Λιγοστεύουν οι ελπίδες για ειρήνη με την επικράτηση της ισραηλινής ακροδεξιάς και την αύξηση των ριζοσπαστικών φωνών στα παλαιστινιακά εδάφη
Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου και η ακροδεξιά κυβέρνησή του οδηγούν στα άκρα τη σύγκρουση με τις ένοπλες ομάδες στα παλαιστινιακά εδάφη.
Η κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων σε συνδυασμό με την πλήρη αγνόηση της έννομης τάξης και του κράτους δικαίου έχουν φέρει το Ισραήλ σε μια κρίση που μπορεί να μετατραπεί σε ανοιχτό πόλεμο με τους Παλαιστίνιους.
Καμία αλλαγή στο νομοσχέδιο
Στο μέτωπο της ισραηλινής πολιτικής η επιτροπή για την επανεξέταση του νομοσχεδίου της δικαστικής μεταρρύθμισης, η οποία συντίθεται από κυβερνητικούς βουλευτές, βουλευτές της αντιπολίτευσης και νομικούς, δεν σημείωσε ουσιαστική πρόοδο αφού ένα από τα κύρια σημεία τριβής, ο διορισμός των δικαστών του Ανώτατου Δικαστηρίου από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, δεν άλλαξε. Την προηγούμενη εβδομάδα συνεχίστηκαν οι διαδηλώσεις των Ισραηλινών που διαμαρτύρονταν για το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που επιχειρεί ο Νετανιάχου στη Δικαιοσύνη, ενώ την ερχόμενη Τρίτη αναμένεται να γίνει μεγάλη συγκέντρωση με αφορμή την ημέρα της ανεξαρτησίας της χώρας. Βέβαια, στις διαδηλώσεις των Ισραηλινών δεν εντοπίζονται παρά χλιαρές καταδίκες της αιματηρής καταστολής των Παλαιστινίων, ενώ οι τελευταίοι εν πολλοίς δεν συμμετέχουν στις διαδηλώσεις για
το κράτος δικαίου που υποφέρει στο Ισραήλ. Ωστόσο τα τελευταία δύο χρόνια η καταστολή έχει γίνει η αιματηρότερη από τότε που τηρούνται αρχεία στον ΟΗΕ και προκαλεί τη δημιουργία νέων ένοπλων πολιτοφυλακών στα παλαιστινιακά εδάφη.
Απονομιμοποίηση Αμπάς, άνοδος Χαμάς
Πλέον, με τον Μαχμούντ Αμπάς να πλησιάζει τα 90 του χρόνια και την πολιτική του λάμψη να έχει θαμπώσει ανεπανόρθωτα αφού θεωρείται τοποτηρητής ασφαλείας του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη, η Χαμάς έχει αυξήσει την επιρροή της, ενώ ένοπλες πολιτοφυλακές νέων Παλαιστινίων, χωρίς σαφή πολιτική πρόσδεση, ξεπηδούν σαν τα μανιτάρια στη Δυτική Οχθη, κυρίως στις πόλεις Τζενίν και Ναμπλούς.
Το νέο στοιχείο αυτών των πολιτοφυλακών, με πιο γνωστή το Αντρο των Λεόντων στη Ναμπλούς, είναι ότι δεν έχουν κάποιον πολιτικό δεσμό με τις δύο κυρίαρχες πολιτικές εκφράσεις των Παλαιστινίων, τη Φατάχ του Αμπάς και την ισλαμιστική Χαμάς του Ισμαήλ Χανίγια, αν και θεωρείται ότι έχουν προκύψει από το Τάγμα της Ναμπλούς, στο οποίο συμμετέχουν γνωστές πολιτοφυλακές όπως οι Μάρτυρες του Αλ Ακσα της Φατάχ και η Ισλαμική Τζιχάντ της Χαμάς.
Σύμφωνα με αναλυτές στη Δύση, το κίνητρο των νεαρών Παλαιστινίων είναι η πρωτοφανής απογοήτευση απέναντι στο status quo του Ισραήλ και της Παλαιστίνης. Και οι δύο αρχές έχουν προσπαθήσει να μειώσουν την επιρροή των νέων πολιτοφυλακών, η καθεμιά για διαφορετικούς λόγους: το Ισραήλ επειδή προβάλλουν αντίσταση στις επιδρομές που κάνει ο στρατός του στη Δυτική Οχθη, χαρακτηρίζοντάς τους «τρομοκράτες», ενώ η Παλαιστινιακή Αρχή τους χαρακτηρίζει «ληστές». Η κρίση νομιμοποίησης που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια ο Αμπάς θεωρείται ένας από τους κύριους λόγους που ξεπηδούν οι πολιτοφυλακές.
Παράλληλα, εκτός από τις ΗΠΑ, η Σαουδική Αραβία θεωρείται ένας από τους βασικούς χρηματοδότες της Παλαιστινιακής Αρχής. Το γεγονός ότι ο επικεφαλής της Χαμάς Χανίγια μετέβη στη Μέκκα για το παραδοσιακό «χατζ» (προσκύνημα) των μουσουλμάνων ίσως σημάνει αλλαγή στην προτίμηση του βασιλείου των Σαούντ. Για πολλά χρόνια οι σχέσεις της Σαουδικής Αραβίας με τη Χαμάς δεν ήταν και οι καλύτερες, με το βασίλειο να έχει συλλάβει πολλάκις ανθρώπους που συνδέονται με την ισλαμική οργάνωση. Ωστόσο μετά την προσέγγιση-ορόσημο με το Ιράν το Ριάντ φαίνεται έτοιμο να διορθώσει τις σχέσεις του με τη Χαμάς, οι οποίες ήταν παγωμένες από το 2007, όταν η Χαμάς ανέτρεψε την Παλαιστινιακή Αρχή και κατέλαβε τη Γάζα.
Οι Κινέζοι ως διαμεσολαβητές
Το Πεκίνο προσπαθεί να επιδείξει τους… διπλωματικούς μυς του μετά την επιτυχή προσέγγιση Ιράν και Σαουδικής Αραβίας προτείνοντας να διαμεσολαβήσει μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης για την επίλυση των διαφορών και να ενθαρρύνει τη λύση των δύο κρατών.
Βέβαια, ο βαθμός δυσκολίας ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις είναι αρκετά διαφορετικός, αφού οι διαπραγματεύσεις για την ειρήνη μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης έχουν ουσιαστικά παγώσει. Η λύση του ενός και ενιαίου κράτους μοιάζει αυτήν τη στιγμή όνειρο θερινής νυκτός, ενώ εκείνη των δύο κρατών πέφτει σε εμπόδια που θέτουν και οι δύο πλευρές, η καθεμιά για τους δικούς της λόγους. Από τη μια πλευρά, στο Ισραήλ λένε ότι θέλουν τη λύση των δύο κρατών με τους Παλαιστίνιους να παίρνουν το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Οχθης, αλλά συνεχίζουν τον εποικισμό, ακόμη και με κεντρώες κυβερνήσεις, όπως η προηγούμενη του Γιαΐρ Λαπίντ. Από την άλλη πλευρά, οι Παλαιστίνιοι θέτουν βασική προϋπόθεση για τη δημιουργία των δύο κρατών την επιστροφή των προσφύγων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Παλαιστίνη κατά τη Νάκμπα, τη μαζική έξοδο των Παλαιστινίων το 1948, ένα χρόνο μετά την ανακήρυξη τη δημιουργίας του κράτους του Ισραήλ, κάτι που θα καθιστούσε το Ισραήλ κράτος με αραβική πλειοψηφία.
