Καιρό είχα να διαβάσω τέτοιο ασύστολο ρεπορτάζ-σέρβις υπέρ του Αδώνιδος Γεωργιάδου όπως αυτό που υπέγραψε και ανήρτησε, πριν από λίγες ώρες, στο protagon.gr η εκ Θεσσαλονίκης συνάδελφος και για ένα φεγγάρι βουλευτίνα του Ποταμιού Χριστίνα Ταχιάου με τίτλο «Μαθαίνοντας ρητορική από τον Αδωνι».
Όλα ήταν καλά καμωμένα στα σεμινάρια ρητορικής που έδωσε το περασμένο σαββατοκύριακο ο ακροδεξιός αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στην αίθουσα «Μαρία Κάλλας 1» του art hotel «Les Lazaristes» της Θεσσαλονίκης. «Το κάνει με ένα αξιοζήλευτο κέφι, από την αρχή που μιλά για Δημοσθένη μέχρι να βγει η τελευταία selfie» γράφει η κυρία Ταχιάου.
Τα 100 ευρώ που πλήρωσαν οι παρευρισκόμενοι έπιασαν τόπο. «Εχει ενδιαφέρον», «θέλω να βελτιωθώ», «με ενδιαφέρει να γίνομαι καλύτερος», «ανάλογα σεμινάρια έχουν πολύ πιο υψηλό κόστος», «άκουσα γι αυτό και μου φάνηκε καλό» είπαν κάποιοι από αυτούς στην ρεπόρτερ. Η οποία βρήκε το «one Adonis show» (δική της έκφραση) του υψηλού γούστου της και διαβεβαιώνει ότι «γενικά η ατμόσφαιρα είχε γίνει πολύ ευχάριστη κι έπεφτε και γέλιο».
Οι με το αζημίωτο ακροατές υπέστησαν από τον ομιλητή ασκήσεις για τη διαφραγματική αναπνοή και μπόνους ανάγνωση του Επιταφίου του Περικλή, η σύζυγος Ευγενία Μανωλίδου ήταν «η ψυχή της εκδήλωσης», στο τέλος μοιράστηκαν βεβαιώσεις παρακολούθησης.
Προφανώς με τέτοια λαμπρά εφόδια ο εθνικιστής βουλευτής απηύθυνε πρόσφατα στον πρωθυπουργό στη Βουλή την βαθύτατα ρητορική και φιλοσοφημένη προτροπή «Κάτσε κάτω αγοράκι μου! Κάτσε κάτω ! Κάτσε κάτω!».
Ένεκα της αναλυσιακής του δεινότητος διατύπωσε το πολύπλοκο επιχείρημα «Επιτέλους ξεφτιλίστηκαν οι ιδέες της Αριστεράς!», προ ημερών, στην κοπή της πίτας «του» στην Αθήνα. Και επειδή τους πολιτικούς αντιπάλους πολεμά δια του ορθού λόγου και όχι δια της συκοφαντίας, είπε, στην ίδια εκδήλωση (ξενοδοχείο Τιτάνια 15/2) «Άκουσα τον Φλαμπουράρη στον ΣΚΑΪ. Δεν αποκλείεται να ήταν πιωμένος»
Να μην πιάσουμε τη θητεία του στο υπουργείο Υγείας, τους διορισμούς γαλάζιων παιδιών στο ΚΕΕΛΠΝΟ, τη Novartis και τα ταμεία της.
Για αυτά (τα λίγα ) ή για τα άλλα (τα περισσότερα) ήτοι τον βίο και την πολιτεία του Αδώνιδος πρώτα ως λάβρου «αντιμνημονιακού», μετά ως κωλοτούμπα μνημονιακού και, κυρίως, ως καθημερινού εκτοξευτή λάσπης, ούτε κιχ.
Το γλείψιμο βολεύει, το ισορροπημένο ρεπορτάζ θέλει κόπο. Το ’πε κι ο γερο-Δημοθένης. Πάντ’ εστίν εξευρείν, αν μη τον πόνον φεύγη τις.
