Στις 16 Ιανουαρίου του 1998 απεβίωσε ο Δημήτρης Χορν, ένας από τους σπουδαιότερους ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και έκανε το ντεμπούτο του το 1940 στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Κατόπιν συνεργάστηκε με τους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη και της κυρίας Κατερίνας και το 1944 συγκρότησε θίασο με τη Βάσω Μανωλίδου και τη Μαίρη Αρώνη. Την περίοδο 1946-1950 συνεργάστηκε και πάλι με το Εθνικό Θέατρο. Το 1952 δημιούργησε θίασο με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη και το διάστημα 1956-1959 το θίασο Λαμπέτη-Χορν. Από το 1960 μέχρι το 1968 πρωταγωνιστούσε σε δικούς του θιάσους, ωστόσο το 1964 και το 1967 πρωταγωνίστησε και στο Εθνικό Θέατρο. Συμμετείχε επίσης σε ραδιοφωνικές εκπομπές και το 1974 ανέλαβε τη διεύθυνση της ΕΡΤ. Η τελευταία του εμφάνιση ήταν ως αφηγητής στο έργο του Προκόφιεφ «Ο Πέτρος και ο λύκος». Το 1980 ίδρυσε με τη σύζυγό του Άννα Γουλανδρή το ίδρυμα Γουλανδρή-Χορν, ενώ το 2000 καθιερώθηκε στη μνήμη του το Βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άντρες ηθοποιούς.
Μερικά από τα θεατρικά έργα στα οποία διακρίθηκε για την ερμηνεία του ήταν: «Δωδέκατη νύχτα», «Ριχάρδος Β΄», «Ριχάρδος Γ΄», «Άμλετ», Δον Ζουάν», «Ιβάνωφ», «Το ημερολόγιο ενός τρελού», «Ερρίκος Δ΄», «Σλουθ». Εμφανίστηκε επίσης σε κινηματογραφικές ταινίες, όπως: «Κυριακάτικο ξύπνημα», «Το κορίτσι με τα μαύρα», «Η κάλπικη λίρα», «Μια ζωή την έχουμε», «Αλίμονο στους νέους».
