Αιώνες πίσω, σαν σήμερα, η «ισχυρά αλλά λαομίσητος» εξουσία έβλεπε με δέος την πτώση της Βαστίλης ενώ αντίθετα οι λαοί κρατούσαν για πάντα την ανάμνηση αυτού του γεγονότος, ως ιστορική πηγή έμπνευσης κι αυτοπεποίθησης.
Σήμερα λοιπόν δεν γιορτάζουν μόνο οι Γάλλοι που δικαίως είναι υπερήφανοι αλλά όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι όπου γης. Εύχομαι κι όσοι κάθονται στα υπουργικά έδρανα να μπορούν να νοιώσουν εορταστικά, αυτό-τοποθετούμενοι εκτός κι όχι εντός της Βαστίλης. Αν και μετά την τοποθέτηση του κ. Συρίγου πολύ αμφιβάλω αν όλοι το επιθυμούν.
Σήμερα πάντως αν κάτι έπεσε εδώ είναι το δημόσιο Πανεπιστήμιο δεδομένου ότι η «Παρισινή ημέρα» της κας Κεραμέως, έχει ως μοναδικό στόχο την καταστροφή του.
Θα σταθώ σε τρεις σύντομες παρατηρήσεις:
ΠΡΩΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Γιατί άραγε το κάνει αυτό; Είναι αντικοινωνική ή μισεί τους νέους; Ειλικρινά, δεν το νομίζω. Δεν είναι θέμα χαρακτήρα ούτε κάν θέμα κακών προθέσεων. Είναι κάτι πολύ χειρότερο. Είναι μια στρατηγική επιλογή που έχει γίνει προ πολλού από την κυβέρνηση Μητσοτάκη συνολικά κι υλοποιείται με ψυχρό αίμα από έναν άνθρωπο που πιθανώς και να πιστεύει αληθινά ότι δίνει την μάχη των ιδεών της.
Επιδιώκει με «φλογισμένο» συχνά τρόπο ν’ ανοίξει την λεωφόρο των νεοφιλελεύθερων ονείρων της, την λεωφόρο των αγορών. Εντοπίζει διάφορα υπαρκτά στοιχεία που όντως μαστίζουν τα ελληνικά ΑΕΙ: καθυστέρησης, φτώχειας, μειωμένης ανταγωνιστικότητας, μορφωτικών περιορισμών, ευνοιοκρατίας κλπ.
Λες και δεν είναι αυτή ήδη τρία χρόνια η υπουργός που τα επιδείνωσε όλα αυτά ή για να το δούμε ευρύτερα λες κι η παράταξη της είναι η «πρώτη φορά δεξιά!». Ζητάει να της πιστωθεί καλή πίστη και προαίρεση προβάλλοντας το δικό της νεανικό πρόσωπο, σε μια γηραλέα πολιτική με πολλούς σκελετούς στην ντουλάπα της. Απέναντι δε στην εσωτερική ζωή ενός θεσμού που εχθρεύεται, απαντά με μια και μόνη λέξη: χειραγώγηση.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Αλλά κι αν ακόμη δεχθεί κανείς ότι φλέγεται από τέτοιο μεταρρυθμιστικό πυρετό που αφελώς αγνοεί όλο το ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο και ότι δεν επιδιώκει να εκφράσει το ένοχο κατεστημένο ή την γηραλέα της παράταξη αλλά μόνο την σθεναρή νεότητα του προσωπικού της βολονταρισμού, τι προκύπτει;
Η «παρισινή» μέθοδος της κας Κεραμέως έγκειται στην μέθοδο του οδοστρωτήρα και του αυταρχικού εκσυγχρονισμού. Η ταξική μεροληψία του δικού της οδοστρωτήρα εκφράζεται με μια λέξη: δίδακτρα!
