Ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών απαντά σε όσα του καταμαρτυρούν για τη συμμετοχή του στη σειρά του Μάρκου Σεφερλή.
Ολα έγιναν εξαιρετικά γρήγορα. Ο Σπύρος Μπιµπίλας θα αναχωρούσε την εποµένη στο εξωτερικό, εποµένως έπρεπε να βρεθεί χρόνος για να συναντηθούµε. Το ίδιο γρήγορα ξέσπασε ο σάλος στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης αµέσως µετά τη µετάδοση του πρώτου επεισοδίου του σίριαλ «Super mammy» του Μάρκου Σεφερλή στον Ant1. Η γκεστ εµφάνιση του Σπ. Μπιµπίλα στο εν λόγω σίριαλ ήταν αρκετή για να τον φέρει αντιµέτωπο µε πολύ κόσµο που έλεγε grosso modo το εξής: «Είναι δυνατόν ο πρόεδρος του ΣΕΗ που παλεύει κατά της κακοποίησης των συναδέρφων του να µετέχει σε µια σειρά στην οποία προάγεται η κουλτούρα του βιασµού;». Εχω την αίσθηση πως αυτό το ερώτηµα ακριβώς ο Σπ. Μπιµπίλας αρνείται ή δεν θέλει να το καταλάβει. Υπερασπίζεται σθεναρά τη θέση του ως επαγγελµατία ηθοποιού και επικαλείται το προηγούµενο έργο του. Κατά τη γνώµη του οι ατάκες του Μ. Σεφερλή δεν προάγουν καµιά κακοποιητική λογική, εφόσον βασίζονται σε παλιά ανέκδοτα που ακόµη ακούγονται στις παρέες. Αν και γνώριζε πως δεν µε βρίσκει σύµφωνο η άποψή του, δέχτηκε να µε συναντήσει στην Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών και να κάνουµε την ακόλουθη συζήτηση.
Αµέσως µετά την προβολή του σίριαλ του Μάρκου Σεφερλή ακούσατε τα σχολιανά σας στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Από συγκεκριµένους ανθρώπους, όχι από όλους. Υπάρχουν κάποιοι που παρακολουθούν τον Σεφερλή αδιαλείπτως επί σειρά ετών και γεµίζουν τα θέατρά του. Υπάρχουν και άλλοι που είναι έτοιµοι να τον πυροβολήσουν και να τον ρίξουν στην πυρά. Εγώ δεν ανήκω ούτε στους µεν ούτε στους δε. Είµαι επαγγελµατίας ηθοποιός που παίρνει γεύσεις από παντού. Επαιζα ταυτόχρονα στον Μιχαηλίδη και στις βιντεοταινίες του Ευστρατιάδη, έπαιζα ταυτόχρονα στον Χάρρυ Κλυνν και στις καλύτερες ταινίες του ελληνικού κινηµατογράφου. Αρα κανείς δεν θα µου απαγορεύσει να παίρνω, ως έµπειρος επαγγελµατίας ηθοποιός, γεύσεις από παντού.
Οι ηθοποιοί για να συµφωνήσουν να συµµετάσχουν σε µια δηµιουργία διαβάζουν το κείµενο. Εσείς διαβάσατε το κείµενο του επεισοδίου;
Οχι. Είδα τα τέσσερα πρώτα επεισόδια του ξένου σίριαλ, το οποίο είναι αντίστοιχο του ελληνικού, µε διασκευή στους διαλόγους. Εχει πολλά σεξιστικά αστεία, έχει το γκέι ζευγάρι, όχι ακριβώς το σοβαρό αλλά αυτό που έχουµε συνηθίσει, σχεδόν σαν καρικατούρα. Καρικατούρα γκέι έχουµε κάνει και εγώ και ο Μπέζος και πολλοί άλλοι στην ελληνική τηλεόραση – χαρακτήρες δηλαδή που υπάρχουν και στη ζωή. ∆εν είναι κάτι ανύπαρκτο η γκέι καρικατούρα και σας προτείνω να δείτε σήµερα στην τηλεόραση πόσοι άνθρωποι είναι γκέι καρικατούρες. Εγώ έχω δηλώσει ότι είµαι γκέι, οπότε µη βγει κανείς να µου πει ότι οι γκέι καρικατούρες δεν υπάρχουν παντού. Οι γκέι έχουν διάφορες εκφάνσεις: άλλοι περνάνε και δεν τους καταλαβαίνει άνθρωπος, άλλοι το λένε µόνοι τους, άλλοι φαίνονται και άλλοι είναι σαν καρικατούρες στη ζωή.
