Ο Βασίλης Τσιτσάνης ήρθε στη ζωή στις 18 Ιανουαρίου 1915 και έφυγε ανήμερα των γενεθλίων του, το 1984, σε ηλικία 69 ετών.
Τι να πεις για μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ελληνικής λαϊκής μουσικής του 20ου αιώνα.
Ο «Βλάχος» όπως ήταν το παρατσούκλι του, επειδή ήταν ο μόνος στεριανός ρεμπέτης, γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας.
Τα πρώτα του ακούσματα ήταν τα κλέφτικα τραγούδια που έπαιζε με το μαντολίνο ο πατέρας του. Τσαρουχάς στο επάγγελμα του άρεσε να παίζει σε πανηγύρια και μαζί του έπαιρνε και τα τέσσερα παιδιά του, ανάμεσα τους και ο Βασίλης.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του ένας ντόπιος οργανοποιός, φίλος της οικογένειας, μετέτρεψε το μαντολίνο σε μπουζουκάκι και του το έκανε δώρο. Ο Βασίλης Τσιτσάνης ήταν τότε 11 ετών.
Ελάχιστοι γνωρίζουν πως ο Τσιτσάνης αν δεν είχε γίνει ένας σπουδαίος μουσικός θα ήταν δικηγόρος. Το 1936 κατέβηκε στην Αθήνα για να γραφτεί στη Νομική Σχολή. Για να συμπληρώσει το πενιχρό εισόδημά του πιάνει δουλειά στο κουτούκι «Μπιζέλια». Εκεί γνωρίζει τον αμανετζή, Δημήτρη Περδικόπουλο, και κατόπιν προτροπής του ηχογραφεί το πρώτο του τραγούδι στη δισκογραφική εταιρεία «Οντεόν». Λίγο αργότερα ακολούθησαν η «Αρχόντισσα», «Ό,τι κι αν πω δεν σε ξεχνώ», «Να γιατί γυρνώ».
Η δικτατορία του Μεταξά τον βρίσκει να υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στο Τάγμα Τηλεγραφητών, στη Θεσσαλονίκη. Τον περισσότερο καιρό περνάει πειθαρχικό γιατί αργεί να γυρίσει στις άδειες του και γιατί αρνείται να τραγουδήσει εμβατήρια. Εκείνη την εποχή γνωρίζει και τη σύζυγό του, Ζωή Σαμαρά, με την οποία θα αποκτήσει δύο παιδιά.
«Ουζερί Τσιτσάνης»
Τα χρόνια της κατοχής ανοίγει επί της οδού Παύλου Μελά 22, στη Θεσσαλονίκη, το «Ουζερί Τσιτσάνης». Το πρωί κρύβει στο σπίτι του Εβραίους και το βράδυ τραγουδάει ορισμένες από τις μεγάλες επιτυχίες του «Αχάριστη», «Νύχτες μαγικές», «Συννεφιασμένη Κυριακή».
Η γνωριμία με τη Μαρίκα Νίνου
Με τη Μαρίκα Νίνου γνωρίζονται το 1946 στην ταβέρνα του Τζίμη του Χοντρού. Ο έρωτας τους υπήρξε θυελλώδης. Ήταν και οι δύο παντρεμένοι με παιδιά. Μια αγάπη που έληξε με το τραγούδι «Τι σήμερα, τι αύριο, τι ώρα».
Το περιστατικό με τη Σωτηρία Μπέλλου
Το 1948 η Μπέλλου τραγουδούσε στο πλευρό του Τσιτσάνη. Ένα βράδυ μια ομάδα φιλοβασιλικών της ζήτησαν να πει το τραγούδι «Του αητού ο γιος». Εκείνη τους αποκάλεσε Χίτες. Στο μαγαζί έγινε χαμός. Την αποκάλεσαν Βουλγάρα και την χτύπησαν. Ο Τσιτσάνης ήταν ο μόνος που την υπερασπίστηκε.
Το σημαντικότερο στο έργο του Βασίλη Τσιτσάνη ήταν πως έβγαλε το ρεμπέτικο τραγούδι από το περιθώριο των τεκέδων. Ξέφυγε από την αυστηρή φόρμα του διστίχου προσθέτοντας στην ορχήστρα πιάνο και ακορντεόν. Απομακρύνεται λίγο από το παραδοσιακό σμυρναϊκό αλλά καταφέρνει να επιβάλει το ρεμπέτικο σε ένα ευρύτερο και πιο απαιτητικό κοινό.
Διαβάστε επίσης:
Σαν σήμερα: Ο Θάνος Μικρούτσικος και η ιστορία πίσω από το τραγούδι «7 νάνοι στο ss Cyrenia»
