Αν και είναι υπέρ της κοινωνικής ατζέντας της Ευρώπης, οι Δανοί και οι Σουηδοί κοινωνικοί εταίροι απειλούν την Ένωση με νομικές ενέργειες αν το προσχέδιο για τους κατώτατους μισθούς τεθεί σε εφαρμογή.
Μιλώντας σε σουηδική εφημερίδα, ο Τόρνμπιορν Γιόχανσον, επικεφαλής των διαπραγματεύσεων των συλλογικών συμβάσεων της Εθνικής Συνδικαλιστικής Οργάνωσης (LO), έκανε αίσθηση με τη δήλωσή του ότι τα σουηδικά σωματεία «θα πρέπει να ξανασκεφτούν αν η είσοδος στην ΕΕ ήταν μια καλή επιλογή». Ο λόγος ήταν το σχέδιο της Ευρωπαϊκής οδηγίας για τον κατώτατο μισθό.
Στη Σουηδία και την Δανία δεν τον επιθυμούν ούτε τα εργατικά σωματεία ούτε οι εργοδότες. Έχουν την υποστήριξη ολόκληρης της πολιτικής τάξης, η οποία ομοφώνως απορρίπτει την ιδέα ενός κατώτατου μισθού που θα ρυθμίζεται από το νόμο. Για μήνες οι κοινωνικοί εταίροι στις δύο αυτές χώρες κάνουν εκστρατεία στη λογιζόμενη ως απειλή στο σκανδιναβικό κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο. Και στις δύο χώρες δεν υπάρχει κατώτατο εισόδημα που να προβλέπεται από το νόμο. Το ύψος των μισθών ρυθμίζεται μέσα στο πλαίσιο συλλογικών συμβάσεων μεταξύ των σωματείων και των εργοδοτών, χωρίς την παρέμβαση πολιτικής εξουσίας. Στη Σουηδία και την Δανία το 90% και το 80% των θέσεων εργασίας αντίστοιχα καλύπτονται από αυτές τις συμβάσεις.
Ένας κατώτατος νόμος επιβεβλημένος από το νόμο θα είχε ως συνέπεια την παρέμβαση του κράτους στις συμβάσεις, για τις οποίες θα ήταν αναγκασμένο από τις Βρυξέλλες να επιθεωρεί. Αν και η ιδιαιτερότητα του σκανδιναβικού μοντέλου αναγνωρίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τίποτα δεν αποκλείει την ανάληψη δράσης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που μπορεί να επιβάλλει την απόφασή του. Η παρέμβαση του κράτους μπορεί επίσης να μειώσει τη συμμετοχή στο συνδικαλισμό, που είναι πάνω από 70% και στις δύο χώρες.
Αν δεν εισακουστούν, η Δανία και η Σουηδία δε θα διστάσουν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη, καθώς ισχυρίζονται ότι η επιβολή κατώτατου μισθού είναι ευθεία παραβίαση του Άρθρου 153, παράγραφος 5 της Συνθήκης της Λισαβόνας, στην οποία αναφέρεται ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να παρεμβαίνει στο επίπεδο αμοιβής εντός των κρατών μελών της.
