«Γιατί η Ρωσία είναι έτοιμη να ανεχτεί την προσπάθεια της Τουρκίας να εξαπολύσει ένα μικρό, νικηφόρο πόλεμο στη Συρία» τιτλοφορούνταν κεντρικό κείμενο άποψης στο ρωσικό RT, αποκαλύπτοντας τις διαθέσεις της Μόσχας όσον αφορά την επικείμενη εισβολή του τουρκικού στρατού στη βορειοανατολική Συρία. Οι Αμερικανοί από τη μεριά τους δημοσίως απορρίπτουν τα σχέδια της Αγκυρας, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αντιδράσουν ουσιωδώς. Παράλληλα, ο φυλακισμένος αριστερός ηγέτης του HDP Σελαχατίν Ντεμιρτάς ζήτησε από την τουρκική ηγεσία να διαπραγματευτεί με τον ίδιο τον Αμπντουλάχ Οτσαλάν ώστε να εξευρεθεί λύση προτού ξεκινήσει η αιματοχυσία.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν πάντως φαίνεται αποφασισμένος αυτήν τη φορά για το επόμενο βήμα, νιώθοντας πως έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου για μια ένοπλη αναμέτρηση με τις κουρδικές δομές της ανατολικής Συρίας. Αφενός ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει δημιουργήσει γεωπολιτικές «ευκαιρίες», αφετέρου η δημοσκοπική καθίζηση του AKP απαιτεί νίκες στο εξωτερικό για να ανέβει ξανά η δημοφιλία του. Συνακόλουθα, οι Κούρδοι που δεν έχουν τις δυνάμεις να αντιμετωπίσουν μια επίθεση του τουρκικού στρατού αναζητούν συμμάχους στο εξωτερικό. Η αμοιβαία κατανόηση των Κούρδων με τη Συρία του Μπασάρ αλ Ασαντ φαίνεται πως έχει όρια, μια και η Δαμασκός δεν πρόκειται να τραβήξει το σχοινί εναντίον του Ερντογάν, ειδικά από τη στιγμή που δεν υφίσταται ρωσική στήριξη.
Σε κάθε περίπτωση, εφόσον που ευοδωθεί η τουρκική απειλή, τότε ο αγώνας κατά του ISIS θα αποκλιμακωθεί και οι φονταμενταλιστές εκ των πραγμάτων θα έχουν την ευκαιρία να ανασυνταχτούν, παρότι ο Τούρκος υπουργός Αμυνας μετέφερε τα αντίθετα στον Αμερικανό ομόλογό του Λόιντ Οστιν. Εξάλλου, οι σχέσεις Τουρκίας και ISIS είναι γνωστές και τεκμηριωμένες εδώ και χρόνια. Την ίδια στιγμή οι μεγάλες κουρδικές πόλεις όπως το Κομπάνι –που βρίσκονται στα σύνορα με τη Τουρκία– έχουν βρεθεί ήδη στο στόχαστρο των τουρκικών επιθέσεων, ενώ εφόσον όντως εκδηλωθεί η τουρκική εισβολή, τότε οι άμαχοι θα βρεθούν ξανά υπό τον φόβο του πολέμου. Οι ίδιοι είχαν ξαναβρεθεί στη πρώτη γραμμή το 2013 εναντίον του ISIS, όταν οι τζιχαντιστές επιχειρούσαν να πραγματοποιήσουν το οργανωμένο σχέδιο γενοκτονίας ολόκληρου του κουρδικού πληθυσμού, όπως ακριβώς συνέβη και με τους Γεζίντι στο βορειοδυτικό Ιράκ. Τότε η διεθνής κοινότητα εξόπλισε και υποστήριξε τους Κούρδους μαχητές, οι οποίοι όχι μόνο αμύνθηκαν επιτυχώς, αλλά και αντεπιτέθηκαν διαλύοντας το ισλαμικό κράτος εις τα εξ ων συνετέθη.
Η μεγαλειώδης αυτή νίκη είχε και μια παράπλευρη απώλεια: την ανακωχή ανάμεσα σε Τουρκία και PKK. Η συμφωνία ειρήνευσης είχε υπογραφεί το 2013 με διαμεσολάβηση του ίδιου του Οτσαλάν και προέβλεπε την κατάθεση των όπλων από τη μεριά του Κούρδων ανταρτών, ενώ η τουρκική κυβέρνηση θα έπαιρνε τα απαραίτητα μέτρα για τη διασφάλιση της «πολιτισμικής αυτονομίας» του εν λόγω πληθυσμού.
Πλέον, αναμένεται με ενδιαφέρον εάν όντως θα κάνει πράξει τις απειλές του ο Ερντογάν, εμπλέκοντας στην εκστρατεία και τους τζιχαντιστές πρώην μέλη της Αλ Κάιντα που έχουν γίνει μόνιμοι κάτοικοι του Ιντλίμπ. Το Ιντλίμπ είναι περιοχή στη βορειοδυτική Συρία, η οποία είναι ο τελευταίος θύλακας της «συριακής αντιπολίτευσης» και του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA), οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τη συριακή αντιπολίτευση που εμφανιζόταν την πρώτη περίοδο του συριακού εμφυλίου.