Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει ένα σχέδιο νόμου, «Τροποποιήσεις διατάξεων της δασικής νομοθεσίας και άλλες διατάξεις», το οποίο θα έθετε σε κίνδυνο χιλιάδες δημόσιες δασικές εκτάσεις.
Και δεν το περιμέναμε, μια και ο ΣΥΡΙΖΑ, βρισκόταν, μέχρι πρότινος, στην πρώτη γραμμή της αντίστασης σε κάθε προσπάθεια νομοθετικής ανατροπής του πλαισίου προστασίας των δασών και των δασικών εκτάσεων. Δεν έχουν περάσει άλλωστε παρά μόλις τρία χρόνια από την εποχή που χαρακτήριζε τον νόμο 4280/2014 της κυβέρνησης Σαμαρά ως δασοκτόνο.
Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι σύμφωνα με ασφαλέστατες πληροφορίες που έχουμε, ο Βαγγέλης Αποστόλου, υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, αρνήθηκε να το υπογράψει, πράγμα που έπραξε, τελικά, ο αναπληρωτής υπουργός Γιάννης Τσιρώνης, εκ των Οικολόγων Πράσινων προερχόμενος. (φωτό από τις υπουργικές υπογραφές στο σχέδιο νόμου).
Δύο είναι κατά τη γνώμη μου και σε πρώτη ανάγνωση τα βασικά προβλήματα που πρόκειται να δημιουργήσουν οι προτεινόμενες τροποποιήσεις εάν, τελικά, περάσουν όπως κατατέθηκαν, από τη Βουλή και συγκεκριμένα:
Δώρο δημόσιες δασικές εκτάσεις
Και λέμε δώρο γιατί σύμφωνα με την προτεινόμενη τροποποίηση ο κίνδυνος να δικαιωθούν καταπατητές δημόσιας δασικής έκτασης που δεν είναι καν καλλιεργητές είναι περισσότερο από ορατός.
Και αυτό γιατί σύμφωνα με την τροποποίηση που προβλέπει το σχέδιο νόμου, με μια ένορκη βεβαίωση (!), μπορούν να περάσουν σε ιδιώτες χιλιάδες στρέμματα δημόσια δασικής γης μέσα από την εξαγορά εκχερσωμένων εκτάσεων για γεωργική χρήση. Για να το κάνουμε λιανά, ένας ιδιώτης εάν πει «αυτά τα 20 στρέμματα είναι δικά μου», θα γίνουν δικά του…
Την πρωτοφανή αυτή διάταξη δεν είχε τολμήσει κανείς στο παρελθόν να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή.
Έτσι μέχρι και σήμερα οι ένορκες βεβαιώσεις αποκλείονταν ρητά στην παράγραφο 7 του άρθρου 47 του v.998/79, όπως τροποποιήθηκε με τον v.4280/2014, για να αποφευχθούν διεκδικήσεις από αυτούς που δεν ήταν καλλιεργητές, για να αποφευχθούν διεκδικήσεις από «μαϊμού» καλλιεργητές.
Και αυτό γιατί, ένας πραγματικός καλλιεργητής θα είχε τα εξής:
-Ή τίτλο από κληρονομιά
-Ή άδεια της δασικής υπηρεσίας
-Ή ιδιωτικό συμφωνητικό βεβαιωμένης χρονολογίας που θα το αποδείκνυαν
Αντίθετα, με την προτεινόμενη ρύθμιση, θα μπορεί ο καθένας με σημερινή ημερομηνία να ισχυρίζεται ότι καλλιεργούσε την έκταση σε παρελθόντα χρόνο δηλαδή και προ του 1975!
Ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα, όμως, είναι ότι δεν υπάρχουν αεροφωτογραφίες του έτους 1975. Άρα, όταν κάποιος προσκομίσει την ένορκη βεβαίωση, με ποια στοιχεία θα γίνει η πιστοποίηση;
Υδατοκαλλιέργειες σε δασικές εκτάσεις
Σύμφωνα με την προτεινόμενη τροποποίηση, θα χωροθετούνται υδατοκαλλιέργειες (χερσαίες εγκαταστάσεις) επί εκτάσεων δασικού χαρακτήρα, χωρίς να υπάρχει, όμως, το κατώτατο όριο απόστασης των 3 χιλιομέτρων από εκτάσεις τουριστικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος.
Για να το κάνουμε λιανά, με την κατάργηση των ορίων αποστάσεων από τουριστική εγκατάσταση ,αρχαιολογικούς χώρους, θα μπορεί να χωροθετηθεί εγκατάσταση υδατοκαλλιέργειας δίπλα σε αρχαιολογικό χώρο και τουριστική μονάδα.
Η ρύθμιση αυτή, μοιάζει να έχει αλλοπρόσαλλη αναπτυξιακή λογική αφού δεν μπορεί να λες σε όλα ναι και στην ίδια περιοχή. Και αρχαιολογικός χώρος και τουριστική μονάδα και εγκαταστάσεις υδατοκαλλιέργειας; Όλα δίπλα δίπλα στον ντορβά;