Τέλος πάντων, αναφερόµουν περισσότερο σε ατάκες προωθητικές της κουλτούρας βιασµού.
Η συγκεκριµένη ατάκα (σ.σ.: «Είδα στον δρόµο ένα βιαστή. Ετρεχα κι όλο έτρεχα, αλλά δεν τον έφτασα») µου φάνηκε περίεργη, µε ξένισε πάρα πολύ, αλλά εγώ είχα διαβάσει µόνο τον ρόλο µου. Οι ηθοποιοί που παίζουµε στα σίριαλ, ξέρετε, δεν παίρνουµε όλο το επεισόδιο. Παίρνουµε τα κοµµάτια του ρόλου µας.
Κι αν είχατε γνώση της ατάκας αυτής, τι θα κάνατε;
Πάλι θα συµµετείχα. Μπορεί να έλεγα τη γνώµη µου, γιατί ξαναλέω πως η συγκεκριµένη ατάκα µε ξένισε. Ολα τα υπόλοιπα είναι µες στο κλίµα της εικόνας του Μάρκου Σεφερλή, ενός ανθρώπου που όποιος τον δει στο ∆ελφινάριο του βγάζει το καπέλο. Κάνει one man show και δεν νοµίζω πως άλλος ηθοποιός µπορεί να το κάνει αυτό. ∆εν εξυµνώ τον Σεφερλή αλλά λέω πως είναι ένας ιδιαίτερος, ειδικός ηθοποιός και είναι η µόνη φορά που δεν συµφώνησα µε την Ελενα Ακρίτα. Σε όλα τα άλλα συµφωνώ µαζί της και επαυξάνω, όταν όµως του έγραψε «γύρνα στην ποντικότρυπά σου» ή κάτι τέτοιο δεν συµφώνησα. Ο Σεφερλής είναι µια συνέχεια του Ψάλτη και του Χάρρυ Κλυνν… δεν ξέρω πώς θα ακουστεί αυτό. Οταν εγώ έπαιζα µε τον Χάρρυ Κλυνν σεξιστικά αστεία έλεγε, εντελώς σεξιστικά. Σε βάρος ας πούµε των γκέι, των χοντρών…
Οι εποχές όµως αλλάζουν.
Βεβαίως και αλλάζουν και η σηµερινή έχει γίνει πιο σεµνότυφη, πιο περίεργη και δεν επιτρέπει καµία σάτιρα, διότι σάτιρα δεν µπορεί να γίνει καθώς σε κάθε περίπτωση θα ξεσηκώνεται κάποια οµάδα. Αν κάποιος µιλήσει για παχουλούς, θα ξεσηκωθούν οι παχουλοί· αν µιλήσει για κοντούς –όπως είµαι εγώ–, θα ξεσηκωθούν οι κοντοί· αν µιλήσει για µια ιδιαιτερότητα, θα ξεσηκωθούν αυτοί που την έχουν. Εάν λοιπόν πάµε σε µια εποχή που κανείς δεν τολµάει να σατιρίσει τίποτε, θα εξαφανιστεί η σάτιρα. Μην ξεχνάµε πως οι πιο γκέι καρικατούρες χαρακτήρες βγήκανε στις αριστοφανικές παραστάσεις της Επιδαύρου. Και µη µου προσάψετε, σας παρακαλώ, ότι λέω τον Σεφερλή Αριστοφάνη. Οι φαλλοί µε όλο τον σεξισµό τους προέκυψαν από τις παραστάσεις στην Επίδαυρο. Εκεί κανείς δεν σηκώθηκε να φωνάξει.
