«Το 2019 θα είναι μια χρονιά ανανέωσης της λαϊκής εμπιστοσύνης στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του», δήλωσε ο Γραμματέας της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, Πάνος Σκουρλέτης μιλώντας στον Ρ/Σ «Στο Κόκκινο» 105,5 και στον δημοσιογράφο Δημήτρη Κουκλουμπέρη, όπου εξέφρασε την βεβαιότητα ότι η νέα χρονιά «βάσιμα πια, ξεκινάει με περισσότερες ελπίδες, μεγαλύτερες προοπτικές και με συγκεκριμένα πράγματα που έχει φανεί ότι αλλάζουν».
Προσθέτοντας ότι «βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας νέας φάσης», ο Πάνος Σκουρλέτης επεσήμανε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
Για τα μέτρα ελάφρυνσης των πολιτών
Έχουν αρχίσει πλέον και γίνονται πραγματικότητα όλα αυτά τα οποία μας δόθηκε η δυνατότητα να παρουσιάσουμε, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος, στην τελευταία Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Μιλάω για τα συγκεκριμένα μέτρα που ήδη ψηφίστηκαν και σε ένα μεγάλο βαθμό ολοκληρώθηκαν με την ψήφιση του Προϋπολογισμού του 2019 στο τέλος του Δεκεμβρίου. Δεν είναι λίγα, νομίζω ότι αυτό αποτυπώθηκε και στο κλίμα της περιόδου των γιορτών με βάση τους δείκτες, με τους οποίους καταγράφεται συνήθως η συμπεριφορά των πολιτών, αλλά, κυρίως με ένα αίσθημα αισιοδοξίας το οποίο εισπράξαμε όλοι μας καθώς συναντούσαμε κόσμο αυτές τις μέρες. Μπροστά μας έχουμε, πέρα από αυτά που ήδη ψηφίστηκαν, την υλοποίηση του μέτρου της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών και την αύξηση του κατώτατου μισθού. Μέτρα που πέρα από την πρακτική τους σημασία έχουν και μια τεράστια συμβολική σημασία, ιδίως το τελευταίο. Αν δει κανείς τις σκέψεις που υπάρχουν για το ύψος της αύξησης του κατώτατου μισθού, μιλάμε για μια αύξηση που ενώ στην περίπτωση της Πορτογαλίας έγινε σε δύο – τρία χρόνια εδώ θα γίνει από την πρώτη αύξηση. Θεωρώ ότι είναι σημαντικό. Από εκεί και πέρα υπάρχουν όλα αυτά που μελετώνται για την ανακούφιση των μεσοστρωμάτων, με τις 120 δόσεις στα Ταμεία και την εφορία. Μέτρα τα οποία θα συμβάλουν κι αυτά στη βελτίωση της ζωής των συγκεκριμένων ανθρώπων, που τους αφορούν, αλλά και συνολικότερα της οικονομίας. Είναι μια περίοδος που θα μας δοθεί η δυνατότητα να προχωρήσουμε πράγματα τα οποία όλο το προηγούμενο διάστημα, λόγω του προγράμματος, δεν είχαμε την άνεση να τα κάνουμε.
Για την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών
Θεωρώ κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα εγκριθεί με πάνω από 151 ψήφους. Τουλάχιστον 151 ψήφους και πάνω. Κι αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό, θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τη σημερινή συγκυρία και να κάνουμε το αποφασιστικό βήμα το οποίο θα οδηγήσει σε μια νέα σχέση της Βόρειας Ελλάδας με τα Βαλκάνια, δίνοντας νέες δυνατότητες στη χώρα μας συνολικότερα. Είναι μια ιστορική στιγμή που θα συνδεθεί με την παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση.
Για τη στάση των ΑΝΕΛ απέναντι στη συμφωνία και την κυβέρνηση
Αντιλαμβανόμενος τη μεγάλη διαφωνία που έχουν στο συγκεκριμένο ζήτημα, δεν πρέπει τελικά να υιοθετηθεί μια τέτοια στάση που να ακυρώσει, έστω στην τελευταία χρονιά της, την πορεία της κυβέρνησης που ξεκίνησε από κοινού το 2015 και έφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Νομίζω ότι δεν αξίζει αυτό ούτε στους Ανεξάρτητους Έλληνες, ούτε στην κυβέρνηση γενικότερα.
