Την άνοιξη του 2023 θα τελειώσει σύμφωνα με ρωσικά μέσα ενημέρωσης η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση»
Μια ανταλλαγή αιχμαλώτων με ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις πραγματοποιήθηκε λίγο μετά το περίφημο διάγγελμα που εκφώνησε ο Βλαντίμιρ Πούτιν με το οποίο κήρυσσε μερική επιστράτευση μαζί με τη διεύρυνση του ρωσικού κράτους. Ο ρωσόφωνος ηγέτης της ουκρανικής αντιπολίτευσης και φυλακισμένος από τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι για σχέσεις με τους Ρώσους Βίκτορ Μεντβεντσούκ ανταλλάχτηκε μαζί με 55 Ρώσους με 200 Ουκρανούς. Από αυτούς οι 100 ήταν οι τελευταίοι μαχητές του Αζόφσταλ στη Μαριούπολη που «έπεσε» τον περασμένο Μάιο, ενώ στη συμφωνία περιλαμβάνονταν και μαχητές τρίτων χωρών (Αμερικανοί, Βρετανοί κ.ά.). Το «ντιλ» μάλιστα έκλεισε με τη διαμεσολάβηση της Τουρκίας, η οποία ανέλαβε να φιλοξενήσει σε άνετες συνθήκες έως το τέλος του πολέμου τους πέντε διοικητές των αμυνόμενων του Αζόφσταλ.
Είναι προφανές ότι ο Πούτιν χρειαζόταν τον Μεντβεντσούκ ώστε να τον εμφανίσει ως τον ρωσόφωνο ηγέτη ουκρανικής καταγωγής μετά την τέλεση των δημοψηφισμάτων στις δύο κατειλημμένες περιοχές (Χερσώνα, Ζαπορίζια) και στις δύο αυτοαποκαλούμενες ΛΔ του Λουχάνσκ και του Ντονιέτσκ. Βέβαια, αυτή η απόφαση του Κρεμλίνου έχει προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων στα μεγάλης επιρροής ρωσικά κανάλια στο Telegram, όπου κυριαρχεί η πιο… πολεμική πτέρυγα της ρωσικής κοινωνίας. Οι «στρατιωτικοί bloggers», όπως τους αποκαλεί ο δυτικός Τύπος, θεωρούν πως η συμφωνία αυτή αλλάζει τους στόχους της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης», αφού η αποναζιστικοποίηση δεν υφίσταται από τη στιγμή που οι ρωσικές αρχές απελευθερώνουν μέλη του Τάγματος Αζόφ. Από τη μεριά του το Κίεβο πανηγυρίζει με τη συμφωνία αυτή, μια και οι μαχητές του Αζόφσταλ, που θεωρούνται ήρωες στην Ουκρανία, ανταλλάχτηκαν με τον Μεντβεντσούκ. Διότι ο τελευταίος θεωρούνταν από την κυβέρνηση και τις δικαστικές αρχές πιόνι του Πούτιν και η ανταλλαγή του αφενός «επιβεβαιώνει» το συγκεκριμένο αφήγημα, αφετέρου «δικαιώνει» τη φυλάκισή του εν καιρώ πολέμου.
Οι στρατιωτικές εξελίξεις
Εν πολλοίς το ανατολικό μέτωπο έχει σταθεροποιηθεί μετά την ουκρανική αντεπίθεση, η οποία απέδωσε τα μέγιστα, μια και η πόλη-κλειδί του Ιζιούμ ανακαταλήφθηκε από τους Ουκρανούς. Στο νότιο μέτωπο και ειδικότερα στη Χερσώνα η κατάσταση είναι σταθερή, αφού οι επιθετικές ενέργειες του Κιέβου αναχαιτίστηκαν μετά τις έκτακτες ενισχύσεις που έστειλε η Μόσχα. Το ερώτημα πλέον είναι πού θα διεξαχθεί η επόμενη σημαντική μάχη και κατά πόσο μπορεί να συνεχιστεί η ουκρανική πίεση στα ανατολικά και τα νότια.
Το Κρεμλίνο μην μπορώντας να αντιδράσει στις ουκρανικές πρωτοβουλίες επιλέγει να ξεκινήσει νέο γύρο βομβαρδισμών εναντίον κρίσιμων υποδομών. Εγκαταστάσεις ηλεκτρισμού και ύδρευσης είναι ψηλά στη λίστα των Ρώσων, οι οποίοι με τέτοιου είδους επιδρομές θέλουν να αποδείξουν ότι έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν τρόμο στον πληθυσμό, δείχνοντας ότι οποιαδήποτε ουκρανική επίθεση θα έχει συνέπειες.
Από μεθαύριο θα αποτελούν ρωσικές περιοχές
Η εξίσωση θα γίνει ακόμη δυσκολότερη μετά την Τρίτη, οπότε και θα ολοκληρωθούν τα «δημοψηφίσματα». Διότι από το πέρας της διαδικασίας και ένθεν οι Ρώσοι θα αναγνωρίζουν τις περιοχές αυτές ως ρωσικό έδαφος, άρα και οι απαντήσεις που θα δίνουν ενδεχομένως να είναι δυναμικότερες. Εξάλλου έχουν απαιτήσει από τους Ουκρανούς να αποχωρήσουν από τις δύο κατειλημμένες περιφέρειες (Χερσώνα, Ζαπορίζια), αφού θα βρίσκονται σε «ξένο έδαφος». Επομένως αποτελεί μια πραγματική πιθανότητα το Κίεβο να θελήσει να ξαναεπιτεθεί εναντίον των Ρώσων, σε μια προσπάθεια συρρίκνωσης των ελεγχόμενων περιοχών.
Εν πάση περιπτώσει, ρωσικά ΜΜΕ όπως η «Πράβντα» μεταδίδουν δημοσιεύματα που αναφέρουν ότι η «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» θα τελειώσει την άνοιξη του 2023 με την παράδοση της Ουκρανίας. Η αλήθεια είναι ότι τέτοιου είδους «προφητικά» δημοσιεύματα έχουν ξανακυκλοφορήσει στο παρελθόν, με διαφορετικές ημερομηνίες κάθε φορά. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι η γραμμή αυτή συμπίπτει χρονικά με την επικείμενη ρωσική επίθεση, η οποία προπαγανδίζεται συνεχώς. Αυτή θεωρητικά θα εκδηλωθεί αφότου ολοκληρωθεί η μερική επιστράτευση, που απαιτεί τουλάχιστον δυο τρεις μήνες για να αποδώσει καρπούς. Η όλη διαδικασία σε πρώτη φάση στοχεύει στην «απελευθέρωση» των επαγγελματιών Ρώσων στρατιωτικών από τα καθήκοντά τους στα μετόπισθεν και την προώθησή τους στην πρώτη γραμμή, όπου πλέον οι πολεμικές ανάγκες είναι πολλαπλάσιες.