Κάποιοι λένε για σας «καλός, χρυσός ο Μπιµπίλας, τον αγαπώ, αλλά ήταν µεγάλο φάουλ η συµµετοχή του».
∆ικαίωµά τους είναι. Εγώ δεν είµαι άνθρωπος που θέλει να είναι συµπαθής σε όλους και επιτέλους νιώθω ευτυχής γι’ αυτό. ∆εν είµαι το καλό παιδί για όλους. Φτάνουν δηλαδή στο σηµείο να απαιτούν µέσα από το Facebook να ζητήσω συγγνώµη επειδή συµµετείχα σε ένα σίριαλ της ελληνικής τηλεόρασης; Τι είναι αυτά τα πράγµατα; Ταυτοχρόνως συµµετέχω στο «Ετερος εγώ» και στη σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη. Υπάρχει µια ζυγαριά. Αν κάποιος διαφωνεί µε κάποιον, δεν πάει να του πει «ζήτα συγγνώµη για το λίγο». Το υπόλοιπο της καριέρας µου, τα υπόλοιπα της ζωής µου, η προσφορά µου προς τους ηθοποιούς πού πάνε; Αισθάνοµαι ότι ζούµε σε καθεστώς πολύ περίεργο πια.
Απογοητεύσατε τον κόσµο σας. ∆εν είναι µόνο οι εξοργισµένοι αλλά και οι πικραµένοι.
Τα διαβάζω και στενοχωριέµαι γιατί έτσι προσπαθεί να επιβληθεί ένα ύποπτο καθεστώς. ∆εν αισθάνοµαι ότι πάµε καλά, µάλλον πάει λάθος το καράβι.
Είναι ανάγκη η σάτιρα να βάλλει κατά κοινωνικών οµάδων;
Μα αυτή η σάτιρα γινόταν από παλιά. Ψάξτε τις επιθεωρήσεις του παρελθόντος. Εγώ θυµάµαι από παιδάκι να πηγαίνω σε επιθεωρήσεις και να παρακολουθώ σάτιρα πάνω σε συγκεκριµένα πράγµατα που βλέπαµε στον δρόµο, µε τον χοντρό κύριο, την αδύνατη κυρία κ.λπ.
Είστε όµως πρόεδρος του ΣΕΗ.
Κι αυτό τώρα γιατί το µπλέξαµε; Το ότι είµαι πρόεδρος του ΣΕΗ µε κάνει να µη συµµετέχω σε κάποια έργα τα οποία σε µερικούς µπορεί να µην αρέσουν;
Ναι, σας κάνει, αφού µπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι «δεν µπορεί να τρέχει για τις κακοποιηµένες γυναίκες τη µία και την άλλη να παίζει σε έργα που προωθούν τους βιασµούς».
Ε αυτό είναι µια άποψη κάποιου.
∆ηλαδή εσείς πιστεύετε ότι το «είδα ένα βιαστή. Ετρεχα κι όλο έτρεχα, αλλά δεν τον έφτασα» δεν προωθεί την κουλτούρα του βιασµού;
∆ιαφωνώ µε την ατάκα, αλλά δεν προάγει τον βιασµό. Αυτό είναι στο µυαλό κάποιου που θέλει να το πιστεύει.
Σας βλέπω πολύ θυµωµένο.
Είµαι γιατί πια το παραµικρό που κάνω ξεσηκώνει θύελλες. Λέω κάτι για την αθεΐα, ξεσηκώνονται οι ένθεοι· λέω κάτι για το #MeToo, ξεσηκώνονται οι άλλοι· µιλάω για ένα παιδί στο δικαστήριο, ξεσηκώνονται πάλι οι άλλοι. Επειδή ξεσηκώνονται όλοι, θα ξεσηκωθώ κι εγώ καµιά ώρα. Είµαι άνθρωπος που λειτουργεί πάντα µε αίσθηµα συµπάθειας προς τους πάντες. Ειλικρινά.
