Δεν χρειαζόταν η πρόσφατη χιονόπτωση για να κατανοήσουμε την ανέμελη προσέγγιση σοβαρών θεμάτων από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Είχαμε υποστεί την ανεμελιά και στη χιονόπτωση πέρυσι τον Φεβρουάριο και στις πυρκαγιές του καλοκαιριού και στις πλημμύρες του φθινοπώρου. Οπως δεν χρειαζόταν η νέα «πανηγυρτζίδικη» εμφάνιση του υπουργού Οικονομικών Χρήστου Σταϊκούρα για να καταλάβουμε ότι η κυβέρνηση συσκοτίζει την αλήθεια πουλώντας χάντρες και καθρεφτάκια στους πολίτες, τους οποίους και αντιμετωπίζει σαν κατακτημένους ιθαγενείς. Βγήκε λοιπόν ο υπουργός Οικονομικών και μας «ενημέρωσε» ότι επεκτείνονται τα μέτρα για την αντιμετώπιση του αυξημένου ενεργειακού κόστους.
Ομως ανέφερε τη μισή αλήθεια. Πράγματι επεκτείνεται και για τον Φεβρουάριο το μέτρο, αλλά πετσοκομμένο. Ενώ τον Ιανουάριο διατέθηκαν 395 εκατ. ευρώ, τον Φεβρουάριο η στήριξη δεν θα ξεπερνά τα 250-300 εκατ. ευρώ. Είναι δεδομένο ότι με τέτοιες αυξήσεις στην ενέργεια τα 400 εκατ. ήταν πολύ λίγα για να προσφέρουν ουσιαστική στήριξη στα βαλλόμενα από τις πολιτικές Μητσοτάκη νοικοκυριά. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Κωστής Χατζηδάκης έκλεισε την παραγωγή ρεύματος από λιγνίτη στην Ελλάδα όταν η Γερμανία κατασκεύαζε νέες λιγνιτικές μονάδες.
Οι συνέπειες του χιονιά
Ομως δεν είναι μόνο το ενεργειακό κόστος. Η ακρίβεια καλά κρατεί και η πρόσφατη χιονόπτωση φέρνει αυξήσεις στα οπωροκηπευτικά, οι οποίες όπως δείχνουν τα πράγματα θα παραμείνουν ίδια μέχρι το Πάσχα! Ο χιονιάς κατέκαψε πολλές καλλιέργειες σε Αττικοβοιωτία και Εύβοια, περιοχές που παραδοσιακά φέρνουν αγροτικά προϊόντα στις αγορές της πρωτεύουσας. Πλέον οι χονδρέμποροι είναι αναγκασμένοι να καλύψουν τη ζήτηση από εισαγωγές. Εκεί όμως ελλοχεύουν οι πληθωριστικές πιέσεις. Ετσι η μειωμένη αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών από το κύμα ακρίβειας που πλήττει την αγορά ήδη από το φθινόπωρο θα διογκωθεί.
Ας μην ξεχνάμε ότι ήδη πάνω από το 35% του διαθέσιμου εισοδήματος κατευθύνεται στην ενέργεια, ενώ άλλο ένα 23% πηγαίνει στην αγορά τροφίμων. Με δεδομένο ότι το εισόδημα των ελληνικών νοικοκυριών
παραμένει στην ουσία σταθερό, αφού η 2% αύξηση του κατώτατου μισθού έχει καεί ήδη στις απώλειες που φέρνει η μείωση των υπερωριών λόγω του δεκάωρου, εύκολα συνάγεται ότι οι αυξήσεις των προϊόντων από τον χιονιά αποτελούν το «πούπουλο πάνω στον εξαντλημένο από το φόρτωμα γάιδαρο». Οσο για τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς ότι, όπως ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ, το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών το τρίτο τρίμηνο του 2021 ήταν αυξημένο κατά 2% ή κατά 1,97 δισ. ευρώ σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2020, δεν χρειάζεται να μπούμε στη λογική του σχολιασμού καθότι συγκρίνεται με το προβληματικό 2020 όταν η οικονομία είχε βρεθεί στο ναδίρ.
Μακριά οι αυξήσεις μισθών
Η λύση βρίσκεται στις αυξήσεις των μισθών. Ηδη σε ΗΠΑ και Ευρώπη υφίσταται ανοδική αναπροσαρμογή μισθών, συνεπεία συμφωνιών των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων. Στην Ελλάδα η ΓΣΕΕ κοιμάται βαθιά στα στρωμένα με χρήματα του ΕΣΠΑ κρεβάτια. Στην Ελλάδα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί ότι κοιμίζει τους μισθωτούς –που τους έχει υφαρπάξει χρήματα από υπερωρίες με το ελαστικό δεκάωρο– πουλώντας ελπίδα για γενναίες αυξήσεις από τον Μάιο!
