Στο μάτι του κυκλώνα για τα ελληνοτουρκικά ο υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος χρεώνει στον πρώην πρωθυπουργό τις επιθέσεις εναντίον του
Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής στην εξωτερική πολιτική και κυρίως στην αντιμετώπιση της ποιοτικά αναβαθμισμένης τουρκικής επιθετικότητας προκαλεί υπόγειες εντάσεις και παρασκηνιακή, προς το παρόν, δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.
Η ανησυχία για τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά αγγίζει τον σκληρό πυρήνα της Δεξιάς. Οι βουλευτές της εθνικιστικής και της «πατριωτικής» πτέρυγας ασκούν κριτική προς την ηγεσία ότι «ακολούθησε πολιτική κατευνασμού» έναντι της Αγκυρας, δεν έκανε τις απαραίτητες πολιτικές και διπλωματικές ενέργειες ώστε να αποτρέψει τον Ερντογάν που πλέον ετοιμάζεται να κάνει γεωτρήσεις στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Η απάντηση του Μαξίμου στις προκλήσεις Ερντογάν είναι ότι «η κυβέρνηση θα κάνει ό,τι είναι απαραίτητο για να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας», μόνο που αυτό δεν σημαίνει τίποτε στην παρούσα συγκυρία εφόσον δεν προειδοποιεί ότι οι σεισμικές έρευνες στην ελληνική ΑΟΖ είναι casus belli και δεν προχωρά στην ανακήρυξη της δικής μας ΑΟΖ. Στο τέλος ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αντιδράσει υπό την πίεση των βουλευτών του. Ακόμη όμως και εάν συρθεί σε διάλογο εφ’ όλης της ύλης με την ατζέντα της Τουρκίας, για να αποφευχθεί θερμό επεισόδιο και έπειτα από παρέμβαση των καλοθελητών συμμάχων, θα θεωρηθεί εθνική ήττα.
Από παλιά η εσωκομματική αντίθεσή τους
Στο μάτι του κυκλώνα βρίσκεται ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο οποίος θεωρεί ότι δέχεται επίθεση από τη σαμαρική πτέρυγα. Η εσωκομματική αντίθεσή του με τον Αντώνη Σαμαρά είναι παλιά. Μετά την ήττα του 2015 ο Ν. Δένδιας είχε αρνηθεί τη θέση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου που του είχε προσφέρει ο Σαμαράς, ενώ σε συνάντηση που είχε τότε με τον πρώην πρωθυπουργό είχε πει ότι «διαφωνούσε πολιτικά μαζί του», παρότι βέβαια ήταν τρία χρόνια υπουργός του. Ο Ν. Δένδιας φρόντιζε να δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι αν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν είχε ανατραπεί (εννοεί από τον Σαμαρά), θα είχε ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις και η πορεία της χώρας θα ήταν διαφορετική.
Βέβαια, καμία μεταρρύθμιση δεν είχε κάνει ο Κων. Μητσοτάκης πέρα από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας –ακόμη και στους μαφιόζους της Calcestruzzi–, αλλά η ρητορική αυτή ακούγεται καλά στην ηγεσία της ΝΔ και στη μητσοτακική πτέρυγα. Ο Ν. Δένδιας έχει καλύτερη σχέση με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία είχε παρευρεθεί και στην εσωκομματική εκδήλωση που είχε κάνει το 2017 για να προβληθεί ως ο Νο2 της ΝΔ. Η δε Ντ. Μπακογιάννη –σε αυτό συμπίπτει με τον Αντ. Σαμαρά– δεν τον εκτιμά σαν πολιτικό μέγεθος και τον θεωρεί στο ίδιο επίπεδο με τον αδελφό της.
