Αποσπάσματα από τα βιβλία ανθρώπων του κινηματογραφικού ή του μουσικού θεάματος που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πεδίο και Ελληνικά Γράμματα.
Μάθιου ΜακΚόναχι
Greenlights – Αναψε πράσινο, φύγαμε
Εκδόσεις Πεδίο
Οι γονείς μου δεν ήλπιζαν απλώς πως θα τηρήσουμε τους κανόνες, το απαιτούσαν. Μια ματαιωμένη προσδοκία πονάει περισσότερο από μια ματαιωμένη ελπίδα, ενώ μια εκπληρωμένη ελπίδα μας κάνει πιο ευτυχισμένους από μια εκπληρωμένη προσδοκία. Η ελπίδα αποδίδει περισσότερο ως προς την ευτυχία και χρεώνεται λιγότερο ως προς την άρνηση, απλώς δεν είναι τόσο μετρήσιμη. Οι γονείς μου τη μετρούσαν.
[…] Προέρχομαι από οικογένεια με αυστηρή πειθαρχία, όπου το καλύτερο είναι να ακολουθείς τους κανόνες ώσπου να γίνεις αρκετά άντρας για να τους σπάσεις. Μια οικογένεια όπου έκανες ό,τι έλεγαν η μαμά και ο μπαμπάς και αν δεν το έκανες, δεν σε τιμωρούσαν, αλλά έτρωγες απλώς μία με τη ζώνη ή κανένα χαστούκι. Προέρχομαι από οικογένεια που θα σε πήγαινε στο αγαπημένο σου στέκι για τσίζμπεργκερ και μιλκσέικ για να γιορτάσετε όλοι μαζί το μάθημα που πήρες μετά τη σωματική σου τιμωρία. Ισως σε τιμωρούσαν επειδή παραβίασες τους κανόνες, αλλά σίγουρα θα σε τιμωρούσαν επειδή σε τσακώσανε. […]
Είναι μια φιλοσοφία που με έκανε παίκτη – και με τις δύο έννοιες της λέξης. Δουλεύω σκληρά και μου αρέσει η κομπίνα. Είναι μια φιλοσοφία που γέννησε και μερικές υπέροχες ιστορίες.
Τίνα Τέρνερ
Η ευτυχία είσαι εσύ
Εκδόσεις Πεδίο
Ακόμη κι όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι ένιωθα μια αόρατη παγκόσμια δύναμη να λειτουργεί καθώς διάβαινα τα χωράφια κάθε μέρα. Η επαφή με τη φύση με δίδαξε να εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου, η οποία έμοιαζε πάντα να γνωρίζει τον δρόμο της επιστροφής όταν χανόμουν, να ξέρει ποιο είναι το πιο γερό κλαδί για να κρεμάσω την κούνια μου ή σε ποιο σημείο του ποταμού ήταν κρυμμένος ένας επικίνδυνος βράχος.
Εμαθα να ακούω την καρδιά μου, η οποία με δίδαξε ότι εσείς κι εγώ είμαστε συνδεδεμένοι μεταξύ μας αλλά και με καθετί άλλο σε αυτό τον πλανήτη. Συνδεόμαστε μεταξύ μας μέσα από τη μυστηριώδη φύση της ίδιας της ζωής, τη θεμελιώδη δημιουργική ενέργεια του σύμπαντος. Στον πολύπλοκο αυτόν κόσμο μας όπου οι αντιφάσεις αφθονούν στα πιο απίθανα μέρη κρύβεται ομορφιά που σου κόβει την ανάσα. Τα πιο φωτεινά ουράνια τόξα εμφανίζονται μετά τα πιο βαριά σύννεφα καταιγίδας. Υπέροχες πεταλούδες αναδύονται από τα πιο αδιάφορα και άχρωμα κουκούλια. Και τα πιο όμορφα άνθη λωτού ξεφυτρώνουν μέσα από την πιο πηχτή λάσπη. Γιατί φαντάζεστε ότι λειτουργεί έτσι η ζωή; Ισως αυτά τα ουράνια τόξα, οι πεταλούδες και τα άνθη λωτού υπάρχουν για να μας θυμίζουν ότι ο κόσμος μας είναι ένα μυστικιστικό έργο τέχνης – ένας παγκόσμιος καμβάς πάνω στον οποίο όλοι ζωγραφίζουμε τις ιστορίες μας, ημέρα την ημέρα, με τις πινελιές των σκέψεων, των λόγων και των πράξεών μας.
