Η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη σημειώνει τις χειρότερες εκλογικές επιδόσεις της και έχει το ιδεολογικό της οπλοστάσιο μισοάδειο.
Κάποιοι συνεχίζουν πάνω κάτω στην ίδια κατεύθυνση, όπως το γερμανικό SPD, άλλοι, όπως ο Κόρμπιν στη Βρετανία και ο Σάντσεθ στην Ισπανία, επιστρέφουν στις ρίζες του αριστερού λόγου χωρίς να έχουν δοκιμαστεί στο μαγκανοπήγαδο της εξουσίας. Και ορισμένοι, όπως ο Μακρόν στη Γαλλία, ξαναράβουν το πολυφορεμένο μοντέλο της «υπέρβασης των όρων αριστερά – δεξιά» με μπαλώματα μεγαλείου και ελεύθερης αγοράς.
Στην Ελλάδα, η επιβολή των μνημονίων τα τελευταία επτά χρόνια και η δεξιά στροφή, ισοπέδωσε εκλογικά τους πάλαι ποτέ εκφραστές της σοσιαλδημοκρατικής ρητορικής.
Πλησιάζει ο καιρός που οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες θα επιλέξουν ανάμεσα στον ριζικό επαναπροσδιορισμό της πολιτικής τους δράσης, και μάλιστα διεθνιστικής όχι εθνικής, και στην απόσυρσή τους στα πίσω βαγόνια της Ιστορίας.
