Οι ευρωεκλογές τελείωσαν καταγράφοντας την ενίσχυση ενός ρεύµατος αµφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής της ΕΕ, την οποία υλοποιεί σήµερα η κυβέρνηση της Ν∆ κι ετοιµάζεται να την επιταχύνει, παραποιώντας ξεδιάντροπα τη λαϊκή ψήφο και ερµηνεύοντάς την αυθαίρετα ως «εντολή να πάει πιο γρήγορα».
Η νέα, σηµαντική, τέταρτη κατά σειρά εκλογική άνοδος του ΚΚΕ επιβεβαιώνει τους δεσµούς που χτίζονται καθηµερινά στον δρόµο του αγώνα µε πλατιές εργατικές – λαϊκές δυνάµεις. Η επόµενη µέρα είναι λοιπόν εδώ, µε οδηγό τη στρατηγική της ΕΕ, µιας ένωσης του κεφαλαίου που δεν µπορεί να γίνει φιλολαϊκή, παρά µόνο χειρότερη για τους λαούς. Μια στρατηγική στην οποία συγκλίνουν όλα τα κόµµατα του ευρωνατοϊκού τόξου, µια επόµενη µέρα δεδοµένη και για την οποία µόνο το ΚΚΕ προειδοποιούσε.
Ακρογωνιαίος λίθος αυτού του αντιλαϊκού σχεδιασµού είναι η πολεµική εµπλοκή, η γενικευµένη πολεµική προετοιµασία της ΕΕ, η «στροφή στην πολεµική οικονοµία» όπως λένε οι αξιωµατούχοι της, µε στρατιωτικές δαπάνες που σπάνε κάθε ρεκόρ. Είναι εδώ η κλιµάκωση του ιµπεριαλιστικού πολέµου στην Ουκρανία και η συνεχιζόµενη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού από το κράτος-κατακτητή και τροµοκράτη Ισραήλ.
Αναπόσπαστο όµως στοιχείο της επιζήµιας για τους λαούς στρατηγικής της ΕΕ, της κυβέρνησης και των άλλων κοµµάτων που υµνούν την ΕΕ είναι και η επίθεση στο λαϊκό εισόδηµα, η εντεινόµενη ακρίβεια η οποία φέρει τη σφραγίδα του Συµφώνου Σταθερότητας της ΕΕ, η λεγόµενη «πράσινη µετάβαση» που είναι ο Νο1 παράγοντας της ενεργειακής φτώχειας, η ΚΑΠ που οδηγεί σε µεγάλα αδιέξοδα τους βιοπαλαιστές αγρότες. Στην ίδια κατεύθυνση οδηγούν τα µατωµένα πλεονάσµατα µέσω των περικοπών στη χρηµατοδότηση νοσοκοµείων, σχολείων, αντιπληµµυρικών έργων και κρίσιµων υποδοµών, οδηγώντας και στα εγκλήµατα όπως αυτό των Τεµπών, ενώ οι όµιλοι τσεπώνουν τα δισ. του Ταµείου Ανάκαµψης, αυτού του υπερµνηµονίου µε τα εκατοντάδες αντιλαϊκά προαπαιτούµενα.
Ολα αυτά τα έχουν συνδιαµορφώσει όλα τα άλλα κόµµατα στο Ευρωκοινοβούλιο. Φιλελεύθεροι, σοσιαλδηµοκράτες, «αριστεροί» του τύπου «το ΝΑΤΟ είναι ιερή αµυντική συµµαχία» αλλά και ακροδεξιοί, οι οποίοι αποτελούν βολικό «µπαµπούλα» και διαχρονικό στήριγµα του κεφαλαίου. Το ίδιο θα συνεχίσουν όλοι τους να κάνουν.
Αντίθετα, το ΚΚΕ ξεκαθάρισε καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο ότι την ενίσχυσή του θα την καταθέσει την επόµενη µέρα όχι µόνο στο ξεσκέπασµα και στην καταψήφιση της αντιλαϊκής πολιτικής ΕΕ – κυβερνήσεων στην Ευρωβουλή, αλλά πάνω απ’ όλα στη µάχη για να σηκώσει ο λαός ακόµη µεγαλύτερο ανάστηµα στους δρόµους του αγώνα. Γιατί είναι αποδεδειγµένα χάσιµο χρόνου ο λαός να προσµένει κάτι τόσο από την κυβέρνηση της Ν∆ και τους ανασχηµατισµούς της κοροϊδίας όσο κι από την «κλοτσοπατινάδα» για την αναστήλωση και µεταµφίεση της αµαρτωλής σοσιαλδηµοκρατίας που βλέπουµε αυτές τις µέρες από ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – Νέα Αριστερά. Μάταιο να αναζητεί άλλον ένα «µεσσία» ή το «µικρότερο κακό», όλα δηλαδή τα φθαρµένα υλικά που έφεραν καβάλα στο άλογο την κυβέρνηση Μητσοτάκη…
Οπως µάταιο είναι επίσης και στην Ελλάδα και τη Γαλλία και παντού να περιµένει ο λαός από κάτι τέτοια συνονθυλεύµατα να βάλουν φραγµό στην άνοδο της ακροδεξιάς, την οποία άλλωστε οι ίδιοι µε την αντιλαϊκή πολιτική τους εξέθρεψαν, αφού της επέτρεψαν να εµφανίζεται µε τον ψευδεπίγραφο µανδύα του «αντισυστηµικού» και να ψαρεύει στη λαϊκή οργή κι αγανάκτηση που φουντώνει στους ευρωπαϊκούς λαούς. Φραγµό µπορούν να βάλουν µόνο ένα ανερχόµενο ταξικό εργατικό – λαϊκό κίνηµα, η ανάπτυξη ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών και η συµπόρευση µε τους κοµµουνιστές ενάντια στις αιτίες που γεννούν αυτό το αντιδραστικό πολιτικό ρεύµα, την ΕΕ, τους ιµπεριαλιστικούς ανταγωνισµούς, το σάπιο καπιταλιστικό σύστηµα. Και τέτοιο µήνυµα στέλνουν η δράση και η άνοδος του ΚΚΕ, µήνυµα µε πανευρωπαϊκή εµβέλεια και ισχύ.