Ακούσαμε τα νέα τραγούδια της Νατάσσας Μποφίλιου από το άλμπουμ «Κάτι καίγεται» που κυκλοφόρησε πρόσφατα και δεν μοιάζoυν με κανένα από τα προηγούμενα.
Συνήθως μια δισκοκριτική εξαντλείται στη γενική καταγραφή ενός ακροάματος. Αντ’ αυτού, προτίμησα να ακούσω προσεκτικά, ευλαβικά θα έλεγα, τέσσερις και πέντε φορές το κάθε τραγούδι και μετά να κάνω τον απολογισμό μου βάσει σημειώσεων που κράτησα. Απέφυγα συνειδητά να δω στο YouTube τα video podcasts με τους τρεις δημιουργούς να συζητάνε για τα νέα τους τραγούδια. Αναφέρομαι στον δίσκο «Κάτι καίγεται», το έβδομο κατά σειρά άλμπουμ των Νατάσσας Μποφίλιου, Θέμη Καραμουρατίδη, Γεράσιμου Ευαγγελάτου (μαζί με το «Μπελ Ρεβ Live»), που κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Cobalt Music κι αυτό το καλοκαίρι παρουσιάζεται και σε παράσταση περιοδεύοντας σε όλη την επικράτεια.
«Κάτι καίγεται»: Ενα όμορφο αφρικανικό ρητό στο ένθετο της έκδοσης σε προϊδεάζει όχι τόσο για το στιχούργημα όσο για την εναρκτήρια μουσική σύνθεση. Ενα κρουστό και το τρομπόνι του Βαγγέλη Χαμριστσάκ δίνουν την εκκίνηση σ’ ένα τραγούδι χαρακτηριστικό για όλα τα τραγούδια που θ’ ακολουθήσουν. Το στιχούργημα του Ευαγγελάτου συνοψίζεται ουσιαστικά μέσα σ’ ένα τετράστιχο: «Η τόση εμπειρία μας/έγινε η τιμωρία μας/κι αγγίξαμε ωριμότητα/ανήλικοι». Η καθάρια ερμηνεία της Μποφίλιου και η σύνθεση του Καραμουρατίδη συντελούν στη δημιουργία ενός τραγουδιού «ακατάτακτου» ως είδους ακόμη και στο πλαίσιο του «έντεχνου». Ναι, ο δίσκος αυτός δεν θα μοιάζει με τους προηγούμενους της τριάδας.
«Θες δε θες»: Εντονος ρυθμός, συνοδευτικά φωνητικά, ηλεκτρικός ήχος σ’ ένα κομμάτι που θα χαρακτηριζόταν «ποπ – ροκ», σαν να βγήκε μέσα από ταινία του μουσικόφιλου Φινλανδού σκηνοθέτη Ακι Καουρισμάκι. Οι στίχοι του Ευαγγελάτου είναι αμεσότατοι: «Δεύτερη ζωή δεν έχει» συμφώνως με τον Οδυσσέα Ελύτη, δηλαδή «Δεν ζούμε αμέτρητες ζωές/ξεπέρασε το φόβο σου/κι αγάπα με όπως θες». Η Μποφίλιου το σκίζει ερμηνευτικά.
«Υπόστεγο»: Εξαιρετικό το στιχουργικό σουρεαλιστικό εύρημα των ανθρώπων που φοβούνται μη βραχεί η σκιά τους. Μια ρυθμική ροκ μπαλάντα για τους αποπροσανατολισμένους ανθρώπους των σύγχρονων κοινωνιών. Η σύνθεση του Καραμουρατίδη στην υπηρεσία κυριολεκτικά της φωνής της Μποφίλιου. Η ενορχήστρωση εμένα με πήγε στο θρυλικό «Rumours» των Fleetwood Mac από τα 70s, αλλά αυτά είναι και προσωπικά κολλήματα του γράφοντα.
«Τα πάντα εσύ»: Η Μποφίλιου τραγουδάει στα όρια του ερωτικού παροξυσμού ή, ακριβέστερα, ερμηνεύει. Εκεί την οδηγεί η μελωδία του Καραμουρατίδη, νωχελική, σχεδόν υπνωτιστική, με τη φωνή της να εκτινάσσεται στο ρεφρέν και όλο το νόημα των στίχων να συνοψίζεται αυτήν τη φορά στις εξής λέξεις: «Εσύ…/ τα πάντα εσύ/Εσύ…/Για πάντα εσύ».
