Συνέντευξη έδωσε ο Σπύρος Παπαδόπουλος στη Σίσσυ Χρηστίδου και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις καταγγελίες στο χώρο του θεάτρου και στο #Metοο. Ο ηθοποιός υποστήριξε πως είναι υπερβολικό όλο αυτό που γίνεται και πως για τον ίδιο αυτά δεν είναι εγκλήματα.
Όχι, κύριε Παπαδόπουλε, δεν θα λέγαμε μόνο μια κουβέντα. Θα αντιδρούσαμε ακριβώς το ίδιο. Θα αντιδρούσαμε και θα ζητούσαμε δικαιοσύνη για κάθε άνθρωπο που κακοποιήθηκε ή παρενοχλήθηκε. Δεν ξέρω τι κάνατε εσείς τόσα χρόνια που δεν είχατε καταλάβει τίποτα στο χώρο του θεάτρου, αλλά ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι που τα αντανακλαστικά τους δεν έχουν πιάσει μούχλα και ενδιαφέρονται για τους άλλους.
Συγκεκριμένα, ο γνωστός ηθοποιός δήλωσε:
«Πλέον, οι άνθρωποι δικάζονται πρωτοδίκως στα κανάλια και τα κοινωνικά δίκτυα και η δικαιοσύνη έρχεται επικουρικά. Το θεωρώ απαράδεκτο αυτό το πράγμα. Έχουμε γίνει όλοι δικαστές. Δεν είναι λογικό. Αν ήταν ένας περιπτεράς για παράδειγμα, και μαθαίναμε ότι παρενοχλεί τα κοριτσάκια που πάνε να πάρουν εφημερίδες, το πολύ πολύ να λέγαμε καμιά κουβέντα στο καφενείο. Δε θα χάλαγε όλη η Ελλάδα.
«Όλο αυτό έγινε, γιατί οι άνθρωποι αυτοί ήταν επώνυμοι. Εγώ δε μπορώ να τα ονομάσω εγκλήματα. Αυτό θα το κρίνει η δικαιοσύνη. Αν αύριο αθωωθούν αυτοί οι δυο άνθρωποι; Θα κλειστούν σε καμιά τρύπα αυτοί που βρίζανε τόσο καιρό; Όχι, θα λένε ότι εντάξει, κάναμε λάθος. Διάβασα μια παρέμβαση του Κούγια για την κυρία από την Πάτρα που μου άρεσε πάρα πολύ, έλεγε ότι δε πρέπει να τη δικάζουμε στα κανάλια. Έτυχε να είμαι σε ένα τραπέζι ένα βράδυ που ήταν και ένας Εφέτης Δικαστής και έλεγε ότι για τους συγκεκριμένους δυο του θεάτρου, ότι αν δεν υπήρχε το βάρος της κοινής γνώμης, δεν θα είχαν προφυλακιστεί. Ο ίδιος άνθρωπος έλεγε ότι είναι πολύ πιθανό να αθωωθούν και οι δυο.
Πόσο αληθινές είναι οι κατηγορίες που έχουν γίνει σε βάρος τους; Όλοι μιλάνε για αντιφάσεις στις οποίες πέφτουν οι μάρτυρες. Πώς ξέρεις ο καθένας τι έχει στην ψυχή του και δεν σε κατηγορεί για κάτι επειδή είναι θυμωμένος μαζί σου και θέλει να σε εκδικηθεί;
Κάποτε, έκανα μια οντισιόν. Έψαχνα μια κοπέλα για έναν ρόλο. Θα έβλεπα καμιά δεκαριά κοπέλες. Επίτηδες, επειδή τα προσέχω αυτά, έκανα την οντισιόν στο σπίτι της μητέρας μου, της είπα να μη φύγει απλώς ήμουν σε άλλον χώρο. Είδα κάποιες κοπέλες και έμαθα μετά ότι μια από αυτές που δεν πήρα, πήγε και είπε ότι της την έπεσα και γι’ αυτό δεν δέχτηκε τον ρόλο. Για να μην πει στους φίλους της ότι δεν μου άρεσε σαν ηθοποιός.
Αν ήμασταν στο σήμερα δε ξέρεις τι θα έκανε αυτή η κοπέλα. Δε ξέρω αν είναι μεγάλο το ψυχικό κόστος αυτών των κοριτσιών. Κάποιοι μπορεί να λένε «Μια χαρά είναι αυτή η προβολή για μένα”. Υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν αδιανόητα πράγματα για να υπάρξουν».
