κρύος δεξιός ιδρώτας
Απέναντι στη συνεχή μείωση του συνολικού ποσοστού της Νέας Δημοκρατίας σε δημοσκοπήσεις και μετρήσεις κοινής γνώμης, «γαλάζιες» φωνές αντιτείνουν τη σημαντική διαφορά που διατηρούν από τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά το εξίσου συνεχές –αν και ήπιο προσώρας– ψαλίδισμά του. Ομως σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης το σημείο που τρομάζει είναι ο αντίκτυπος στο δεξιό ακροατήριο που το τελευταίο διάστημα τρέχει με σπασμένα τα φρένα. Μέχρι στιγμής Βελόπουλος, Μπογδάνος, Τζήμερος και Κασιδιάρης φαίνεται να καρπώνονται τα οφέλη των απωλειών της κυβέρνησης, ενώ σφήνα θα επιχειρήσει να μπει και ο συνασπισμός φιλελεύθερων – σαμαρικών και άλλων πρώην υπουργών και πολιτευτών της Νέας Δημοκρατίας.
Χτυπούν οι καμπάνες για Αδωνη
Πότε με τον «καβγά» στο υπουργικό συμβούλιο για την ευρωπαϊκή οδηγία για την προστασία των προστατευόμενων μαρτύρων, πότε με τα δημοσιεύματα των «Νέων» που θέλουν το Μέγαρο Μαξίμου να του βάζει χέρι και τις φήμες για ανασχηματισμό του, πότε με τις έξαλλες τηλεοπτικές του εμφανίσεις, ο Αδωνης Γεωργιάδης φαίνεται από καιρό να ακροβατεί μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας στο κυβερνητικό σχήμα. Όμως το τελευταίο επεισόδιο Μαξίμου – Γεωργιάδη δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις.
Οχι μία, αλλά δύο φορές ρωτήθηκε ο Γιάννης Οικονόμου κατά την ενημέρωση των πολιτικών συντακτών για τη σκανδαλώδη πρόσληψη της κόρης της συζύγου του στη Lamda Development του Ελληνικού, όπως αποκάλυψε την περασμένη Κυριακή το Documento. Και τις δύο φορές η απάντηση ήταν η ίδια: «Δεν ξέρω τις λεπτομέρειες της υπόθεσης αυτής, οπότε δεν έχω να κάνω κάποιο σχόλιο». Και αν για την πρώτη φορά θα έλεγε κανείς πως θα μπορούσε και να μην έχει προλάβει να διαβάσει το δημοσίευμα, οι πέντε ημέρες που μεσολάβησαν μέχρι τη δεύτερη ήταν επαρκές χρονικό διάστημα για να έχει ενημερωθεί.
Πολλώ δε μάλλον που τη δεύτερη φορά για να απαντήσει για την πρόσληψη του υιού του πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, στο πλευρό του ευρωβουλευτή και αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στην Ευρωβουλή επικαλέστηκε το ίδιο το δημοσίευμα του Documento. «Δεν έχω να προσθέσω τίποτε παραπάνω από τη δήλωση που έκανε στην εφημερίδα σας ο εργοδότης του. Νομίζω πως δεν υπάρχει συζήτηση ύστερα από αυτό» απάντησε, γεγονός που σημαίνει ότι έχει ενημερωθεί επαρκώς για τα δημοσιεύματα. Συνεπώς, το γεγονός πως δύο διαδοχικές φορές επέλεξε να μην καλύψει τον υπουργό Ανάπτυξης κάθε άλλο παρά έλλειμμα ενημέρωσης σημαίνει, κάτι που αναγνωρίζει πρώτος και καλύτερος ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.