Στην παρούσα συγκυρία ο Ν. Δένδιας, ο οποίος τα έκανε μπάχαλο με τους χειρισμούς στη Θράκη, θεωρεί ότι πίσω από την ανάδειξη του ζητήματος των κακών χειρισμών και των ατυχών δηλώσεων βρίσκεται ο Αντ. Σαμαράς με τα ερείσματα που διαθέτει στα ΜΜΕ. Στον πρώην πρωθυπουργό χρεώνει την Ομάδα Αλήθειας της ΝΔ αλλά και την αρθρογραφία στο διαδίκτυο για τις ελλείψεις στην εξωτερική πολιτική που αφήνουν χώρο στον Ερντογάν. Γι’ αυτό και επανέφερε τη δήλωση για τον Κων. Μητσοτάκη με το υπονοούμενο της ανατροπής του τότε από τον Σαμαρά σαν αντιπερισπασμό, αλλά και για να κολακέψει την ηγεσία. Οι σαμαρικοί λένε ότι «ο πρόεδρος δεν ασχολείται με τον Δένδια. Δεν του φταίμε εμείς εάν δήλωσε ότι το θέμα γίνεται για μερικές δεκάδες μέτρα και έκανε διάβημα. Ούτε που έλεγε ότι ευτυχώς που το εξοχικό του είναι στους Παξούς και δεν κινδυνεύει από τους Τούρκους».
Σε αναζήτηση του επόμενου ΥΠΕΞ
Το ότι ο Ν. Δένδιας χρεώνεται τις υποχωρήσεις και την αδιέξοδη πολιτική έναντι του Ερντογάν είναι δεδομένο. Ομως η αντικατάστασή του δεν είναι απλή υπόθεση. Ο λόγος είναι ότι πέρα από τους ατυχείς επικοινωνιακούς χειρισμούς, η πολιτική «δεν θα κάνουμε πόλεμο για μερικές δεκάδες μέτρα λάσπης» είναι πολιτική και του Κυρ. Μητσοτάκη. Ο πρωθυπουργός από την ανάληψη της εξουσίας θεωρούσε ότι θα αντιμετωπίσει την τουρκική απειλή με οικονομική διπλωματία και με την ανάπτυξη της προσωπικής του σχέσης με τον Ερντογάν. Η συνεκμετάλλευση δεν είναι έξω από τη λογική του, όπως έχει δηλώσει και ο Στέλιος Πέτσας, αν και, όπως είχε διευκρινίσει, σε βάθος χρόνου «και με τις κατάλληλες προϋποθέσεις». Κάπως έτσι, το να αλλάξει τον υπουργό Εξωτερικών και προβεβλημένο στέλεχος του κόμματος για να τοποθετήσει κάποιον που θα του υποβάλουν θα είναι παραδοχή προσωπικής αποτυχίας. Το σαμαρικό μπλοκ δεν θα είχε αντίρρηση για τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, ενώ τη φιλοδοξία δεν έχουν εγκαταλείψει η Ντ. Μπακογιάννη και ο Βαγγέλης Βενιζέλος. Καθεμία από αυτές τις λύσεις όμως προσθέτει περισσότερα προβλήματα. Μία λύση θα ήταν ο Αγγελος Συρίγος, που είναι επιλογή του πρωθυπουργού. Το θέμα όμως είναι ότι με τις θέσεις του για τα εξωτερικά, ενώ συμφωνεί η «εθνικοπατριωτική» πτέρυγα της ΝΔ, διαφωνεί ο Κυρ. Μητσοτάκης.
Οσον αφορά τα ελληνοτουρκικά, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί παρέμβαση του Αντ. Σαμαρά. Ο πρώην πρωθυπουργός δεν συμφωνεί με την εξωτερική πολιτική αλλά θεωρεί ότι σε συνθήκες έντασης δεν γίνονται κινήσεις αμφισβήτησης. Επίσης δεν θα έκανε ποτέ κάτι που να ευνοεί τον Αλέξη Τσίπρα. Παρατηρητές των εξελίξεων πάντως που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στη ΝΔ λένε ότι «στο εσωτερικό της παράταξης γίνονται κινήσεις ανασύστασης της πατριωτικής Δεξιάς». Θεωρούν ότι οι εκλογές δεν έχουν αποκλειστεί και ότι ο κίνδυνος για τον Κυρ. Μητσοτάκη δεν είναι από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά από τα δεξιά του.
