H Γκαλερί Ζουμπουλάκη φιλοξενεί τη νέα ατομική έκθεση του Νίκου Λαγού, με τίτλο «Skulls & Hearts» (Νεκροκεφαλές & Καρδιές).
Μεγάλα και μικρότερα έργα με Νεκροκεφαλές και Καρδιές, λουλούδια και σφαίρες, αιδοία και φαλλούς, χρωμοσώματα και σκελετούς, δέντρα και κρεμάλες και πολύ χρώμα. Είναι τα στοιχεία που συνθέτουν τα έργα που παρουσιάζει ο Νίκος Λαγός αυτές τις ημέρες στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη. «Ο έρωτας και ο θάνατος βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό στη ζωή μου. Κι εγώ βρίσκομαι ανάμεσα σε αυτή τη σύγκρουση. Βρίσκομαι ανάμεσα στη δημιουργικότητα και την αυτοκαταστροφή, στον έρωτα και τον πόνο, στα όνειρα και στους εφιάλτες», λέει μιλώντας στο Documento με αφορμή την έκθεσή του ο ζωγράφος.
Τι σας εμπνέει καλλιτεχνικά; Ποια ήταν η αφορμή για τη νέα σας έκθεση;
Τα έργα μου είναι βιωματικά και συνυφασμένα με τις εμπειρίες και τις αναζητήσεις μου. Σκέψεις, μνήμες, συνειρμοί, εικόνες καθημερινές, αληθινές ή μιντιακές, μικρά ασήμαντα πράγματα ή μεγάλα, που όλα αυτά μαζί συνθέτουν το παζλ της καθημερινής ζωής. Μπορεί να είναι οτιδήποτε, ακόμα και ο τρόπος που θα αναπηδήσει ένα πετραδάκι που κλότσησα αφηρημένα. Ουσιαστικά αυτά τα έργα ξεκίνησαν λίγους μήνες μετά την τελευταία μου έκθεση, την άνοιξη του 2017. Υπήρχε πολύ έντονο το στοιχείο του έρωτα και του θανάτου χωρίς όμως να έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι το κυρίαρχο θέμα. Δύο ή τρία έργα, αρκετά εξπρεσιονιστικά, βγήκαν έτσι.
Τα συναισθήματα μου, οι σκέψεις μου και η προσωπική μου ζωή μου η ίδια, γυρνούσαν γύρω από τον έρωτα, την απώλεια και την αναζήτησή του, συχνά με μανία ή εμμονή. Είχα ήδη δημιουργήσει, λοιπόν, κάποια έργα γύρω από αυτή τη θεματική, αλλά ακόμη δεν είχαν πάρει ξεκάθαρο σχήμα ή όνομα. Αφορμή για τον τίτλο της έκθεσης στάθηκε ένα σχόλιο που έκανα για την ταινία «Οι αισθηματίες» του Νίκου Τριανταφυλλίδη σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Αντί κειμένου, έβαλα εικονίδια με νεκροκεφαλές και καρδιές, κάτι που με ερέθισε οπτικά και ξεκίνησα να το επεξεργάζομαι.
Τι θα δούμε στη νέα σας έκθεση στην γκαλερί Ζουμπουλάκη;
Μεγάλα και μικρότερα έργα με Νεκροκεφαλές και Καρδιές, θα δείτε λουλούδια και σφαίρες, αιδοία και φαλλούς, χρωμοσώματα και σκελετούς, δέντρα και κρεμάλες και πολύ χρώμα. Η καινούργια μου δουλειά είναι, κατά κάποιον τρόπο, μια απόφαση προόδου του χαρακτήρα μου, μια πορεία προς την ενηλικίωση και την ωριμότητα.
Έτσι, αν και τεχνικά είναι συνέχεια της προηγούμενης, και θα βρείτε τους γνώριμους πυκνοκατοικημένους καμβάδες, θα τους δείτε να συνδιαλέγονται και να αλληλοσυμπληρώνουν, να υποστηρίζουν ή να έρχονται σε ρήξη, αλλά και με άλλους, αυτή τη φορά πιο αφαιρετικούς. Φαινομενικά, μπορεί να παρατηρείται μια κάποια ανισότητα. Ωστόσο το κάθε έργο, αν και έχει σαφώς τη δική του υπόσταση και σημασία, αποτελεί και κομμάτι ενός μεγαλύτερου συνολικού αφηγήματος.
Skulls and Hearts. Έρωτας και θάνατος. Πώς αντιμετωπίζετε αυτά τα δύο στοιχεία στη ζωή σας;
Όπως σας είπα και προηγουμένως, η ζωγραφική μου είναι βιωματική και, αν και το δίπολο έρωτας και θάνατος με απασχολούσε πάντα, όμως οι καταστάσεις που βίωνα το συγκεκριμένο διάστημα είναι αυτές που με οδήγησαν από κάτι αφηρημένα υπαρξιακό στη συστηματική επανάληψη αυτών των συγκεκριμένων μοτίβων και, μέσα από αυτή, στην αναζήτηση μιας συμφιλίωσης με εκείνα τα στοιχεία που είναι ταυτόχρονα η πηγή του πόνου και της απόλαυσης.