Οσο για την ψηφιακή κάρτα εργασίας, που κατά τον Κ. Χατζηδάκη θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα και θα ξεκινούσε στις αρχές του 2022, ακόμη και η πιλοτική λειτουργία σε τράπεζες και σουπερμάρκετ μετατίθεται για αργότερα. Πότε; Ουδείς γνωρίζει. Προς το παρόν οι εργοδότες μπορούν να βυσσοδομούν εις βάρος των εργαζομένων τους. Το δίδυμο Μητσοτάκη –Χατζηδάκη έχει την τεχνογνωσία της καθυστέρησης προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ολίγων φίλων του.
Η –για πολλούς εμβληματική– σύμβαση παραχώρησης του περιφερειακού δρόμου της πρωτεύουσας το 1996 όχι μόνο έκρυβε «παγίδες» εις βάρος του ελληνικού δημοσίου, αλλά αποτελεί και την κορωνίδα θαρρείς του τρόπου που συγκεκριμένοι ιδιώτες εδώ και πολλά έτη «ροκανίζουν» τα «κρατικά χρυσωρυχεία» προς όφελός τους, ενώ τις ζημιές τις μεταφέρουν στο κράτος. Αποτελεί δηλαδή ένα case study για το πώς ξεπουλιούνται χρυσοφόρες κρατικές υποδομές για να προκύψει τεράστιο κέρδος για τους λίγους και ισχυρούς. Είναι στην ουσία η ιστορία του ξεπουλήματος, έναντι πενιχρού ανταλλάγματος για το ελληνικό δημόσιο, του περιφερειακού δακτυλίου της ευρύτερης μητροπολιτικής περιοχής της Αθήνας που συνιστά παράλληλα τη σπονδυλική στήλη του οδικού δικτύου της Αττικής!
Οταν ακούμε ιδιωτικοποιήσεις και χειροκροτήματα υπέρ του ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να έχουμε υπόψη τον τρόπο που δόθηκε ένα «χρυσωρυχείο» στους ιδιώτες που έβαλαν δικά τους κεφάλαια μόλις 15% και αποκομίζουν κέρδη εκατομμύριων, εν πολλοίς αξιοποιώντας τις «σκιώδεις» διατάξεις και τα ψιλά γράμματα της σύμβασης που υπέγραψε το ελληνικό κράτος, οι εκπρόσωποι του οποίου τότε (για να είμαστε καλόπιστοι) πιάστηκαν αδιάβαστοι! Είναι η ιστορία της Αττικής Οδού όπου δύο ιδιώτες έβαλαν λιγότερα από 200 εκατομμύρια ευρώ δικά τους χρήματα (τα υπόλοιπα το κράτος και ο χαμηλότοκος δανεισμός) και εκμεταλλεύονται απίθανα κέρδη (υπάρχουν άραγε πολλές επενδύσεις που αποπληρώνονται μόλις στα τρία πρώτα έτη λειτουργίας μιας επιχείρησης, όπως συμβαίνει με την Αττική Οδό;) για μία 25ετία, ενώ προσφέρουν, όπως περίτρανα αποδείχτηκε με την πρόσφατη χιονόπτωση, χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες σε αυτούς που τη χρησιμοποιούν. Μόνο τα τελευταία 15 χρόνια ο οδικός άξονας των 70 χιλιομέτρων έχει εισπράξεις από τα διόδια που πλησιάζουν το ποσό των 3 δισ. ευρώ και καθαρά κέρδη μετά τους φόρους που φτάνουν τα 770 εκατ. ευρώ.
Οπως μαθαίνουμε, η κυβέρνηση διά του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών Κώστα Καραμανλή συγκρότησε επιτροπή διερεύνησης για την κατάσταση στην Αττική Οδό. Εδώ έχουμε το δεύτερο case study για το πώς λειτουργούν οι επιτροπές ως «πλυντήρια» καταστάσεων. Είναι η ιστορία ενός εργατικού ατυχήματος με δύο νεκρούς κατά την κατασκευή της Αττικής Οδού και πώς «ξεπλύθηκαν» διά της σύστασης επιτροπής οι ευθύνες!
