Όταν είπε προ ημερών ο Τσίπρας ότι δεν φταίει για όλα ο Σόιμπλε πέσαμε όλοι να τον φάμε! Και λογικά, αφού ο Γερμανός ΥΠΟΙΚ αντιπροσωπεύει για τη χώρα μας ό,τι πιο σκληρό, έως και παράλογο, στην κρίση που βιώνουμε εδώ και χρόνια.
Δεν πέσαμε να τον φάμε, όμως, μόνο γιατί νιώσαμε υπογείως ότι έστω και αθέλητα ήταν σαν να υπεράσπιζε τον Σόιμπλε, αλλά και γιατί έθιξε τις ευαίσθητες καρδιές των φίλων μας σοσιαλιστών, εγχώριων και… εξωχώριων!
Με τη διαφορά ότι αποδεικνύεται μετά τις μπαρούφες του… ιπτάμενου Ολλανδού Ντάισελμπλουμ – γιατί να το θυμηθείτε, δεν θα την αποφύγει τελικά την πτήση από την καρέκλα του επικεφαλής του Eurogroup – πως όπως υπάρχει σήμερα στην πράξη η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων και, φυσικά, την προωθούν ορισμένοι για να πάρει και επίσημη, θεσμική μορφή, έτσι υπάρχουν και οι σοσιαλιστές των πολλών ταχυτήτων.
Με λίγα λόγια, είναι άλλο να είσαι ο σοσιαλιστής Ντάισελμπλουμ και να υποστηρίζεις ότι οι χώρες του νότου – λόγω ηλιοφάνειας, να υποθέσουμε; – χρεώθηκαν στα ποτά και τα… ξενύχτια, και άλλο να είσαι ο σοσιαλιστής Γκάμπριελ, που επιμένει ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να διαιρεθεί, αλλά να μείνει ενωμένη.
Άλλο να είσαι ο σοσιαλιστής Πιτέλα και να δηλώνεις δημόσια ότι η Ελλάδα, ως μια μεγάλη δημοκρατική χώρα, πρέπει να έχει το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και ότι η μοίρα μας δεν πρέπει να εξαρτάται από το ΔΝΤ, αλλά από την Ευρωπαϊκή Ένωση που είναι το σπίτι μας, και άλλο να είσαι ο σοσιαλιστής και πρώην κομμουνιστής Ρόμπερτ Φίτσο της Σλοβακίας και να διαμηνύεις ότι θα δεχτείς το πολύ 200 πρόσφυγες, μόνον αν είναι χριστιανοί και όχι μουσουλμάνοι!
Εξάλλου, δεν είναι ανάγκη να πάμε μακριά. Έχουμε και τα δικά μας. Είναι άλλό να είσαι ο σοσιαλιστής Ανδρέας του ‘74 και του ΄80, και άλλο ο σοσιαλιστής Σημίτης του 2004…
Και καλά η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων, έτσι κι αλλιώς σ’αυτήν ζούμε εδώ και χρόνια, αλλά σοσιαλισμός πολλών ταχυτήτων, σύντροφοι, πάει πολύ!