Η ίδια πιστώνεται από τα ΜΜΕ «της δοξολογίας της κυβέρνησης» την γοητεία μιας νέας Θάτσερ χωρίς όμως ποτέ την κριτική αποτίμηση των διαφόρων «αποφασιστικών» πρωτοβουλιών της. Θέλετε ένα παράδειγμα; Επιμόνως τον Γενάρη αρνήθηκε να αναβάλλει για μια βδομάδα το άνοιγμα των σχολείων, έτσι ώστε να μην συμπέσει με την αιχμή της Όμικρον. Όμως, μετά το άνοιγμα των σχολείων ακολούθησε η τεράστια διασπορά που προκλήθηκε σε τέτοιο μάλιστα σημείο που οι ειδικοί να διατυπώνουν την ελπίδα ότι ο χιονιάς που λίγο μετά έκλεισε τα σχολεία θα δρούσε ως κάποιο ισοδύναμο της αναβολής που δεν δόθηκε. Μπορείτε να θυμηθείτε πως, που και πότε η αποφασιστικότητα της κας υπουργού πέρασε από την βάσανο της κριτικής, όταν πια το αποτέλεσμα αποδείχθηκε ολέθριο, όπως πολλοί προέβλεπαν;
Θάτσερ λοιπόν εκ του ασφαλούς η κ. Υπουργός…
Όποιος χρειάζεται κι άλλο παράδειγμα μάλλον δεν θα έχει ακούσει ποτέ την λέξη ιδιωτικά κολλέγια. Η ελάχιστη βάση εισαγωγής, η οποία είναι το αναγκαίο παρακολούθημα του συζητούμενου νομοσχεδίου, αποτελεί την οικονομική ερμηνεία των αδιανόητων νομοθετικών επιλογών. Η αδικαιολόγητη παρεμπόδιση των μαθητών να γίνουν φοιτητές με την αυθαιρεσία της ελάχιστης βάσης εισαγωγής δεν ωφελεί το πανεπιστήμιο, αφήνοντας το με άδεια έδρανα, αλλά ικανοποιεί τους επιχειρηματίες της επαγγελματικής κατάρτισης και τους ιδιοκτήτες των φρανσάιζ κολλεγίων που θα εισπράττουν δίδακτρα για τρία και τέσσερα χρόνια από την φτωχή ελληνική οικογένεια, στερώντας της αυτό που ο Γεώργιος Παπανδρέου θεσμοθέτησε κατά την δεκαετία του ’60. Πέρυσι (το2021) έμειναν εκτός ΑΕΙ 35.148 από μια δεξαμενή 92.090 υποψηφίων και φέτος αναμένεται ότι θα μείνουν εκτός άλλοι 20.000 υποψήφιοι. Την ίδια στιγμή που καμία ελάχιστη βάση εισαγωγής δεν προβλέπεται για τα ιδιωτικά κολλέγια, παρά μόνο η καταβολή διδάκτρων. Και για να το κάνουμε ακόμη καλύτερο προχώρησε και στην εξίσωση των πτυχίων!!!
ΤΡΙΤΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Ο αυταρχικός εκσυγχρονισμός για να δικαιολογήσει την ταξική μεροληψία του, την σκληρότητα του και την παραβίαση δικαιωμάτων αρκείται να επαναλαμβάνει την παθογένεια του υπάρχοντος και ως ριζοσπάστης να μας θυμίζει, λίγο πολύ, την επαναστατική ρήση πως «ό,τι υπάρχει αξίζει να καταστραφεί». Παραβιάζει όμως ανοικτές θύρες όποιος εγκαλεί τα θύματα της καθυστέρησης αυτής ενόσω πολιτικά και ταξικά ο ίδιος έχει διαχρονικά την ευθύνη της.
Το κάνει δε υποκριτικά, υπονοώντας ότι όποιος δεν υπερασπίζεται τις δικές της αλλαγές υπερασπίζεται τάχα το υπάρχον. Αυτή η αγιοποίηση του κάθε εκσυγχρονισμού και μάλιστα με την κάθε μέθοδο και πάσει θυσία δεν είναι καθόλου αθώα.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ότι η κ Νίκη Κεραμέως είναι πολύ τυχερή γιατί μια πλειάδα γεγονότων έστρεψαν ευλόγως τα φώτα αλλού αυτό το διήμερο.
Κατ’ αρχάς χθες η ατυχής προσωπική επίθεση την κατέστησε συμπαθή σε μια τόσο αντιπαθή στιγμή της πολιτικής της. Αλλά και σήμερα φρόντισε ο ανεκδιήγητος κ. Συρίγος να εισπράξει επαξίως την μερίδα του λέοντος από την αντιπολιτευτική κριτική.
Δεύτερον, είναι πολύ τυχερή η κα Υπουργός γιατί τα πανεπιστημιακά ζητήματα επισκιάζονται από το «Λιγνάδειον άγος» όπου η συντεταγμένη Ελληνική Πολιτεία απήγγειλε στους γονείς ανηλίκων ούτε λίγο ούτε πολύ τους στίχους του Σιδηρόπουλου: «Έχε το νου σου στο παιδί, κλείσε την πόρτα με κλειδί, ψέματα λένε …»
Τρίτον και το κυριότερο, το χρυσό μετάλλιο της απρέπειας και της ασχημοσύνης, το πήρε αδιαμφισβήτητα ο κ. Πρωθυπουργός όταν ανέμιξε την αξιωματική αντιπολίτευση με την εμπρηστική επίθεση στην Real News. Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είναι βεβαίως υιός του αειμνήστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και αρχηγός της παράταξης που έδειχνε ως αρχηγό της 17ης Νοέμβρη τον Ανδρέα Παπανδρέου. Εξέστω Κλαζομενίοις ασχημονείν!
Καλείται όμως ο κάθε πολίτης να αναρωτηθεί επί του γεγονότος ότι η απρέπεια και η ακοσμία αυτή του πρωθυπουργού ακολουθεί με διαφορά μιας μόλις εβδομάδας την υποτιθέμενη επίδειξη εθνικής υπευθυνότητας στο θέμα των πρόωρων εκλογών, λόγω της κρισιμότητας των στιγμών! Τόσο λοιπόν κράτησε η εθνική ομοψυχία. Μόλις μια εβδομάδα!