Οι 63 High, το γκρουπ της ανεξάρτητης σκηνής, σε μια εκρηκτική συναυλία που έγινε στις 4 Απριλίου και θα βρείτε στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση. Η συνέντευξη έγινε πριν από τη συναυλία.
Σήµερα η καρδιά της ska punk µουσικής χτυπάει στο κανάλι του Ιδρύµατος Ωνάση στο ΥouΤube µέσα από τη διαδικτυακή συναυλία των θρυλικών 63 High. Ο Χρήστος Λιαγκούρης, ο Αλέξης ∆ούµος, ο Πάρης Παπαδόπουλος, ο ∆ιονύσης Κωσταντινίδης, ο Ηλίας ∆έλλιος και ο ∆ηµήτρης Χαρατζίδης µοιράζονται τις σκέψεις τους για το παρόν και το µέλλον της µουσικής, της κοινωνίας και του «do it yourself».
Είστε πρωτοπόροι εδώ και πολλά χρόνια στο «do it yourself» καλλιτεχνικά. Πιστεύετε ότι ζούµε συνολικά σε µια DIY περίοδο;
Είµαστε ανεξάρτητοι αλλά όχι πρωτοπόροι. Τα αυτονόητα κάνουµε. Απλώς ακολουθούµε αυτό τον πιο ροµαντικό δρόµο, να βγάλεις τη µουσική σου ανεξάρτητα. Μεγαλώσαµε σε µια πόλη όπου οι περισσότεροι µουσικοί, τεχνικοί, ραδιοφωνικοί παραγωγοί, ιδιοκτήτες συναυλιακών χώρων και ηχολήπτες της γενιάς µου συχνάζαµε στα ίδια µέρη και αλληλοϋποστηριζόµασταν. Μιλάω για την ανεξάρτητη σκηνή. Ο ένας πήγαινε στα live του άλλου. ∆εν έχει σηµασία αν ήταν µικρά ή µεγάλα. Η ουσία είναι ότι η ζωή µας τριγυρνούσε γύρω από τη µουσική και τις συναυλίες. Πανελλαδικά επίσης υπήρχαν άτοµα που έφτιαξαν DIY στούντιο, µετέτρεψαν καταλήψεις σε συναυλιακούς χώρους, διοργάνωσαν υπαίθρια live στον δρόµο ή στα πανεπιστήµια, σε κάµπινγκ ή αποµονωµένα µέρη ή ακόµη και πάρτι µε µπάντες στα σπίτια τους. Γενικά υπήρχε κινητικότητα που τη ζήσαµε έντονα την περίοδο
2000-10. Συµµετείχαµε σε πολλά τέτοια DIY αντιρατσιστικά, φιλανθρωπικά, αθλητικά φεστιβάλ και άλλα περίεργα αντισυµβατικά αυτοχρηµατοδοτούµενα δρώµενα, µε βασικό γνώµονα τη µουσική. Λέγαµε πάντα «ναι» σε όλα αυτά. Ακόµη και τα µεγαλύτερα φεστιβάλ της ανεξάρτητης σκηνής την περίοδο 2010-19 ήταν προσπάθειες και πρωτοβουλίες µεµονωµένων DIY ατόµων.
Τι καλό βγήκε από αυτή την ιστορία;
Τα συγκροτήµατα της ανεξάρτητης σκηνής βρήκαν χώρο να εκφραστούν. Οσον αφορά το σήµερα, αρκετοί έχουν ένα προσωπικό στούντιο για να κάνουν τις µουσικές παραγωγές τους, να φτιάξουν βίντεο ή ένα κανάλι και να προωθούν τη δουλειά τους. Ο εξοπλισµός ηχογράφησης µειώθηκε, οι κάµερες έχουν µέγεθος κινητού και το να δηµιουργήσεις µια αυτοδιαχειριζόµενη εταιρεία φαίνεται εφικτό. Από τότε που ξεκινήσαµε φτιάξαµε τέσσερα home στούντιο και ηχογραφούσαµε πάντα µόνοι.
Ακούγεται λίγο µαζοχιστικό.
Μάλλον ροµαντικό. Ακόµη και τώρα αυτό κάνουµε. Απλώς το DIY τα παλιότερα χρόνια είχε πιο δύσκολο δρόµο και θυσίαζε ποιότητα. Πλέον ζούµε σε DIY εποχή µε περισσότερη ψηφιακή προβολή.
