Όταν έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του Έλβις Πρίσλεϊ, ο κόσμος της μουσικής πάγωσε.
Ο «βασιλιάς» ήταν πρωτοπόρος για την εποχή του, ήταν το παιδί από τις φτωχογειτονιές του Νότου που αψηφώντας τους κανόνες της εποχής πήγαινε σε εκκλησίες και σε κλαμπ μαύρων για να ακούει γκόντσπελ, μπλουζ και τζαζ, ήταν το «άτακτο» παιδί που κούναγε τους γοφούς του μπροστά στις σοκαρισμένες Αμερικανιδούλες οι οποίες ανακάλυπταν έναν κόσμο αισθησιασμού, προκαλώντας την οργή της συντηρητικής κοινωνίας.
Ο Έλβις μεσουράνησε και «έπεσε», αγάπησε και λατρεύτηκε, σκανδάλισε όταν έφερε στην Αμερική την τότε ανήλικη και μετέπειτα γυναίκα της ζωής του, Πρισίλα, από τη Γερμανία, συνέχισε να σκανδαλίζει με τις ερωτικές του περιπέτειες και τις «αταξίες» της περίφημης αντροπαρέας του Graceland.
Δύο μήνες περίπου πριν βρεθεί νεκρός, στην τουαλέτα του σπιτιού του, ο Έλβις βγήκε για την τελευταία περιοδεία του, όπως τον ανάγκασε ο αμφιλεγόμενος μάνατζέρ του, ο διαβόητος «Στρατηγός» Τομ Πάρκερ.
Ήταν μόλις 42 ετών, αλλά τα χρόνια καταχρήσεων, με συνταγογραφούμενα ναρκωτικά και φάρμακα, η κούραση, η κακή διατροφή του και η κατάθλιψη τον είχαν ήδη στιγματίσει ανεπανόρθωτα.
Πρησμένος, με δυσκολίες στην αναπνοή, με φοβερούς πόνους στο έντερο από τους οποίους υπέφερε για χρόνια, με μεγαλοκαρδία, υπέρταση, αϋπνία, θα έπρεπε κανονικά να έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο.
Αντ’ αυτού έδωσε μια συναυλία στη Νότια Ντακότα, στις 21 Ιουνίου του 1977, όπου μετά βίας μπορεί να αναγνωρίσει κανείς το λαμπερό αστέρι των προηγούμενων δεκαετιών.
Παραμιλάει στο κοινό, χάνει τα λόγια του, είναι υπερβολικά πρησμένος, λαχανιάζει και μοιάζει χαμένος.
Όλα αυτά όμως, μέχρι να καθίσει στο πιάνο και να αρχίσει να τραγουδάει.
Αν και το σώμα του τον εγκατέλειπε, η φωνή του βρήκε το δρόμο της και η ερμηνεία του στο Unchained Melody πέρασε στην Ιστορία για τη μοναδική δύναμή της και την έκρηξη των συναισθημάτων του που πέρασαν σε κάθε νότα. Σχεδόν δύο μήνες αργότερα, πέθανε…
