Η άνοδος των τιμών των καυσίμων, ιδίως του φυσικού αερίου από το οποίο η Ευρώπη έχει εξαρτήσει την «πράσινη» μετάβασή της, και ακολούθως της χονδρικής τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας έχουν αρχίσει από τον Ιούνιο. Και ενώ μήνα τον μήνα η άνοδος κλιμακωνόταν, έως τις αρχές Σεπτεμβρίου η ελληνική κυβέρνηση –ακολουθώντας και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς στην εθελοτυφλία τους– προσποιείτο ή ότι δεν υπάρχει πρόβλημα ή ότι είναι ήσσονος σημασίας ή ότι αυτό θα λυθεί σύντομα με μαγικό τρόπο.
Τέσσερις εβδομάδες αργότερα η βύθιση της Ευρώπης και των κρατών-μελών της σε μια πρωτοφανή για τα δεδομένα των τελευταίων 40 χρόνων ενεργειακή κρίση γίνεται πρώτο θέμα στα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, βρίσκεται στο επίκεντρο της ατζέντας των ευρωπαϊκών θεσμών και οδηγεί σε κραυγές διαμαρτυρίας εκ μέρους σύσσωμου του ευρωπαϊκού επιχειρείν, που αμφισβητεί πλέον ανοικτά την «ιερή αγελάδα» της ευρωπαϊκής ενεργειακής πολιτικής καθώς απειλεί να βυθίσει μια ολόκληρη ήπειρο στην ύφεση προτού ακόμη ανακάμψει από την πανδημία.
Βεβαίως το πρόβλημα των αυξήσεων στις τιμές ενέργειας δεν είναι αμιγώς ευρωπαϊκό. Την Πέμπτη ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας ανέφερε στη μηνιαία έκθεσή του ότι η αύξηση-ρεκόρ των τιμών ενέργειας οδηγεί διεθνώς σε πληθωριστικές πιέσεις και μπορεί να επιβραδύνει την παγκόσμια ανάκαμψη. Η διαφορά του υπόλοιπου κόσμου από την Ευρώπη είναι ότι η Ευρώπη από μόνη της, ως συνέπεια μιας αυστηρής προσήλωσης στο ιδεολόγημα της αυτορρύθμισης των αγορών και στον στόχο για «καθαρή ενέργεια» έως το 2050, αποδέχτηκε για πολύ καιρό ότι οι υψηλές τιμές της ενέργειας είναι απαραίτητες για την πράσινη μετάβαση και ότι δεν πειράζει αν επιβαρύνουν τα νοικοκυριά και τις βιομηχανίες της, επιδεινώνοντας με τις λάθος πολιτικές της μια μείζονα ενεργειακή κρίση.
Τι λένε οι εκπρόσωποι του ελληνικού επιχειρείν
Κι ενώ ο ένας μετά τον άλλο οι σημαντικότεροι εκπρόσωποι του ελληνικού επιχειρείν, π.χ. ο Θεόδωρος Φέσσας της Quest και του ΣΕΒ και ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος της Chipita, βγαίνουν και κρούουν το καμπανάκι για τους κινδύνους ύφεσης που εγκυμονεί η παρούσα ενεργειακή κρίση για την ελληνική οικονομία, ο δε Ευάγγελος Μυτιληναίος κατονομάζει πλέον ανοικτά ως υπεύθυνη για τις σημερινές, πρωτοφανώς υψηλές τιμές φυσικού αερίου την Ευρωπαϊκή Ενωση που έλαβε βιαστικές και πρόχειρες αποφάσεις για ταχεία μετάβαση στην πράσινη ενέργεια, την οποία όμως δεν συνόδευσε με τις απαραίτητες επενδύσεις σε υποδομές για το μεταβατικό καύσιμο, δηλαδή το φυσικό αέριο, η ελληνική κυβέρνηση παραμένει προσηλωμένη με θρησκευτική ευλάβεια στην επιτάχυνση της απολιγνιτοποίησης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης χαίρεται που η Κομισιόν πρότεινε ευκολίες πληρωμής και δόσεις για τα νοικοκυριά που δεν θα έχουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος-φωτιά λόγω των ευρωπαϊκών ενεργειακών αστοχιών που όμως ο ίδιος θεωρεί θέσφατο!
Η ευρωπαϊκή (και η ελληνική) ενεργειακή κρίση έχει μπροστά της πολλά επεισόδια, την εξέλιξη των οποίων θα παρακολουθήσουμε μέσα στους επόμενους μήνες. Επί του παρόντος όμως ας κρατήσουμε ότι αφενός η καλπάζουσα κλιμάκωση της κρίσης και αφετέρου η αμήχανη στάση των Βρυξελλών και η ορατή αδυναμία τους να δώσουν λύση αρχίζουν να τρομάζουν τόσο πολύ που για πρώτη φορά υψώνονται συνδυασμένες φωνές από όλο τον ευρωπαϊκό ενεργειακό κλάδο, τα πανεπιστήμια και τις βιομηχανίες, που βάζουν στο στόχαστρο την ευρωπαϊκή πολιτική για την ενέργεια και ζητούν επειγόντως διορθωτικές κινήσεις, έστω και με το κόστος αν χρειαστεί να πάει λίγο πίσω χρονικά το όραμα της κλιματικά ουδέτερης Ευρώπης – το οποίο άλλωστε είναι αμφίβολο αν θα έχει σημαντικά θετικά αποτελέσματα όσον αφορά το κλίμα από τη στιγμή που η Ευρώπη εκπέμπει μόλις το 8% των παγκόσμιων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα.