Με τον Μάρκο Σεφερλή µιλήσατε αυτές τις ώρες;
Οχι, η αλήθεια είναι πως δεν τον βρήκα στο τηλέφωνο, αλλά δεν έχω και λόγο πραγµατικό. Να του πω τι; Αυτό είναι το σίριάλ του, αυτό πληρώνει η τηλεόραση και να σας πω και κάτι ακόµη; Ολοι αυτοί που βρίζουν τον Σεφερλή γιατί δεν έχουν ξεσηκωθεί για το «Bachelor», το «Survivor» και τον βόθρο της τηλεόρασης; Μόνο ο Σεφερλής τους πείραξε; Εγώ γιατί βγαίνω στα κανάλια και λέω συνέχεια: «Τι ντροπή είναι να υπάρχουν αυτά τα πράγµατα στην τηλεόραση;». Γιατί δεν ξεσηκώνεται και µε αυτά ο κόσµος;
∆εν θα το έλεγα. Στα µέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει ασκηθεί καυστική κριτική στα ριάλιτι.
Με τέτοιο µένος όχι. Και µιλάµε για εκποµπές που ξεφτιλίζουν όχι ρόλους αλλά ανθρώπους κανονικούς, προσωπικότητες στην κανονική τους ζωή. ∆εν έχουν ξεσηκωθεί ούτε µου έχουν πει µπράβο όταν εγώ ξεσηκώνοµαι εναντίον όλων αυτών.
Γνωρίζοντας τον Μ. Σεφερλή, πιστεύετε πως είχε επίγνωση του σάλου που θα ξεσπάσει;
∆εν ξέρω. Υποθέτω πως δεν φαντάστηκε ότι θα γινόταν τέτοιο πράγµα.
Ούτε όταν κάνει αστειάκια µε τον βιασµό τη στιγµή που εξελίσσεται η δίκη του Πέτρου Φιλιππίδη;
Αυτό είναι ένα πραγµατικό γεγονός µε το οποίο ασχολούµαστε, αλλά του Σεφερλή είναι µια ατάκα µέσα σε ολόκληρο επεισόδιο. Μια ατάκα προερχόµενη µάλιστα από ανέκδοτο που ανακυκλώνεται εδώ και 100 χρόνια. Το ανέκδοτο που λένε στις παρέες είπε ο Σεφερλής στο σίριάλ του και ξεσηκώθηκε ο κόσµος· αυτό συνέβη απλώς.
Ακριβώς, γιατί µεταδίδεται από το µέσο µε τη µεγαλύτερη µαζική απεύθυνση.
Ναι, αλλά το συγκεκριµένο ανέκδοτο το έχουµε ακούσει όλοι. Προσωπικά τουλάχιστον το είχα ακούσει.
Οµως άλλο τα αστειάκια στην παρέα και άλλο σε ένα Μέσο που µπορεί να αποθρασύνει έναν υποψήφιο κακοποιητή.
Εγώ δεν αισθάνθηκα ότι απενοχοποιούνται οι κακοποιητές. Αυτό πάλι είναι στο µυαλό κάποιων. ∆εν νιώθω ότι από την αναπαραγωγή ενός ανεκδότου προωθείται ή απενοχοποιείται ο βιασµός. ∆εν µου άρεσε που το άκουσα, το είπα ήδη αυτό, αλλά δεν είναι και δική µου η παραγωγή. Ενώ γίναµε µάρτυρες λογοκρισίας ενός γκέι γάµου από την ΕΡΤ, εδώ το κανάλι γιατί δεν κατέφυγε σε λογοκρισία; Ας την έκανε το κανάλι.
