Σσσσσσσς, πέθανε ο Μίκης

Προσπαθώντας να βάλω το μυαλό μου σε τάξη, προκειμένου ν’ αποτυπώσω όσα θα ήθελα να εκφράσω για τον Μίκη Θεοδωράκη μετά την είδηση του θανάτου του, μερικές ώρες πριν, ακούω από το παράθυρο νέα παιδιά να τραγουδάνε από κάτω, στην πλατεία, «σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες».
Αν δεν είναι αυτό το έναυσμα για να ξεκινήσω να γράφω, τότε τι;

Τα τραγούδια του θα μας συντροφεύουν για όσο υπάρχει Ελλάδα, αυτό είναι σίγουρο.

Σίγουρο είναι, επίσης, ότι θα συντροφεύουν και κάθε παλλαϊκό αίτημα, κάθε αγώνα για Ελευθερία και Δημοκρατία. Θα ακούγονται στους δρόμους, στις πορείες, στις διαμαρτυρίες, στις συγκεντρώσεις κι αυτό είναι κατά τη γνώμη μου η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που αφήνει πίσω του, κυρίως στη νέα γενιά, αυτός ο τεράστιος μουσικοσυνθέτης, αυτός ο τεράστιος πνευματικός άνθρωπος, αυτός που έβαλε την ποίηση – μέσα από τα τραγούδια του – στις αυλές των σπιτιών της εργατικής τάξης, αυτός που έκανε όλη τη χώρα να τραγουδά στίχους του Οδυσσέα Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη, του Γιάννη Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη, του Μανόλη Αναγνωστάκη χωρίς καν να το ξέρουν.

Ο Μίκης Θεοδωράκης υπερασπίστηκε σθεναρά κατά τη διάρκεια της ζωής του τις θέσεις και τις κοινωνικές αξίες της Αριστεράς κι άφησε τον μάταιο τούτον κόσμο ως κομμουνιστής. Αυτό ήθελε κι αυτό μετράει στο τέλος, παρά τα όποια λάθη έκανε ως πολιτικός, με τελευταίο αυτό της συμμετοχής του στο συλλαλητήριο του Ιανουαρίου του 2018 για τη Μακεδονία.

Βουβή, μπροστά στο μεγαλείο σου, ταπεινά σου λέω ευχαριστώ.

*** Ρε τι ρεζιλίκι ήταν αυτό με τον Αποστολάκη; Δεν ξανάγινε. Και είναι τόσο ούγκανοι που στην ανάγκη τους να τον κράξουν, έπεσαν στην παγίδα και ουσιαστικά έβαλαν στο στόχαστρό τους τον ίδιο τον Μητσοτάκη που τον επέλεξε.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Άδωνις που έλεγε ότι δεν κάνει ούτε για καφετζής.
Αφού δεν κάνει ούτε για καφετζής, τότε η πρωθυπουργάρα μας που δεν κάνει ποτέ λάθος πώς τον επέλεξε για υπουργό;

*** Το ίδιο κι αρκετοί δημοσιογράφοι. Να ο Βασίλης Χιώτης, ας πούμε, που παρομοίασε το «ναυάγιο» της υπουργοποίησης του Αποστολάκη ως τρακάρισμα, έλεγε ότι φταίει αυτός που έβαλε την κολώνα στον δρόμο και όχι ο οδηγός.
Όπως η κόρη του υπουργού Μαυρογιαλούρου στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο» που έριξε το αμάξι σε μια ελιά.
«Τσουπ, πετάχτηκε μπροστά μου μια ελιά».

*** Οι New York Times, δια του βραβευμένου με Πούλιτζερ, Robert D. McFadden, χαρακτήρισαν τον Μίκη Θεοδωράκη ως Μαρξιστή, αλλά το ΣΚΑΪ και το Mega την έκοψαν τη λέξη «Μαρξιστή» στην αναδημοσίευση του άρθρου.
Εμ, που πάει ο άλλος με βραβείο Πούλιτζερ; Βραβείο Μπότση, όπως αυτοί, έχει πάρει;
Όχι, μην σκέφτεστε για τον ρόλο της ΕΣΗΕΑ. Δεν τα βλέπει κανείς τους αυτά.

*** Με το καλημέρα, πριν καλά καλά ο πωπός του ζεστάνει τη νέα του καρέκλα στο υπουργείο Υγείας το κομάντο ο Πλεύρης έφερε τροπολογία με την οποία ουσιαστικά παραδίδει το ΕΣΥ στους κλινικάρχες. Αφορμή; Η αναστολή εργασίας των ανεμβολίαστων υγειονομικών.
Έτσι, οι διοικήσεις των δομών υγείας και φορέων μπορούν να προβαίνουν στην κάλυψη των αναγκών που θα προκύψουν με τη σύναψη απευθείας συμβάσεων προμήθειας των σχετικών υπηρεσιών.
Αν η Σοφία Νικολάου έκανε πάρτι, εδώ θα γίνει της 5ήμερης το κάγκελο.

*** Περίμενες εσύ ότι θα δεις τον Πλεύρη υπουργό και μάλιστα υπουργό Υγείας; Αυτή είναι καθαρόαιμη κυβέρνηση Καρατζαφέρη. Με τη βούλα.

*** Φυσικά και δεν υπάρχει οικογενειακή ευθύνη, αλλά το γεγονός ότι έχουμε τον γιο ενός συνεργάτη των ναζί στη θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και τον γιο ενός θαυμαστή των ναζί και του Χίτλερ σε θέση υπουργού μάλλον δεν έχει ξαναγίνει στα χρονικά σε καμία χώρα.

*** Ο Κωστής Χατζηδάκης, παρά τις επικείμενες αυξήσεις στα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, οι οποίες μπορεί να φτάσουν ακόμα και το 50% μίλησε για success story στη Βουλή. Καλά εδώ θα μου πεις κάηκε η μισή Αττικοβοιωτία και ο Λουδοβίκος μάς έλεγε ότι δεν βλέπει λάθη, την αύξηση του ρεύματος δεν θα βαφτίσουν success story;

*** Να και μία πρωτιά της Ελλάδας, την οποία δεν θα παίξει κανένα κανάλι.
Βζιιιιιιν.

*** Έξι χρόνια συμπληρώθηκαν χθες από τη μέρα που ο μικρός Αϊλάν στοίχειωσε ολόκληρο τον πλανήτη, ή τέλος πάντων αυτούς που είναι άνθρωποι. Κανονικοί άνθρωποι. Όποτε βλέπω την εικόνα μου έρχονται δάκρυα στα μάτια.
Από τότε τίποτα δεν άλλαξε ή μάλλον αν άλλαξε κάτι είναι η μετατόπιση της πολιτικής των κρατών στο Προσφυγικό. Έγειρε λίίίγο προς την ακροδεξιά.

Η Ντάμα