Σάρον Στόουν
Μια δεύτερη ευκαιρία
Εκδόσεις Πεδίο
Ξαφνικά, ένα ωραίο απόγευμα όλα τα ερωτήματά μου απαντήθηκαν. Χωρίς δίχτυ προστασίας, φίλτρα και προφάσεις. Η αλήθεια ήταν ξεκάθαρη: κανείς δεν με αγαπούσε, κανείς δεν με ήθελε, ήμουν πολύ λίγη. Είχα αποτύχει να εκπληρώσω την απλή και έντιμη επιθυμία μου να είμαι κάτι περισσότερο από αυτό που είχα υπάρξει, κάτι που πίστευα ότι θα ήταν πιο αληθινό. Είχα κάνει ό,τι μπορούσα να σκεφτώ και τίποτε δεν ήταν σωστό, καμία κίνηση δεν ήταν η σωστή. Τότε πίστευα πως αν συνέχιζα να κάνω αυτό που θεωρούσα σωστό και πνευματικά ανυψωτικό, αυτό που λαχταρούσα θα εμφανιζόταν μπροστά μου. Δεν εμφανίστηκε. Εκανα απλώς κακές επιλογές. Επιπόλαιες. Επιλογές που με φτώχαιναν πνευματικά. Αφησα τον πυρήνα του εαυτού μου να χαθεί προσπαθώντας να γίνω «περισσότερη». Νόμιζα ότι ποτέ δεν ήμουν αρκετή. Δεν μπορούσα με τίποτε να απαλλαγώ από αυτή την αίσθηση.
Ιθαν Χοκ
Μια λαμπερή αχτίδα
στο σκοτάδι
Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
Εκείνο το πρωί ήταν διαφορετικό επειδή υπήρχε τόσο πολύς κόσμος. Τριάντα εννέα ηθοποιοί και άλλοι είκοσι πέντε σκηνογράφοι, βοηθοί και παραγωγοί. Ο σταρ της παράστασης βρισκόταν ήδη εκεί όταν μπήκα. Κάπως έτσι καταλαβαίνεις πως έχεις αργήσει: όταν ένας σταρ του σινεμά σαν τον Βέρτζιλ Σμιθ έχει φτάσει πριν από εσένα. […] Ηταν πιθανότατα ο μόνος μεγάλος Αμερικανός αστέρας του κινηματογράφου που παράλληλα ήταν και παγκοσμίως καταξιωμένος θεατρικός ηθοποιός. […]
«Αλήθεια είναι;» με ρώτησε με τα μεγάλα, υγρά και οσκαρικά του μάτια. «Ποιο;» τον ρώτησα. «Αυτό που διάβασα στις εφημερίδες». «Εξαρτάται τι διάβασες». «Ξέρεις». Κόμπιασε και χαμογέλασε. Τον είχα δει να παίρνει την ίδια έκφραση σε εκατοντάδες ταινίες. «Διάβασα πως κεράτωσες τη γυναίκα σου και τώρα εκείνη θέλει διαζύγιο». «Ναι, αυτό είναι πάνω κάτω το ζουμί της ιστορίας» είπα και τον άφησα σύξυλο. Δεν είχα όρεξη να κάνω μια τέτοια συζήτηση. […] Υπήρχαν πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου για τα οποία θα ήταν λογικό να είμαι νευρικός και αυτό ήταν το λιγότερο σημαντικό απ’ όλα.