Ο έρωτας και ο θάνατος βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό στη ζωή μου. Κι εγώ βρίσκομαι ανάμεσα σε αυτή τη σύγκρουση. Βρίσκομαι ανάμεσα στη δημιουργικότητα και την αυτοκαταστροφή, στον έρωτα και τον πόνο, στα όνειρα και στους εφιάλτες. Το στοιχείο των αντικρουόμενων συναισθημάτων, είναι κάτι που χαρακτηρίζει τη δουλειά μου όπως και τον ψυχισμό μου. Παλεύω να αποδεχτώ ότι όλες αυτές τις αντιφάσεις και μέσα από την τέχνη να οδηγηθώ σε κάποιου είδους λύτρωση.
Πώς αντιμετωπίσατε καλλιτεχνικά την καραντίνα;
Οι νεκροκεφαλές που ζωγραφίζω την εποχή της πανδημίας είναι καθαρή σύμπτωση. Θέλω να πω πως ο θάνατος είναι ξεκάθαρα παρών, αλλά δεν σκεφτόμουν τον κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του στη ζωή μας όταν ζωγράφιζα και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να εκμεταλλευτώ το μομέντουμ της πανδημίας για να προσδώσω στα έργα μου μία διάσταση επικαιρότητας, την οποία σαφώς δεν έχουν. Ωστόσο, όταν ζεις μέσα σε αυτή τη συγκυρία της πανδημίας, στην υποχρεωτική απομόνωση, στην τρομοκρατία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στον φόβο του αγγίγματος, στον ψηφιακό έλεγχο, δεν μπορεί παρά συναισθήματα όπως ο έρωτας και η μοναξιά ή η δίψα για ζωή και ο θάνατος να βιώνονται πολύ πιο έντονα. Κατά τα άλλα, ο αναγκαστικός περιορισμός και το διάλειμμα από την κοινωνικότητα μπορώ να πω ότι μου έδωσε τη δυνατότητα να συγκεντρωθώ πιο στοχευμένα στο έργο μου.
Πώς θεωρείτε ότι έχει επηρεάσει η πανδημία το χώρο της τέχνης στην Ελλάδα, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο;
Φυσικά και έγιναν πολλά έργα τέχνης με αναφορές στην πανδημία, φυσικά και πολλοί δημιουργοί εμπνεύστηκαν και εργάστηκαν με γνώμονα τα νέα δεδομένα, αλλά εγώ δεν θέλω να σταθώ αυτή τη στιγμή ούτε στο ότι η τέχνη αποτελεί προνόμιο ακόμα πιο λίγων ούτε στη νέα αισθητική της πανδημίας. Θα σταθώ στην ετοιμότητα των ανθρώπων της τέχνης να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητες που προσφέρει το διαδίκτυο και, μέσα από διαδικτυακές εκδηλώσεις, εκθέσεις, σεμινάρια και κάθε είδους δρώμενα, να μην απομονωθούν από την κοινωνία, αλλά να σταθούν δίπλα της και να προσφέρουν ψηφιακή πρόσβαση σε όλους σε μια εποχή που η τέχνη δεν είναι πολυτέλεια αλλά βαθιά ανάγκη. Αυτή η στροφή στο διαδίκτυο θεωρώ πως οδήγησε σε μια περεταίρω παγκοσμιοποίηση του χώρου της τέχνης και ότι αυτή η ψηφιακή προσβασιμότητα ήρθε για να μείνει με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Ο Νίκος Λαγός (γ.1970) είναι απόφοιτος της σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και της Σχολής Καλών Τεχνών Αθήνας (ΑΣΚΤ) με καθηγητή τον Γ. Ψυχοπαίδη. Από το 2005 έχει πραγματοποιήσει δέκα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Βρυξέλλες και Ζυρίχη, και έχει συμμετάσχει σε πολυάριθμες ομαδικές σε μουσεία και ιστορικούς χώρους τέχνης σε Ελλάδα και Ευρώπη όπως, το μουσείο Μπενάκη (Ελλάδα), η Δημοτική Πινακοθήκη Αθήνας, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, Tart Gallery (Ελβετία), Μουσείο Γουναρόπουλου, η Γκαλερί Αστρολάβος και η Γκαλερί Ζουμπουλάκη. Έργα του υπάρχουν σε δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα όπου εκπροσωπείται από την γκαλερί Ζουμπουλάκη από το 2008.
Info Έως Δεκεμβρίου 2021
Γκαλερί Ζουμπουλάκη, Πλ. Κολωνακίου 20
Ώρες λειτουργίας: Τρ., Πέμ. & Παρ. 11.00 -20.00
Τετ. & Σάβ. 11.00 –15.00
Κυριακή & Δευτέρα κλειστά
Διαβάστε επίσης:
Γιώργος Ρόρρης: «Δύσκολο και ανυπόφορο στη ζωγραφική είναι αυτό που δεν σου αρέσει»