Επανακάµπτει η ελληνική ανεξάρτητη µουσική σκηνή;
Καιρός ήταν. Εχει πολλά αξιόλογα συγκροτήµατα στην Ελλάδα. Ολα έχουν κάτι να πουν. Ελπίζουµε να δούµε ακόµη περισσότερα στο µέλλον. Εξάλλου ύστερα από κάθε κοινωνική κρίση υπάρχει καλλιτεχνική άνθηση. Φανταζόµαστε ότι στην ερώτησή σου αναφέρονται ως «ανεξάρτητη σκηνή» τα γκρουπ που δεν βρίσκονται στις λίστες ενδιαφέροντος των ελληνικών δισκογραφικών εταιρειών. Το να ηχογραφείς µε δικά σου έξοδα, είτε στο στούντιο σου είτε αλλού, και να κυκλοφορείς δίσκους µόνος σου ή µε ελάχιστη βοήθεια φίλων µάλλον σε καθιστά ανεξάρτητο. ∆εκτό. Υπάρχουν επίσης συγκροτήµατα που οργανώνουν µόνα τους τις περιοδείες µέχρι και την τελευταία λεπτοµέρεια. Βγάζουν δίσκους µόνοι τους, τυπώνουν T-shirts – τo µόνο που δεν κάνουν είναι να αφισοκολλούν και να µοιράζουν flyers γιατί γίνεται µέσω διαδικτύου. Και αυτό DIY είναι πάντως.
Είστε µια µπάντα µε απόλυτα συναυλιακό χαρακτήρα και vibes. Μουσική, µουσικοί και διαδίκτυο… είναι κάτι που ήρθε για να µείνει;
Ναι, είµαστε συγκρότηµα που τρέφεται από τις συναυλίες. ∆εν ακουγόµαστε το ίδιο live και το ίδιο από ένα ηχείο στο σπίτι. Προσπαθούµε να αποτυπώσουµε και στα τραγούδια µας αυτή την ηλεκτρισµένη ατµόσφαιρα όταν τα ηχογραφούµε, αλλά δεν πετυχαίνει πάντα. Πώς να πιάσεις τα συναισθήµατα του live; Είναι αδύνατο. Είµαστε περίεργοι να δούµε την ψηφιακή συναυλία µας για τη Στέγη. Το διαδίκτυο βοήθησε πολύ τους καλλιτέχνες. Υπάρχει ποικιλία, µπορείς να βρεις ό,τι σου ταιριάζει και σου κινεί το ενδιαφέρον. Ανακαλύπτεις συνέχεια µαργαριτάρια που δεν θα µπορούσες να βρεις διαφορετικά. Μουσικές πλατφόρµες, λίστες παραγωγών, καινούργιοι καλλιτέχνες, κανάλια ανά είδος µουσικής. Χαµός. Η σχέση µουσικής, µουσικών και διαδικτύου θα κρατήσει για καιρό. Μετά τη µετάβαση από τον αναλογικό στον ψηφιακό ήχο η συγκέντρωση της µουσικής από πλατφόρµες στα κινητά και στους υπολογιστές ήταν αναπόφευκτη. ∆εν υπάρχει πρόβλεψη για το µετά. Βέβαια, η αναβίωση του βινυλίου τα τελευταία χρόνια είναι µια ευχάριστη έκπληξη.
Σε ποιο είδος µουσικής ανήκει η εποχή που ζούµε;
Hardcore melodic trance µήπως; Hardcore γιατί είναι δύσκολη, melodic γιατί υπάρχει ελπίδα, trance γιατί παίζει ψυχεδέλεια στους ανθρώπους.
Who supports art workers τελικά;
Μεγάλο το πρόβληµα, που διογκώθηκε κατά την πανδηµία. Παρακολουθούµε τις εξελίξεις, καθώς τόσο εµείς όσο και πολλοί φίλοι µουσικοί και τεχνικοί επηρεαστήκαµε µένοντας ξεκρέµαστοι. Ο καλλιτεχνικός κλάδος δέχτηκε µεγάλο πλήγµα. Πολλές κατηγορίες εργαζοµένων παρέµειναν φαντάσµατα για το κράτος και εξαιρέθηκαν από τη βοήθεια που πήραν άλλοι. Ευτυχώς το σωµατείο καλλιτεχνών κινητοποιήθηκε, το Μητρώο Καλλιτεχνών έχει εµπλουτιστεί και άλλαξαν κάποια πράγµατα. Κινήσεις όπως αυτή της Στέγης και άλλα παρόµοια projects δίνουν τη δυνατότητα να χρηµατοδοτηθούν παραγωγές, τα συγκροτήµατα να ανασάνουν οικονοµικά και οι τεχνικοί να απασχοληθούν. Ελπίζουµε σύντοµα να ανοίξουν τα δρώµενα και να επιστρέψουµε σε αυτά που κάναµε πριν.
INFO
Μπορείτε να δείτε τη συναυλία στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube
