Οσο σφίγγει ο κλοιός των αποκαλύψεων για τις υποκλοπές τόσο ιδρώνουν στο Μέγαρο Μαξίμου και στα πέριξ ο Κυριάκος Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του, και αυτοί που φαίνονται και οι άλλοι που κρύβονται στο ημίφως. Γιατί όλοι τους μέχρι πρότινος θεωρούσαν ότι όλα όσα καταγγέλλονταν με αφορμή τις πρώτες παρακολουθήσεις, και ιδίως του Ανδρουλάκη, που ήρθαν στο φως ήταν απλώς μια μπόρα που θα περνούσε.
Μετά, όταν κατάλαβαν ότι θα πιουν το πικρό ποτήρι των αποκαλύψεων μέχρι τον πάτο, συσπειρώθηκαν γύρω από την πρωθυπουργική φράση «Ουδέποτε ισχυρίστηκα πως δεν υπάρχει παρακολούθηση και κέντρο που χειρίζεται το κακόβουλο λογισμικό Predator».
Επειδή βέβαια ο πνιγμένος πιάνεται από τα μαλλιά του, αυτό το… σωσίβιο δεν κράτησε ούτε δύο ώρες. Γιατί όλοι αντιληφθήκαμε ότι η ομολογία του έχει και μια προφανή ουρά: ότι δεν μπορεί έχοντας τον άμεσο έλεγχο της ΕΥΠ να πληροφορείται ότι υπάρχει κέντρο παράνομων παρακολουθήσεων και να κάνει την πάπια, δηλαδή να αφήνει τη χώρα ξέφραγο αμπέλι στους κοριούς του καθενός. Οπου «καθένας» μπορεί να είναι και όποια ξένη υπηρεσία παρακολουθεί «στόχους» στο ελληνικό έδαφος.
Δυστυχώς λοιπόν για τον απερχόμενο πρωθυπουργό, οι τοποθετήσεις του είναι ήδη ακυρωμένες από τη στιγμή που εμπόδισε κάθε ουσιαστική έρευνα για την υπόθεση Ανδρουλάκη. Γιατί από τότε έχει αποδειχτεί ότι οι παρακολουθήσεις του «ιδιωτικού» κέντρου που χρησιμοποιούσε το Predator και οι επισυνδέσεις της ΕΥΠ αλληλεπικαλύπτονται. Οπότε η αδράνεια του συστήματος Μητσοτάκη για έρευνα του παρακρατικού «κέντρου» δεν μπορεί να οφείλεται παρά σε έναν και μόνο παράγοντα: ότι το προστατεύει για να παραμείνει υπό προστασία και ο ίδιος.
Γι’ αυτό κάπου εδώ μπαίνει και ο Βορίδης (υπουργός Εσωτερικών, για να μην ξεχνιόμαστε) που μας ενημερώνει ως νομικός αλλά και ως πολιτικός και υπουργός του Μητσοτάκη ότι «η κατοχή του (σ.σ.: παράνομου) λογισμικού δεν είναι παράνομη πράξη», προσπαθώντας να καλύψει εκ των προτέρων αυτό που φοβούνται ότι θα εξακριβωθεί το προσεχές διάστημα: ότι στελέχη του συστήματος Μητσοτάκη συνδέονται άμεσα με το παράνομο λογισμικό.
Οταν όμως μια ολόκληρη κυβέρνηση προσπαθεί να κρυφτεί πότε πίσω από τις νομικές ακροβασίες του Βορίδη και πότε πίσω από τις τηλεοπτικές τσιρίδες του Αδωνη, το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι ότι ο πολιτικός χρόνος της τελειώνει.
Αυτό δείχνουν τα ρήγματα στο συστημικό μπλοκ που πολλαπλασιάζονται και διευρύνονται, η σιωπή των περισσότερων στελεχών του κυβερνώντος κόμματος και η λαϊκή αντιπολίτευση που αντιδρά πιο έντονα και πιο έγκαιρα από την πολιτική της εκπροσώπηση.
Γιατί μπορεί για τον Αλέξη Παπαχελά ο Μητσοτάκης να είναι «ο πιο εξαγώγιμος πρωθυπουργός των τελευταίων χρόνων» αλλά για τα λαϊκά στρώματα είναι πλέον ένας πρωθυπουργός σε αποδρομή. Κι αυτό το γνωρίζει και ο ίδιος.