«Θέλω να είμαι»: Ενα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου απ’ όλες τις απόψεις: συνθετικά, στιχουργικά, ερμηνευτικά και ενορχηστρωτικά. Ομορφη η συμμετοχή των εγχόρδων μες στο καταιγιστικό ηλεκτρικό άκουσμα. Ενα κομμάτι επίσης που δικαιώνει το «ακατάτακτο» του είδους των καινούργιων τραγουδιών της τριάδας που λέγαμε πριν.
«Ο αδερφός μου»: Μια συγκινητική ωδή στα διαφορετικά παιδιά που πέφτουν θύματα σχολικού εκφοβισμού. Η υπέροχη μελωδία του Καραμουρατίδη με βάση το πιάνο και, βασικά, οι υπέροχοι στίχοι του Ευαγγελάτου δίνουν την αφορμή στην Μποφίλιου να τραγουδήσει το κομμάτι με μια μοναδική αίσθηση αγάπης, σαν πράγματι να μιλάει για τον αδερφό της. Τον αδερφό όλων μας.
«Το μπάλωμα»: Ο ρυθμός επανέρχεται, αλλά το στιχούργημα επαναλαμβάνει στην ουσία τη θεματική του «Ο αδερφός μου». Το ψυχολογικό πορτρέτο ενός παιδιού που μεγάλωσε μες στη γονεϊκή και την κοινωνική κανονικότητα. Η ερμηνεία της Μποφίλιου με τη σύνθεση του Καραμουρατίδη είναι ακριβώς η έκφραση της προσωπικής επανάστασης αυτού του παιδιού αλλά και κάθε παιδιού στην ίδια θέση, που μοιραία ενηλικιώνεται και κάνει τον απολογισμό του.
«Εσπασε»: Μια ζεστή μπαλάντα στηριγμένη στην ηλεκτρική κιθάρα και στο πιάνο. Υπάρχουν σημεία που θυμίζει ημιτελές βαλς καθώς και αρμονίες προς το τέλος του τραγουδιού που φανερώνουν τις επιρροές του Καραμουρατίδη από το λενοπλατωνικό σύμπαν. Η Μποφίλιου ξέρει καλά πώς να συγκινεί το ακροατήριό της, αν και πρωτίστως φαίνεται να συγκινείται η ίδια από το άκρως ευαίσθητο στιχούργημα του Ευαγγελάτου που περιγράφει έναν δραματικό ερωτικό χωρισμό.
«Καύκασος»: Επιβλητικό intro σε ένα τραγούδι με τους στίχους του Ευαγγελάτου να τιμάνε την ιστορική μνήμη και την Μποφίλιου να οικειοποιείται την περσόνα της ηρωίδας που ακολούθησε τη βαριά μοίρα της στον ξεριζωμό. Το στοιχείο που εδώ φανερώνει πόσο καλή ερμηνεύτρια είναι η Μποφίλιου δεν βασίζεται τόσο στην απόδοση των στίχων όσο σ’ ένα «αχ» και σ’ αυτά τα μακρόσυρτα «ααα» με την ωραιότερη εκφορά που έχουν παρουσιαστεί στο ελληνικό τραγούδι. Η μουσική, παρότι έχουμε μια δραματική κοινωνική μπαλάντα, βασίζεται στην προσφυγιά ως αναπόσπαστο στοιχείο της ανθρώπινης ιστορίας και γι’ αυτό έχει κάτι δοξαστικό και ελπιδοφόρο.
«Αυτός ο χειμώνας»: Για πρώτη φορά ο στιχουργός Γεράσιμος Ευαγγελάτος τραγουδά ντουέτο με τη Νατάσσα Μποφίλιου. Γιατί όχι και ο Θέμης Καραμουρατίδης μαζί τους; Το συγκεκριμένο –εξόδιο του δίσκου– τραγούδι είναι μια εξίσου συγκινητική μπαλάντα που εκφράζει και τους τρεις δημιουργούς σαν νέοι άνθρωποι που είναι, σαν μια μικρή δεμένη παρέα ενωμένων καλλιτεχνών και σαν σκεπτόμενα όντα. Το μήνυμα είναι εύληπτο: σε καθεμία δυσκολία, σε καθεμία γκρίζα μέρα, σε κάθε χειμώνα αντιστοιχεί μια άνοιξη, το μέλλον και το νέο βλέμμα στον κόσμο.
INFO
Ο νέος δίσκος των Νατάσσα Μποφίλιου, Θέμη Καραμουρατίδη και Γεράσιμου Ευαγγελάτου «Κάτι καίγεται» κυκλοφόρησε πρόσφατα από την Cobalt Music