Για το νέο πολιτικό σκηνικό
Το 2019 κλείνουν πολλοί κύκλοι. Κλείνει, εκ των πραγμάτων, ο κύκλος της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ και τυπικά. Φαντάζομαι όλοι μας αντιλαμβανόμαστε ότι με την ολοκλήρωση του προγράμματος δημιουργούνται νέα δεδομένα. Αυτή η νέα πραγματικότητα διαμορφώνει ένα καινούργιο έδαφος πάνω στο οποίο θα αναπτυχθούν και νέες συγκλίσεις. Ένα έδαφος το οποίο θα χαρακτηρίζεται, πια, από την προγραμματική αντιπαράθεση ανάμεσα στον προοδευτικό, τον αριστερό πόλο και τον νεοφιλελεύθερο πόλο. Είναι κάτι το οποίο τέμνει πια όλες τις αντιθέσεις που θα ζήσουμε το επόμενο διάστημα και εκεί πλέον θεωρώ ότι θα διαμορφωθεί μια μεγαλύτερη – να δανειστώ τον όρο – κανονικότητα για την πολιτική αντιπαράθεση. Άρα και πριν από τις επόμενες εκλογές και μετά, ανάλογα με το αποτέλεσμά τους, θα έχουμε ένα νέο πολιτικό σκηνικό. Είναι δύσκολο να το προβλέψει κανείς με ακρίβεια, αλλά νομίζω ότι στη βάση αυτών των νέων διαχωριστικών μεταμνημονιακών πολιτικών γραμμών θα διαμορφωθούν και οι νέες πολιτικές συμμαχίες.
Για τον άξονα της πολιτικής αντιπαράθεσης
Ο ένας πόλος θα έχει κορμό την Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις οι οποίες αντιλαμβάνονται την ανάγκη να ακολουθηθεί ένας δρόμος έξω από τα όρια της πολιτικής της λιτότητας, που χαρακτήρισε την πορεία της χώρας από το 2010 και μετά. Ένας δρόμος ο οποίος θα οριοθετείται ολοένα και περισσότερο από τη νεοφιλελεύθερη λογική, αλλά που ταυτόχρονα θα υψώνει και τείχη στην Ακροδεξιά ρητορική και λογική, η οποία με διάφορους τρόπους αγγίζει πια και την Ελλάδα.
Για τις αυτοδιοικητικές εκλογές
Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ένα εντελώς νέο σκηνικό στον αυτοδιοικητικό χάρτη. Πρώτα απ’ όλα είναι εκλογές που γίνονται μετά την ψήφιση και εφαρμογή, για πρώτη φορά μετά το 1974, της απλής αναλογικής. Δημιουργεί ένα νέο πολιτικό περιβάλλον και εκ των πραγμάτων ωθεί στη λογική των προγραμματικών συγκλίσεων και συνεργασιών. Άρα θα πρέπει να αλλάξουν νοοτροπίες, να ηττηθούν δημαρχοκεντρικές λογικές, να δοθεί περισσότερη έμφαση στη συνεργασία και στη συλλογικότητα στις αποφάσεις. Αυτό εκ των πραγμάτων δημιουργεί μια μεγάλη αντιπαράθεση. Βλέπετε πως με λυσσαλέο τρόπο ένα κομμάτι του παλιού αυτοδιοικητικού κατεστημένου αντιτάχτηκε στην ψήφιση της απλής αναλογικής. Ο δικός μας χώρος, στην πλειοψηφία των δήμων και των περιφερειών, έχει συμβάλει στη διαμόρφωση ευρύτερων σχημάτων συνεργασίας τα οποία έχουν τις προϋποθέσεις να είναι νικηφόρα μεν, αλλά ταυτόχρονα να αναδείξουν και μια διαφορετική προγραμματική αντίληψη για τα ζητήματα της Αυτοδιοίκησης. Θεωρώ ότι αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία. Ο αυτοδιοικητικός χάρτης μετά τον Μάιο θα είναι διαμορφωμένος στη βάση μιας πιο ριζοσπαστικής, πιο αυθεντικά αυτοδιοικητικής αντίληψης με θετικότερη προοπτική για τις περιφέρειες και για τις τοπικές κοινωνίες.
Για τις δηλώσεις Σημίτη
Ο κ. Σημίτης παρουσιάζει χαρακτηριστικά πολιτικής μνησικακίας. Μετά από μια περίοδο σιωπής εμφανίζεται αυτή τη στιγμή και αντί να αξιολογήσει, πρώτα απ’ όλα την πορεία από το ’10 μέχρι τώρα και την έξοδο από το πρόγραμμα, αντί να βγάλει συμπεράσματα και να μιλήσει και για δικές του ευθύνες, γιατί και το μοντέλο της περιόδου Σημίτη, εννοώ το παραγωγικό μοντέλο της χώρας, ευθύνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό για την υπαγωγή στα μνημόνια και για την υπονόμευση της πορείας της χώρας κι αντί, ακόμα, να αισθανθεί την ανάγκη να μιλήσει αυτοκριτικά για το γεγονός ότι την περίοδο της δικής του πρωθυπουργίας μια σειρά από πρώτα κυβερνητικά στελέχη, αποδεδειγμένα πια, είχαν εμπλοκή σε μεγάλα σκάνδαλα, έρχεται να μας πει ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος δρόμο. Θεωρώ, πραγματικά, αυτή την τοποθέτηση συμπλεγματική εκ μέρους του, που δεν έχει να προσφέρει τίποτα αυτή τη στιγμή.
