Η απάντηση στον Dior, στο ΥΠΠΟΑ αλλά και στην προσέγγιση στα μνημεία έχει την αύρα του ντανταϊσμού από την καλλιτεχνική ομάδα Sinodi Papu.
Η φωτογράφιση του Dior στην Ακρόπολη µας λέει µε απλό τρόπο ό,τι συντελείται µπροστά µας εδώ και χρόνια: τα αρχαία µας είναι «ιερά». Ιερά µε την έννοια «µην αγγίζετε, θα το λερώσετε». Η Ακρόπολη είναι άσπιλη και άβατη και έτσι πρέπει να παραµείνει. Φυσικά, ο Dior δεν τη σπιλώνει µε µια φωτογράφιση, οι καλές κυβερνήσεις µας δεν βροµίζουν τον «ιερό βράχο» µε τη µικροπολιτική τους και η ελληνική παιδεία δεν είναι κίβδηλη για την υλιστική προσέγγιση των µνηµείων και της ιστορίας. Το πρόβληµα είµαστε εµείς. Εµείς που δεν θέλουµε ένα κουλ, χίπστερ, ταρατσάτο µπαρ µε θέα την Ακρόπολη, αλλά να αράξουµε ένα βράδυ µες στον Παρθενώνα και να έχουµε για θέα τις πολυκατοικίες.
Γκρεµίστε την Ακρόπολη για να δούµε τους ανθρώπους
Η οµάδα των Sinodi Papu µαζεύτηκε µια µέρα λοιπόν και σκοπός µας ήταν να συζητήσουµε γιατί άραγε είναι τόσο σηµαντική η Ακρόπολη. Τελικά όχι µόνο δεν βρήκαµε λόγους να τη λατρεύουµε, αλλά βρήκαµε λόγους να την γκρεµίσουµε κι άλλους τόσους τρόπους να το κάνουµε. Βάλαµε τα καρναβαλικά µας ρούχα και πήραµε συνεντεύξεις από κόσµο στου Φιλοπάππου, µπας κι εκεί βρούµε καµιά φαν της Ακρόπολης. Τζίφος.
Καταλήξαµε στο συµπέρασµα ότι έχουµε γαλουχηθεί έτσι ώστε να τη σεβόµαστε άκριτα. Το έχουµε αποδεχτεί απροβληµάτιστα, ενώ µάλλον δεν είναι τόσο σηµαντική όσο µας την παρουσιάζουν οι συντηρητικοί ή οι προοδευτικοί. ∆υστυχώς, ως Sinodi Papu δεν έχουµε καµία χρηµατοδότηση, οπότε δεν υπάρχει µπάτζετ για να γκρεµίσουµε την Ακρόπολη µε κάποια από τις θεαµατικές ιδέες µας. Μιας και απ’ όσο φαίνεται θα είµαστε µε αυτό τον βράχο για καιρό στην ίδια πόλη, αποφασίσαµε να «ρεφορµίσουµε» κι εµείς και να βρούµε µερικές αντιπροτάσεις οικειοποίησης των µνηµείων. Για παράδειγµα, πήγαµε και γυρίσαµε ένα βιντεοκλίπ στους ∆ελφούς κρυφά από τις αρχές. Αντίθετα, ο Dior ήρθε σε ένα αποστειρωµένο περιβάλλον, µε τις ευλογίες του κράτους και της αγοράς, για να βγάλει κάτι φωτογραφίες όπως είχε ξαναγίνει το 1951. Εδώ και 60 χρόνια δηλαδή δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν ούτε τον εαυτό τους και η µόδα κάνει κύκλους, όπως ακριβώς η ελεύθερη αγορά. ∆εν πειράζει.
Μουδιασµένες αισθήσεις, απελευθερωµένα σώµατα
Είµαστε εδώ για να κάνουµε το επόµενο βήµα. Βέβαια, δεν έχουµε κάποιο κεφάλαιο που θέλει να διαφηµιστεί ούτε κάποια θέση στον µεγάλο συνεργάτη του που λέγεται κράτος. Θέλουµε απλώς να κάνουµε µια επίδειξη που αναλογεί στις τάξεις µας. Χρειαζόµαστε σίγουρα µια κολεξιόν από τα ρούχα Αφροελλήνων και Ροµά, κουλτούρες που γεµίζουν την πόλη µας µε χρώµα κάθε µέρα όµως κυνηγήθηκαν από την αστυνοµία πολύ περισσότερο τον τελευταίο χρόνο. Ισως να κάνουµε πασαρέλα όλοι και όλες µε µπλουζάκια από µπάντες των φίλων µας, µπάντες που αγαπήσαµε πολύ αλλά δυστυχώς δεν ξεπέρασαν ποτέ τα 1.000 views και κάνουν την τέχνη τους απλώς για κάτι δεκάδες φαν µονάχα.
Μιας κι έχει ζέστη και οι αισθήσεις µας έχουν µουδιάσει από τον εγκλεισµό, ο υπόλοιπος κόσµος θα κάνει επίδειξη µόδας χωρίς ρούχα. Ετσι απλώς για να ξαναφέρουµε στο προσκήνιο τα σώµατά µας που τόσο καιρό µείνανε χωρίς άγγιγµα, τρώγανε φαστ φουντ, έπιναν αλκοόλ και βροµάγανε κλεισούρα. Με τη διαφορά ότι αυτό δεν θα είναι επίδειξη µόδας, µια κι αυτή αφοµοιώνεται και κάνει κύκλους, αλλά επίδειξη δύναµης.
INFO
Οι Sinodi Papu είναι µια καρναβαλική οµάδα που ασχολείται µε τη µετα-πανδηµική εποχή. Και την Ακρόπολη. Αποτελούνται από τον Πάνο Σκλαβενίτη, τη Μαρκέλλα Ξυλογιαννοπούλου, την Τάνια Βαρβέρη, τον Αλέξανδρο Τιτκώβ και την Αιµιλία Μήλου (όχι τη σκηνοθέτρια). Το εγχείρηµα πλαισιώνεται κατά καιρούς από έναν ευρύτερο κύκλο συνεργατών και φίλων. Μπορείτε να δείτε ζωντανά µια περφόρµανς τους στην έκθεση «Party project» την Παρασκευή 2 Ιουλίου στις 19.00, στη Χρυσοστόµου Σµύρνης 10 στο Χαλάνδρι