Αυτό ειπώθηκε, ότι και το κανάλι έχει µερίδιο ευθύνης.
Οταν βλέπεις ότι κάτι θα ξεσηκώσει θύελλες κάνεις µια αναπροσαρµογή. Με την ΕΡΤ που έκανε λογοκρισία γιατί ξεσηκωθήκαµε; Πρέπει να αποφασίσουµε· είµαστε υπέρ ή κατά της λογοκρισίας; Ολα τέχνη δεν είναι; Μορφή τέχνης είναι, ασχέτως αν µας αρέσει ή όχι. Πρέπει να αποφασίσουµε εµείς οι υπόλοιποι, εµείς που φωνάζουµε, αν θέλουµε λογοκρισία ή όχι. Στην ΕΡΤ π.χ. είµαστε κατά που κόπηκε ένα κοµµάτι, εδώ όµως είµαστε υπέρ διότι έπρεπε να κοπεί το κοµµάτι; Συνεπώς σαν κοινωνία δεν είµαστε καλά, είµαστε µάλλον σε παράκρουση.
Η τέχνη προάγει τις έννοιες του ανθρωπισµού και όχι τον κακοποιητικό λόγο. Και εδώ έχουµε την πρόταξη αµιγώς κακοποιητικού λόγου.
Αυτή είναι δική σας ατάκα, εγώ µίλησα για την αναπαραγωγή ενός ανεκδότου που λένε όλοι και το είπε και ο Σεφερλής, πράγµα που κάνει και στις παραστάσεις του. Τον παρακολουθώ πάντα στο ∆ελφινάριο, γιατί είναι ένα σόου που δεν θα το δεις πουθενά αλλού. Ασχέτως, επαναλαµβάνω, αν µου αρέσει ή όχι. Αν µπορεί όµως ας το κάνει κι άλλος.
Για τη δίκη της Ελενας Ακρίτα µε τον Μάρκο Σεφερλή έχετε κάτι να πείτε;
Νοµίζω ότι θα βρουν λύση. ∆ηλώνω υπέρ της Ακρίτα σε όλα όσα γράφει. Μόνο µε αυτό διαφώνησα. Τέλος πάντων, δεν µπορούν για κάτι µικρό που θεωρούν κακό να υποσκελίζουν όλα τα άλλα καλά που έχω κάνει. Παρακαλώ όλους όσοι µου σούρνουν αυτά που µου σούρνουν να κάτσουν να σκεφτούν λίγο. Υπάρχει µια ζυγαριά και εγώ ξέρω πού είναι το καλό στις ζυγαριές. Εχω στενοχωρηθεί γιατί όλοι ψάχνουν ένα θύµα να στήσουν στον τοίχο και εν προκειµένω βρήκαν τον Σεφερλή. Ξέρετε τι τράβηξα µε τον Χάρρυ Κλυνν όταν έπαιζα έναν γκέι και κάθε βράδυ σκεφτόµουν: «Θεέ µου, ποιος ξέρει τι θα µου πει απόψε πάνω στη σκηνή;». Γίνονταν από παλιά αυτά, θέλω να πω.
Η απάντηση είναι µία: εξέλιξη των κοινωνιών και των νοοτροπιών.
Ποια εξέλιξη όταν εν έτει 2022 λένε σε έναν ηθοποιό να ζητήσει συγγνώµη γιατί έπαιξε κάπου; Τότε να ακυρώσουµε τη µισή µας καριέρα κάποιοι ηθοποιοί και να διαγράψουµε κάποια από αυτά που συµµετείχαµε στο παρελθόν.
Κι αυτό µέρος µιας εξέλιξης είναι. Ο κόσµος βέβαια το εξέλαβε σαν να αυτοακυρωθήκατε.
∆εν νιώθω ότι αυτοακυρώνοµαι. Νιώθω ότι ζούµε σε καθεστώς τρόµου. ∆εν το περίµενα, να σας πω την αλήθεια.
