Η «ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση μεταξύ δίκαιων διεκδικήσεων μπορεί να επιλυθεί με δύο τρόπους. Υπάρχουν οι τραγωδίες του Σαίξπηρ που τελειώνουν με τη σκηνή σπαρμένη πτώματα και με την απονομή κάποιου είδους δικαιοσύνης. Από την άλλη, στα έργα του Τσέχωφ οι πάντες είναι απογοητευμένοι και πικραμένοι αλλά ζωντανοί. Είμαστε αρκετοί αυτοί που προσπαθούμε όχι για ένα χάπι εντ, έναν αναπάντεχο μήνα του μέλιτος, αλλά μια τσεχωφική λύση, που σημαίνει ένα συμβιβασμό με σφιγμένα τα δόντια». Αυτά έγραφε ο συγγραφέας Αμος Οζ στο βιβλίο του «Το Ισραήλ, η Παλαιστίνη και η ειρήνη». Μετά την επίθεση της Χαμάς εναντίον αμάχων και τις σκληρές προειδοποιήσεις του Ισραήλ για ό,τι επακολουθήσει αποδεικνύεται για άλλη μία φορά ότι και οι δύο λαοί «παράγουν» περισσότερους νεκρούς απ’ όσους μπορούν να αντέξουν.
Η απερίφραστη καταδίκη της τρομοκρατικής ενέργειας είναι δεδομένη. Ομως αυτός ο ατέλειωτος κύκλος αίματος δεν είναι ανεξήγητος. Αλλωστε η Ιστορία ποτέ δεν ταυτίζεται με την ευθεία γραμμή ενός καρδιογραφήματος. Αρκετά και τα αναπάντητα ερωτήματα που προσκρούουν στην κοινή λογική. Πώς είναι δυνατόν οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, μεταξύ των οποίων η Μοσάντ, που θεωρείται η καλύτερη στον κόσμο, να πιάστηκαν στον ύπνο; Γιατί ο πάντα ετοιμοπόλεμος στρατός, που ελέγχει ακόμη και τον κόκκο ρυζιού προτού περάσει στη Δυτική Οχθη, καθυστέρησε να παρέμβει; Ο συνειρμός αναπόφευκτος. Εχει πλήρως επιβεβαιωθεί ότι οι ΗΠΑ γνώριζαν για τον βομβαρδισμό των Γιαπωνέζων στην αεροπορική βάση τους στο Περλ Χάρμπορ αλλά δεν προσπάθησαν να τον αποτρέψουν, ώστε να έχουν νόμιμη δικαιολογία για να μπουν στον πόλεμο.
Ετσι και σήμερα ξέρουμε ότι η Χαμάς θέριεψε με την ανοχή του Ισραήλ για να αποτελέσει το αντίπαλον δέος στην PLO του Αραφάτ. Και όσες φορές ήταν κοντά η ίδρυση ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους, ο φανατισμός και η μισαλλοδοξία ένθεν και ένθεν την τίναξαν σαν τις ρουκέτες στον αέρα.
Το βαρύτερο τίμημα το έχει πληρώσει βέβαια κυρίως ο παλαιστινιακός λαός, σε έναν εφιάλτη δίχως τέλος. Με το τείχος, χωρίς τρόφιμα, χωρίς φάρμακα, με την αποκοπή του υδροφόρου ορίζοντα, με τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας που ακόμη και ο χλιαρός ΟΗΕ παραδέχεται ότι αντιβαίνει στο διεθνές δίκαιο. Σε ανακοίνωσή της η εβραϊκή οργάνωση Jewish Voice for Peace σημειώνει: «Τον τελευταίο χρόνο η πιο ρατσιστική, φονταμενταλιστική κυβέρνηση κλιμάκωσε αδίστακτα τη στρατιωτική κατοχή της επί των Παλαιστινίων στο όνομα της εβραϊκής υπεροχής με βίαιες εκδιώξεις και κατεδαφίσεις σπιτιών, μαζικές δολοφονίες, στρατιωτικές επιδρομές σε προσφυγικούς καταυλισμούς, ανελέητη πολιορκία και καθημερινή ταπείνωση». Πίσω λοιπόν απ’ όλα όσα συνέβησαν κρύβεται η ισραηλινή αλαζονεία, που αποκορυφώθηκε με την κυβέρνηση Νετανιάχου. Στριμωγμένη από το ανερχόμενο φιλειρηνικό κίνημα και τις καθημερινές διαδηλώσεις ενάντια στη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης και με ισχυρούς συμμάχους τις ΗΠΑ και τις χώρες της ΕΕ έχει τώρα στο οπλοστάσιό της όχι μόνο πυραύλους αλλά και τη δικαιολογία της νόμιμης άμυνας.
Οι φαινομενικά εχθροί Χαμάς και Ισραήλ στην πραγματικότητα έχουν κοινό στοιχείο τη λατρεία του θανάτου και υπηρετούν με το ίδιο πάθος το μίσος και την κτηνωδία, ακριβώς όπως αποτυπώνεται στις τραγωδίες του Σαίξπηρ. Ο Τσέχωφ μάλλον θα αργήσει να φανεί.
Χαμάς και Ισραήλ στην πραγματικότητα έχουν κοινό στοιχείο τη λατρεία του θανάτου και υπηρετούν με το ίδιο πάθος το μίσος και την κτηνωδία, ακριβώς όπως αποτυπώνεται στις τραγωδίες του Σαίξπηρ.
Ο Τσέχωφ μάλλον θα αργήσει να φανεί.
